مقالات و یادداشتهای تخصصی کارشناسان و صاحب نظران صنعت هتلداری در این بخش از سایت قابل مشاهده و دانلود میباشد.
ایجاد انگیزه در فراگیران دورههای آموزشی به همراه افزایش سطح کیفی و کاربردی آموزش به عنوان دغدغههای اصلی مدیران آموزش در صنعت گردشگری کشور در عصر حاضر، مطرح میباشد. محتوای قدیمی و غیر کاربردی، طرح مسائل تکراری، استفاده از روشهای سنتی تدریس، عدم ایجاد خلاقیت، فقدان نظام تربیت مدرس، عدم بکارگیری متدهای جدید آموزشی و ابزارهای الکترونیکی وابسته به آن، به عنوان مشکلات اساسی نظام آموزش در صنعت گردشگری کشور قلمداد میگردند. عناصر اصلی در برنامههای آموزشی در هر رشتهای شامل اهداف، محتوای آموزشی، استفاده از تکنولوژی، روشهای تدریس متنوع و ارزشیابی نحوه برگزاری دورههای آموزشی، میباشند. در تربیت نسل جدید، انتخاب ابزارهای آموزشی و روشهای خلاقانه تدریس به عنوان چالش اصلی آموزشهای نوین به حساب میآید. نوآوری در روشهای تدریس و متناسبسازی محتوا و شیوههای آموزش با پیشرفتهای علمی و تکنولوژیهای نوین، ضرورتی انکارناپذیر است. پیشرفتهای تکنولوژی در قرن ۲۱ کلیه جنبههای زندگی را تحتالشعاع خود قرار داده است. پیشرفت سریع سرعت اینترنت و دسترسی عمومی آن در کنار متحول شدن پلتفرمهای وابسته به آن، ضرورت تغییر در محتوای آموزشی و روشهای برگزاری دورههای آموزشی را بیش از پیش مورد توجه و اهمیت قرار داده است. یادگیری در بستر اینترنت که از آن به عنوان "آموزش مجازی" یاد میشود، شامل آموزش و یادگیری در سامانه یادگیری الکترونیک ( LMS ) و آموزش آنلاین بوده که این روش از آموزش، یادگیری فعال و هوشمندی است که ضمن ایجاد انگیزه در فراگیران، زمینه ایجاد همکاری گروهی را در محیط آنلاین و چند رسانهای در مکان و زمان مناسب فراهم میسازد. به طور خاص LMS برای مدیریت دورههای آنلاین، توزیع مواد آموزشی و همکاری بین فراگیر و مدرس طراحی شده است. این سامانهها به مدیران و برنامهریزان آموزشی اجازه میدهد تا تمام جنبههای یک دوره آموزشی را مدیریت کرده و ضمن ثبت نام الکترونیکی فراگیران در دورههای آموزشی، امکان برگزاری دوره، ارائه تکالیف و تمرینهای ارائه شده در دورههای آموزشی و همچنین برگزاری آزمونهایشان و نظر سنجیهای نحوه برگزاری آن دورهها را نیز به صورت الکترونیکی برگزار نمایند. کاهش هزینههای آموزشی، افزایش بهرهوری، افزایش رضایتمندی شغلی برای مدیران و کارکنان شاغل به دلیل عدم نیاز به ترک محل کار برای یادگیری، دسترسی همیشگی به منابع آموزشی، امکان طرح بحث و گفتگو در گروههای مجازی و اینترنتی، راحتی و آرامش ناشی از عدم الزام به حضور در کلاسهای فیزیکی در زمان و مکان مشخص، از جمله مزایای بهرهمندی از سیستم یادگیری مجازی به حساب میآید. اتفاقات ناگواری چون اپیدمی بیماریهای واگیر مانند کرونا، ضرورت توجه به این واقعیت را بیش از پیش برای ما آشکار ساخته است. ابزار آموزش مجازی میتوانست در صورت بسترسازی مناسب در این شرایط که به توصیه پزشکان کلیه فعالیتهایی که نیازمند حضور افراد در یک محیط بسته میباشد را غدغن کرده به عنوان جایگزینی مناسب برای استفاده بهینه از فرصت موجود و تبدیل تهدید به فرصت را فراهم سازد. امیر کلالی - سرپرست دفتر آموزش گردشگری خراسان رضوی
ایجاد شده: 25/شهریور/1399 آخرین ویرایش: 25/شهریور/1399اگر امروز کاهش سفر، کنسلی تورها، تعطیلی تأسیسات گردشگری و همه مشکلات ناشی از هراس کرونایی و چالشهای ناشی از آن، مدیریت نشود در دوران "پساکرونا" مسائل پیش آمده میتواند بر صنعت بزرگ گردشگری و مجموع فعالیتهای آن تأثیر منفی بگذارد. تأکید میشود، وزارت گردشگری نباید تنها بر مسائل و مشکلات حاضر "کرونا" متمرکز شود و بایستی با برنامهریزی لازم در کنار آگاهیبخشی، بیان واقعیتها به طور شفاف و صادقانه، امیدآفرینی و کمک به تابآوری در سطوح مختلف در صنعت گردشگری، مردم و کارمندان وزارت با انجام پیشبینی های لازم، جامعه را برای دوران پساکرونا آماده کند. بیشتر فعالان گردشگری معتقدند یکی از علل خسارتها و ضررهای فعلی صنعت گردشگری، نبود ساختارهای قوی حمایتی و از همه مهمتر کمرنگ بودن بیمه گردشگری برخلاف بیمه سفر و نبود پوششهای حمایتی از دلایل سست بودن این صنعت در مقابل بحرانی مانند ویروس کروناست. آسیبشناسی دوران کرونا در صنعت گردشگری و تأکید بر بیمه تأسیسات گردشگری در زمان بحران و تعطیلی به شدت موردن نظر و تأکید است. امیر ضیائیان رمضانزاده - مدیر روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان رضوی
ایجاد شده: 25/شهریور/1399 آخرین ویرایش: 25/شهریور/1399بیگمان صنعت گردشگری و هتلداری در دوران کنونی بیشترین توجه را به خود معطوف داشته است و به دلیل ارزآوری و رونق اقتصادی، مورد توجه بخش خصوصی و بخش دولتی قرار گرفته است. صنعت هتلداری یکی از صنایع پاک به شمار میآید. این صنعت باعث اشتغالزایی شده و تا حدی به طور مستقیم و غیرمستقیم درصد بیکاری جامعه را پائین آورده و در نتیجه به کاهش ناهنجاریهای اجتماعی منجر میگردد. همانطور که میدانید هر صنعتی ممکن است با چالشهایی از جمله کمبود مواد اولیه، تحریمها، نبود نیروی انسانی و کارآمد و غیره ... مواجه شود که نتیجهای جز کُند شدن روند آن صنعت یا حتی به فراموشی سپردن آن نخواهد داشت. مواردی که بیان شد، میتواند برای یک صنعت تهدیدهایی محسوب شود. هتلداری نیز مانند سایر صنایع در طول تاریخ دستخوش تغییرات زیادی شده است. این صنعت از دیدِ باز همچون نهالی نوپا در برابر بادها و غرش ابرها، ایستادگی و مقاومت کرده است. از جمله تهدیدهای صنعت هتلداری میتوان به تحریمها، جنگهای داخلی و خارجی، تبلیغات منفی رسانههای خارجی، آب و هوا، کمبود خدمات و حتی بلایای طبیعی و بیماریهای گسترده در هرکشور، اشاره کرد. یکی از همین تهدیدها که چند هفتهای است صنعت هتلداری کشور عزیزمان ایران را درگیر خود کرده است، بحث بیماری "کرونا" و شیوع آن در کشور است. هتلها در این چند هفته به شکل عملی تعطیل شدهاند. کارکنان و پرسنل هتلها به مرخصی اجباری رفتهاند، چراغ هتلها خاموش شده است و رونق اقتصادی در بازار هتلداری به شدت کاهش یافته است. در نتیجه اینکه افرادی به طور مستقیم و غیرمستقیم بیکار شدهاند و آیندهای روشن در این صنعت دیده یا احساس نمیشود. حال همانطور که بیان شد، هر تهدید بابی است برای تبدیل شدن به فرصت. بعضی از تهدیدها دست خودمان نیست و حتی نمیتوانیم به راحتی با آن دسته و پنجه نرم کنیم ولی میتوانیم با نگاه مثبت خود، آن را به فرصت تبدیل کنیم. اگر با چشم مثبتاندیشی به تهدید بیماری کرونا نگریسته شود، یک فرصت است. ما میتوانیم در این زمینه اطلاعاتی جدید کسب نمائیم، هتلها و مراکز اقامتی را بیش از بیش آماده سازیم، آگاهی خود در مورد موارد ضدعفونی کننده و طرز استفاده از آن در هتلها را بالاتر ببریم، آموزش و آگاهی خود نسبت به بیماریهای ویروسی و عفونی را بالاتر برده و درنتیجه خدمات بهتری را ارائه نمائیم. خلاصه اینکه دست از فعالیت خود برنداریم و از دیگر همکاران خود پیشی بگیریم. این تهدید و بیماری بالاخره روزی از کشور ما رخت برمیبندد و اثرش تمام میشود و به یاری خداوند تبارک و تعال همه چیز به حالت اول بازمیگردد. در این میان افرادی موفقتر هستند که فرصت را بر تهدید ترجیح داده، معلومات خود را افزایش داده و آمادهتر شدهاند. بنابراین در این راستا با توجه به حساسیت موضوع باید جدی بود و این مرحله از زندگی را پشت سرگذاشت و با توجه به شعار وزارت بهداشت در این روزها، کرونا را شکست خواهیم داد. مرتضی تکمیلی - مدیریت مجموعه هتلهای سنتی جاده ابریشم یزد
ایجاد شده: 25/شهریور/1399 آخرین ویرایش: 25/شهریور/1399امروز صنعت گردشگری نه تنها در کشور بلکه در کل دنیا برای اولین بار بعد از جنگ جهانی دوم تحت تاثیر عاملی ناشناخته و به دور از معادلات پیشبینی شده، قرار گرفته و از همین رو در حال سپری کردن رکودی بیسابقه است. گردشگری به عنوان صنعتی نوپا حداقل برای جمهوری اسلامی ایران که هنوز مُهر تشکیل وزارتخانه گردشگری آن خشک نشده در این گذرگاه تاریخی، روزهای بسیار سخت و ناامید کنندهای را پشت سر میگذارد. روزهایی که عدم برنامهریزی صحیح در مدیریت بحران موضوع پیش آمده میتواند آینده پسابحران را نیز با وضعیتی اسفناکتر از وضعیت موجود، روبهرو نماید. کنکاش در پیدا نمودن علت و معلول موضوع و نیز پرداختن به اما و اگرهای قبل بحران نه تنها امروز راهگشا نمیباشد بلکه آینده را نیز به شدت تهدید مینماید و این همان تکرار اشتباهی است که این صنعت را به ورطه نابودی میکشاند. صنعت گردشگری در کشور به دلیل نداشتن یک چارچوب کلی به عنوان راهبر، همواره در طول این سالها در معرض خطرهای گوناگون بوده که منتهی به دلیل مبتلا شدن به درد روزمرگی، این تهدیدها به آن صورت قابلیت خودنمایی پیدا ننمودند و بدیهی است که همواره در چنین شرایطی، وقوع بحران و یا هرگونه عامل غیر قابل پیشبینی، طی طریق را بسیار دشوار مینماید. به طور کلی میتوان گفت که نبود پلنهای جایگزین در امر تصمیمگیری و نیز برنامهریزی در بدنه صنعت گردشگری در طول این سالها، مخاطرات فراوانی را متوجه این صنعت نموده است که اوج آن و یا به عبارتی دیگر تیر خلاص آن را در بحران کرونا ویروس شاهد میباشیم. ضعفهای زیرساختی و نپرداختن اصولی به ابعاد گوناگون گردشگری، همواره به عنوان یکی از نقاط ضعف این صنعت در کشور به شمار میآمده که به عنوان مثال میتوان از گردشگری سلامت به عنوان یک پلن جایگزین در این برهه تاریخی نام برد که متاسفانه عدم پرداختن به این موضوع در طول این سالها تنها بارقه امید این صنعت در این شرایط خاص را ناامید ساخته است. گردشگری سلامت با توجه به تعریف و شرح وظایف مشخص شده جهت این نوع گردشگری با اندکی تغییرات جزئی و بازنگری در آن، میتوانست به حداقلهای جلوگیری از رکود پیش آمده کمک شایانی نماید و اینگونه نباشد که شاید بیماران قرنطینه جهت سیر مراحل درمان در هتلها استقرار پیدا نمایند. ( نقل قول از معاونت درمان وزارت بهداشت ) این امر شاید جزئی از اهداف و شرح وظایف گردشگری سلامت باشد و در این برهه حساس بتواند به یکی از ابزارهای مهم جهت کنترل این بحران تبدیل شود اما آماده نبودن زیرساختها و بسترها و از همه آنها مهمتر، کمبود نیروی انسانی حوزه گردشگری و متخصص در امر درمان و سلامت میتواند ضمن درگیر نمودن یک جمعیت قابل توجه با این بیماری از لحاظ رویکرد روانی و تاثیرگذاری بر ذهن مخاطب و بازارهای هدف، آینده پسابحران را نیز با مشکلات عدیدهای مواجه نماید و اینجاست که موضوع، مفهوم و نقش آموزش در کنترل بحرانها به خوبی نمایان میگردد. مدیران ارشد در قسمتهای گوناگون بدنه صنعت گردشگری کشور میبایست در خصوص نپرداختن جدی به موضوع آموزش در طول این سالها جوابگو باشند. اما به طور کلی و جدای از موارد مطروحه و پرداختن به "نبایدها" در این شرایط حساس میبایست با عزمی جدی و هدفمند "بایدها" را مورد بررسی قرار داد تا که شاید بتوان بعد از گذر از این بحران، بازگشتی سریع و جدی به شرایط اولیه داشته باشیم که در این خصوص میبایست دو بخش عمده را مورد بررسی قرار داد؛ 1 - مردم و گردشگران به عنوان مخاطبین اصلی صنعت گردشگری 2 - مراکز ارائه خدمات صنعت گردشگری . به طور کلی صنعت گردشگری چه در کشور و چه در جهان، توسط مردم و گردشگران شکل میگیرد و این بدان معناست که میبایست جدای از به روز نمودن خدمات گردشگری ، همواره در زمینه فرهنگسازی در میان گردشگران نیز فعالیت نمود چر اکه کسب سود و کسب لذت، دو کفه ترازوی صنعت گردشگری را تشکیل میدهند که توسط دو طیف خدماتدهنده و خدماتگیرنده کسب میگردند. بنابراین با فرهنگسازی مناسب، صحیح و اصولی در این حوزه نه تنها میتوان موجبات افزایش کسب سود را فراهم نمود بلکه میتوان کسب لذت، هیجان و خلق خاطرات به یادماندنی توسط گردشگران را به بالاترین حد ممکن رساند. با توجه به همزمانی بحران موجود با پیک گردشگری سال و کنسل شدن تمامی مسافرتهای نوروزی و خانهنشین شدن مردم در ایّام نوروز برای اولین بار حداقل در پنجاه سال گذشته، میتوان از این فرصت استفاده و این تهدید را به فرصت تبدیل نمود و با تدارک برنامههای متنوع در حوزه گردشگری ضمن ایجاد نشاط و خلق لحظات شاد و مفرح، فرهنگ گردشگری را نیز در لابهلای موضوعات مشابه به مخاطبین انتقال داد. ایجاد یک شبکه اختصاصی توسط رسانه ملی و تلاش در راستای تولید محتوای مربوط در قالب تصویرسازی با رویکرد تعطیلات نوروزی، میتواند تا حدودی سهم قابل توجهی در پر نمودن اوقات فراغت مردم را به خود اختصاص دهد. اجرای برنامههای زنده از جاذبههای گردشگری کشور و حتی برگزاری کنسرتها و نمایش آن به صورت زنده از سیمای ملی میتواند ضمن زدودن غم و حالات کسالتبار از چهره مردم در ایّام نوروز، لحظات شاد و مفرحی را برای آنان به ارمغان بیاورد. بدون شک تعطیلات نوروزی مهمترین تعطیلات کشور در طول سال میباشد که تمامی دستگاههای خدماتی در حوزه گردشگری از مدتها قبل در خصوص این تعطیلات برنامهریزی و هزینههای قابل توجهی مینمایند و لذا هرگونه خلل در رابطه با این تعطیلات، میتواند آسیبهای جدی به بدنه این صنعت وارد آورد. اتفاقی که با ظهور بحران "کرونا" در کشور رخ داده و صنعت گردشگری کشور در حال حاضر با تحمل ضررهای فراوان در بلاتکلیفی کامل به سر میبرد و شاهد آن هستیم که با توجه به نامعلوم بودن زمان پایان این بحران حتی به صورت احتمالات حداقلی بسیاری از هتلها، رستورانها، آژانسهای مسافرتی و گردشگری و سیستم حمل نقل زمینی، هوایی،ریلی ... درگیر کنسلی رزروها و استرداد وجوهات دریافتی میباشند که با توجه به هزینهکرد بسیاری از این وجوهات در بخشهای مختلف و خالی ماندن دست بهرهبرداران، روزهای سختی در پیش روی آنان قرار گرفته و تصمیمات شتابزده در خصوص تعطیلی کامل صنعت گردشگری کشور نیز سنگینی این موضوع را دو چندان نموده است. لذا باتوجه به موضوع مطرح شده به نظر میرسد که اتخاذ تصمیمات زیر از سوی دولت محترم بسیار ضروری و حیاتی میباشد. 1 - بخشودگیهای مالیاتی و بیمهای بخش گردشگری کشور 2 - کمک به بخش گردشگری در خصوص بازپرداخت تسهیلات بانکی 3 - کمک دولت و سازمان تامین اجتماعی کشور به بخش گردشگری در خصوص حفظ نیروهای انسانی این بخش با توجه به رکود موجود و جلوگیری از فاجعهای دیگر تحت عنوان بیکاری 4 - اطلاعرسانی و تبلیغات در خصوص محفوظ ماندن وجوهات رزروی مردم نزد بخشهای مختلف گردشگری با هدف استفاده از خدمات توسط مردم در ماههای آینده به صورت اعتبار سفر همراه با تخفیفات ویژه 5 - فراهم نمودن مقدمات جهت تعطیلات فصلی به مدت یک هفته و حداقل در دو فصل با توجه به زمان پایان بحران مذکور تحت عنوان تعطیلات پاییزی و تعطیلات زمستانی به منظور جبران آسیبهای تعطیلات نوروز و استفاده از ظرفیت زمانهای غیر پیک مانند فصل زمستان جهت تقویت مالی بخشهای گردشگری 6 - کمک دولت و به ویژه رسانه ملی در خصوص انعکاس شرایط عادی و سالم وضعیت بعد از بحران به منظور ترغیب مردم به استفاده از خدمات گردشگری در محیطی امن و بدور از هرگونه استرس به مانند زمان قبل از بحران 7 - کمک دولت در خصوص ترغیب مردم به مسافرت در قالب افزایش سهیمه سوخت بنزین و نیز اعطای بنهای مخصوص سفر به کارکنان دولت به طور کلی در جمعبندی این نوشتار میتوان به تاثیرگذاری و نقش مهم بحران مذکور بر صنعت گردشگری کشور اشاره نمود که با توجه به ابعاد جهانی و همهگیر بودن بحران در شرایط حاضر میبایست از فرصت ایجاد شده استفاده نمود و ضمن برنامهریزی برای آیندهای درخشانتر از گذشته جهت صنعت گردشگری کشور مقدمات شروعی متفاوت، قدرتمند و برنامهمحور را فراهم نمود. بی شک در فردای گذار از بحران کرونا ویروس با واژهای جدید در ادبیات گردشگری کشور و حتی دنیا روبهرو خواهیم شد تحت عنوان گردشگری قبل و بعد از بحران کرونا ویروس. بنابراین در این برهه تاریخی از همین امروز میبایست تجربه نقطههای عطف تاریخی را بررسی نمائیم تا که بتوانیم برای شروعی دوباره مقدمهای زیبا بنگاریم. سینا طالبزاده - کارشناس و مدرس هتلداری
ایجاد شده: 29/مرداد/1399 آخرین ویرایش: 29/مرداد/1399جنگ علیه کرونا، ما کرونا را شکست میدهیم، سربازان سفیدپوش در جنگ با ویروس و ... این استعارهها سلحشورانه، هیجانآور، گاه زیبا، اغلب موذی و همیشه خطرناک هستند. چرا؟ چون استعاره در ذات خودش قدرت عجیبی دارد. از "عبدالقاهر جرجانی" در قرن پنجم تا "نیچه" و "لیکاف" در این خصوص حرف زدهاند. سر جمع نظر همه آنها این است: استعاره توان بدیهیسازی دارد. استعاره در ذات خودش روایت و داستانی دارد که در برخورد اول چنان درست و بدیهی به نظر میرسد که به دشواری میشود به آن شک کرد. زبان ما پر از استعارههایی است که فهم ما از دنیا و در نتیجه سرنوشت ما را شکل دادهاند. استعاره "سربازان سفید پوش" خطرناک است. چرا؟ چون روایتی جنگی از بحران بیماری ارائه میدهد. در این روایت، بیماری "دشمن" است. باید با آن جنگید. جنگ نیاز به سرباز دارد. سربازی که باختن سَر ( طبق نامش ) سرنوشت از پیش تعیین شده اوست. وظیفهاش فداکاری است. در جنگ در مقابل دشمن باید جان فدا کرد. این بدیهی است. ( کدام جنگ را بی شهید و قربانی دیدهاید؟ ) باز بدیهی است در جنگ آنکه فدا میشود، سرباز است. این روایت نه تنها با استعارهها برای ما بدیهی سازی میشود بلکه فرهنگ ما که فداکاری، شهادت و رنج را ارج میگذارد هم با آن هماهنگ است و آن را تقویت میکند. این روایت، کرونا را دشمنی میبیند که سربازان باید به جنگش بروند و با از جان گذشتگی، شکستش دهند و از مردمشان در برابر او دفاع کنند. حالا اگر روایت را تغییر دهیم و "کرونا" را "بحران" بدانیم، داستان از اساس عوض میشود. بحران را باید "مدیریت" کرد. قرار نیست کسی در بحران از خود گذشتگی کند و فدا شود زیرا موقعیت مدیریت شده نیازی به فدا شدن ندارد. مدیریت یعنی رفتاری عاقلانه و بدون هزینههای گزاف فدا شدن و سلحشوری. در این روایت کرونا یک موقعیت خطر است و بار مسئولیت بر دوش مدیران و نه سربازان. در این روایت مردم پشت جبهه، منفعل و منتظر نجات از شر دشمن ننشستهاند. وظایفی دارند که باید طبق قوانین بحران به آن عمل کنند و اگر کسی به سبب بحران آسیب دید یا جانش را از دست داد، کشتهای به دست دشمن ( اتفاقی ناگزیر در جنگ ) نیست بلکه قربانی مدیریت ناکارآمد است. اشتباه نابخشودنی که مدیران باید پاسخگویش باشند. در این فرض، مدیران، مردم و پزشکان و پرستاران و سیستم نظامی و انتظامی هر کدام وظیفهای مشخص دارد که باید این وظیفه را به خوبی انجام دهد تا بحران بدون هزینه زیاد و تلفات غیرقابل قبول، مدیریت شود. مراقب استعارهها باشیم. آنها ذهن، روایت و در نتیجه سرنوشت ما را تغییر میدهند. استفاده از هتلها برای گذراندن دوران نقاهت بیماران کرونایی در آینده ذهنیت خوبی برای میهمانان نخواهد داشت چرا که استعارات زیادی ایجاد خواهد شد و تا مدتها در اذهان خواهد ماند. مرجان علمی - کارشناس ارشد برنامهریزی توریسم و دکترای عالی مدیریت گردشگری و هتلداری
ایجاد شده: 21/مرداد/1399 آخرین ویرایش: 21/مرداد/1399بر اساس تعریف WHO ( سازمان بهداشت جهانی ) اپیدمی به عنوان شیوع منطقهای یک بیماری تبیین میشود که به شکل غیر منتظرهای گسترش مییابد. هنگامی که یک بیماری همهگیر مردم را در مورد مسافرت و جابجایی نگران میکند، بلافاصله این تنش توسط خطوط هوایی، هتلها، اپراتورهای تور و سایر مشاغل وابسته به منابع مالی مسافران احساس میشود. همچنین، واضح است که تمامی سفرهای برونمرزی که امروزه جزء لاینفک واقعیتهای اقتصادی و اجتماعی ماست، یکی از مهمترین عوامل افزایش خطر هنگام شیوع بیماری است. در کنار رشد صنعت هواپیمایی، جهان روز به روز بیشتر با این صنعت اشتراک پیدا میکند. مطالعهای توسط تیمی از دانشگاه MIT نشان داد که پیوندهایی که بین مناطق مختلف کره زمین توسط شبکه جهانی حمل و نقل هوایی ایجاد شده، بین سالهای ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۲ بالغ بر ۱۴۰ افزایش یافته است. عدم حضور بازدیدکنندگان توریستی، باعث میشود تا کل سیستم بخش گردشگری در بلندمدت با بحران مواجه شود. نبود گردشگر و میهمان برای هتلها، رستورانها، مقاصد، فروشگاهها و فعالان این صنعت به معنای نبود حداقل درآمد برای توسل به آن است و از آنجا که اپیدمیها معمولاً به سرعت و به طور غیرمنتظرهای عمل میکنند، مشاغل گردشگری فرصتی برای سازگاری با تعداد متغیر گردشگران را ندارند. در نتیجه ممکن است خطوط هوایی مجبور شوند با هواپیماهای خالی پرواز کنند، کارمندان هتلها هیچ میهمانی برای ارائه خدمات نداشته باشند و یک فصل کامل گردشگری میتواند به سرعت از بین برود. شیوع بیماری سارس در سال ۲۰۰۳ یکی از ملموسترین مثالها برای نشان دادن میزان ضرر و لطمه وارده به صنعت بینالمللی گردشگری است. کنسول جهانی گردشگری در سال ۲۰۰۳ اعلام کرد، حدود ۳ میلیون نفر شغل خود در صنعت گردشگری را به دلیل شیوع ویروس سارس در کشورهای چین، هنگ کنگ، ویتنام و سنگاپور از دست داده است که نتیجه این ضربهها، کاهش بیش از ۲۰ میلیارد دلاری تولید ناخالص داخلی در این کشورها بود. سال ۲۰۲۰ و اپیدمی کرونا هتلهای خالی، پروازهای لغو شده، موزههای بسته. ویروس "کرونا" توریسم را در بسیاری از کشورها از جمله در اروپا از نفس انداخته است. کارشناسان این حوزه خسارتی میلیاردی را برای این صنعت تخمین میزنند. این خسارات تازه در شرایطی است که اروپا هنوز با اوج بحران روبهرو نشده است. با گسترش ویروس کرونا در ایتالیا، درهای بسیاری از مراکز دیدنی در این کشور به روی گردشگران بسته شد. در ونیز و میلان موزهها و تئاترها و دیگر جاذبههای گردشگری تعطیل شدند. گردهماییها و مراسم بزرگ لغو شدند. وضعیت در کشورهای آسیایی از این هم اسفبارتر است. زیرا ۹۰ درصد از ۱۵۰ میلیون گردشگر چینی به کشورهای آسیایی سفر میکنند و برای این کشورها یک عامل مهم اقتصادی به شمار میروند. با لغو پروازها از چین، هتلها و رستورانها و مراکز دیدنی این کشورها نیز از بخش بزرگی از گردشگرانی که دستشان به جیبشان میرود، محروم شدهاند. چین به مثابه محرکی برای توریسم ویروس "کرونا" نشان داد که چین تا چه اندازه برای صنعت توریسم جهان مهم است. ۱۵۰ میلیون گردشگر چینی در مسافرتهای خود به خارج از این کشور حدود ۲۲۷ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۸ خرج کردند. گردشگران چینی با این حجم از پولی که صرف گردشگری میکنند در مقام اول دنیا قرار دارند و یک سر و گردن از آلمانیها و آمریکاییها بالاتر هستند. البته کارشناسان پیشبینی میکنند که صنعت گردشگری و اشتیاق مفرط چینیها به سفر را ویروس "کرونا" هم نمیتواند از بین ببرد. پیشبینی میشود تا سال ۲۰۳۰ تعداد گردشگران چینی که به خارج از این کشور سفر میکنند به ۴۰۰ میلیون نفر برسد. به عبارتی از هر پنج گردشگر در صنعت بینالمللی توریسم یک نفر از چین خواهد بود. کشورهای پیشرو و سازمانهای بینالمللی چه ایدههایی را برای برونرفت از این وضعیت ارائه دادهاند؟ ۱ - در دهههای اخیر، توریسم به شکل یک پدیده مهم درآمده و اکنون به عنوان یک عامل مهم در توسعه پایدار، رشد اقتصادی، اشتغال و تفاهم بینالمللی نقش قاطعانهای ایفا میکند. سازمان جهانی گردشگری ( UNWTO ) به عنوان آژانس سازمان ملل متحد در زمینه گردشگری و توسعه پایدار، آماده ارائه راهنمایی و پشتیبانی از اقدامات بهبودی اعضای خود، سازماندهندگان رویدادهای گردشگری و نمایشگاههاست. ۲ - سازمان جهانی گردشگری ( UNWTO ) از دولتها، سازمانهای بینالمللی و آژانسهای ارائهدهنده خدمات، درخواست کرده تا گردشگری را در اولویت برنامهها و اقدامات بهبودی خود قرار دهند. ۳ - همچنین WHO ( سازمان بهداشت جهانی ) توصیههای خود را در مورد اعمال محدودیتهای مسافرتی یا تجاری برای کشورها ارائه میکند. ۴ - دولت هنگکنگ روز چهارم مارس سال ۲۰۲۰ اعلام کرد میخواهد به همه شهروندان خود ۱۰ هزار دلار هنگکنگی ( معادل ۱۲۰۰ یورو و ۱۳۳۳ دلار ) اعتبار بلاعوض پرداخت کند. ۵ - سایر کشورها نیز در صددند با اقداماتی زیر بال و پر شکسته صنعت گردشگری را بگیرند. ۶ - چین، سنگاپور و تایلند، وعده کاهش مالیات را دادهاند. ویتنام و استرالیا میخواهند مقررات ویزا را آسانتر کنند و کمپین جذب توریست را تشکیل دهند. ۷ - دولتهای مالزی و فیلیپین از مردم خواستهاند تا جایی که ممکن است در داخل کشور خود به مسافرت بروند. آرش خورمهر - مدیر تولید محتوای انجمن علمی مدیریت و گردشگری دانشگاه تبریز
ایجاد شده: 5/مرداد/1399 آخرین ویرایش: 5/مرداد/1399"آندره فونتن" سردبیر چیرهدست روزنامه لوموند، مجموعه سرمقالههایی تحت عنوان "یک بستر و دو رویا" به رشته تحریر درآورده است که بعدها به صورت کتاب منتشر شده و چندین جایزه بینالمللی را به خود اختصاص داد. او در این کتاب میگوید: عامل مهم و ریشهداری که باید آن را به عنوان یک اصل کلی در نظر گرفت، گرایش طبیعی امور دنیا تحت تاثیر عوامل قابل پیشبینی، از نظم به بینظمی است. آنچه که امروز به دنبال شیوع ویروس "کرونا" در ایران اتفاق افتاده و همه کسب و کارها به ویژه صنعت گردشگری را به شدت تحت تاثیر قرار داده است، دقیقا مصداق بارز همین جمله است. روزهای گذشته و اوقاتی که امروز در آن به سر میبریم، قاعدتا قابل پیشبینی بودند. شیوع ویروس کرونا در چین، سرایت آن را به دیگر نقاط جهان به ویژه ایران که سطح گستردهای از روابط سیاسی، اقتصادی و گردشگری با آن کشور دارد، اجتناب ناپذیر نموده و لذا عقلانیت حکم مینمود که پیشبینیهای لازم در همه زمینهها میبایست مد نظر قرار میگرفت. این روزها صنعت گردشگری داخلی و خارجی در کشور ما بیشترین و مهلکترین ضربات را از این اتفاق تجربه میکند. اینکه بعد از همه گیر شدن و خطر گسترش این بیماری چه تدابیری در برخورد با وضعیت تورها، پروازها و سایر خدمات سفر باید اندیشیده میشد از ضروریاتی بود که به شدت مغفول ماند و تحت تاثیر این عامل قابل پیشبینی، نظم موجود جای خود را به بینظمی داد. دستگاههای متولی غافل از اینکه در ایّام منتهی به پایان سال و افزایش تقاضای سفر با سیل گستردهای از تقاضای ابطال و استرداد مواجه خواهند شد، هنوز نتوانستهاند رویه یکسانی را برای این منظور اتخاذ نمایند. سازمان هواپیمایی کشوری در بخشنامههای خود یک رویه را برای ابطال و استرداد توصیه میکند که از درون آن چندین تفسیر میتوان استخراج نمود. وزارت گردشگری رویهای دیگر و راهآهن جمهوری اسلامی نیز رویهای متفاوت. یک بسته سفر که دارای عوامل مشخصی همچون حمل و نقل، اقامت و سایر خدمات است را میتوان با تدبیر صحیح و تهیه رویههای فنی به درستی تعیین تکلیف نمود. حال اینکه چرا هنوز سازمانهای مرتبط با گردشگری نتوانستهاند به یک رویه یکسان دست یابند تا یکبار برای همیشه تکلیف شرکتهای هواپیمایی، راهآهن، اتوبوس، هتلها، دفاتر مسافرتی و از همه مهمتر مسافران مشخص شود، خود جای سؤال دارد که ریشه آن را میتوان در اتفاقات دهههای اخیر در جداسازی مراکز تصمیمگیری همچون سازمانهای مذکور جستجو نمود. مسئلهای که وجود سیاست یک بام و چند هوا را در ذهن همگان تداعی میکند. مجید فرقانی - دبیر انجمن صنفی دفاتر خدمات مسافرت هوایی و جهانگردی استان خراسان رضوی
ایجاد شده: 30/تیر/1399 آخرین ویرایش: 30/تیر/1399علیرغم آنکه این تصور میرود که قوه مقننه با گسترده دید و جایگاهی که دارد میبایست از زوایای مختلف نسبت به خروجی طرحها از مجلس نظر داشته باشد، شاهد طرحی توسط مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی ( دوره دهم ) تحت عنوان "خانهمسافر" هستیم که با ابهامات و اما و اگرهایی که در این طرح دیده میشود نه تنها به هیچ وجه توجیهی جهت رشد صنعت گردشگری ندارد بلکه لطمه سنگینی به فرهنگ میهماننوازی ایرانی اسلامی خواهد زد. از این رو کارشناسان از چرایی ایجاد خانهمسافر میگویند. کارشناسان از چرایی ایجاد خانهمسافر میگویند اخیراً در اقدامی غیرکارشناسی به منظور ایجاد جایگاه جدید جهت گردشگران داخلی و خارجی نسبت به مجوزهایی جهت آپارتمانهای مبله، ویلاها و خانههای استیجاری تحت عنوان "خانهمسافر" اقدام نمودهاند که به روایت مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی ( دوره دهم ) تاکنون مبلغ سیصد هزار واحد مسکونی در سطح کشور که بخش اعظم معضلات اسکان اجارهنشینان را مرتفع مینماید به حوزه گردشگری با استدلالهای زیر اختصاص داده شده و با روندی که طی میگردد شاهد افزایش قارچگونه آن خواهیم بود. در شرایطی که واحدهای اقامتی قانونی جهت کلیه سطوح و اقشار جامعه با توانهای مالی متفاوت پذیرای مسافرین میباشد. دلایل ایجاد خانهمسافر از دیدگاه مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی ۱ - عرضه اتاقهای ارزانقیمت برای اقشار متوسط و پائین جامعه ۲ - تامین امنیت کشور و مسافران تحت پوشش پلیس نظارت بر اماکن ۳ - افزایش درآمدهای عمومی دولت و شهرداریها جهت دریافت مالیات و عوارض ۴ - اشتغالزایی و درآمدزایی در مناطق نوظهور ۵ - ارائه خدمات اقامتی در ایام پر تراکم سفر ۶ - رقابت با سایر واحدهای اقامتی ۷ - خانههای مسافر ثبت شده در سایتهای اجاره برای مدت ۵ سال از پرداخت عوارض و مالیات معاف باشند. آنچه که در نکات فوق در تعارض میباشد؛ ۱ - آیا ایجاد خانهمسافر در قالب ویلا و آپارتمانهای مبله، استفاده کننده آنها قشر متوسط و پائین جامعه است یا مرفهین جامعه آن هم با هنجارشکنیهایی که با ایجاد این قبیل اماکن شاهد آن هستیم؟ ۲ - آیا ویلاها و آپارتمانهای مبله که نهادهای دولتی و سازمانهای تابعه آنها در سطح کشور نسبت به اجاره آنها اقدام مینمایند، پوشش دهنده زمانهای پیک مسافر نخواهند بود؟ ۳ - آیا اقدام آموزش و پرورش که در زمانهای پیک سفر کلاسهای درس را به اقامتگاه مسافر تبدیل میکند و اجاره میدهد، پوشش دهنده زمان پیک سفر نیست؟ ۴ - آیا صرفاً اقامت مسافر مطرح است یا فرار از قوانین اعم از امنیتی، اجتماعی و اقتصادی؟ ۵ - آیا خانههای مسافر با تعارضهای قانونی که از بدو امر دارند، پاسخگوی نهاد نظارتی، امنیتی، اجتماعی، وزارت بهداشت، تعزیرات حکومتی و سایر نهادها خواهند بود؟ ۶ - آیا پیچیدگیهای مدیریتی اماکن قانونی اقامتی و دستورالعملهای نظارتی برای خانههای مسافر امکان جاری شدن دارد؟ ۷ - آیا نوع دیگری از سودجویی، لجام گسیختگی و فرار از قانون در اجرای این طرح را شاهد نخواهیم بود؟ پیامدها و تاثیرات احتمای اجرای این طرح؛ ۱ - فرار مالکین خانههای خالی از مالیات مصوب مجلس شورای اسلامی با دریافت پروانه خانهمسافر ۲ - بهرهگیری از معافیتهای مرتبط و دستیابی به بهانه و فرصت مناسب برای فروش ملک ۳ - تاثیر در کاهش ظرفیت سایر مراکز اقامتی مجاز که ملزم به اجرای قوانین و پرداخت مالیات و سایر عوارض میباشند. لذا این طرح آماده شده مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی در تعارض و ایجاد نابسامانی در اجرای قوانین و عدم همگرایی با سایر بخشها و نیازهای جامعه است و گرانی مسکن و پدید آوردن مشکلات معیشتی و اقتصادی خانوارهای اجارهنشین را در پی دارد. در پایان آنچه که نهادهای دستاندرکار خانهمسافر بدان اهمیت میدهند این است که موجودیت خانهمسافر در سطح کشور را ملاک قانونی نمودن آن میدانند که طبعاً این ملاک، تائیدی بر هنجارشکنیهای جامعه و ضد ارزشهای جاری خواهد بود که به هیچ وجه نمیتوان وجاهت قانونی به آن داد.
ایجاد شده: 25/تیر/1399 آخرین ویرایش: 25/تیر/1399زمانی که جهان در آستانه سال ۲۰۲۰ آماده میشد تا بالاترین نرخ گردشگری را با یک میلیارد و ۶۰۰ هزار نفر رقم بزند، میهمانی سر زده با نام ویروس کرونا دنیا را با بحران سلامت پیشبینی نشدهای مواجه نمود که تاثیر عمیقی روی اقتصاد جوامع گذاشت و گردشگری و سایر کسب و کارهای بسیاری را با مشکل مواجه کرد. براساس اعلام سازمان جهانی گردشگری، ورود گردشگران بینالمللی در سال 2020 بین 20 تا 30 درصد کاهش مییابد، یعنی بازگشت به سطح 5 تا 7 سال پیش و ضرر 250 تا 400 میلیارد دلاری درآمدهای گردشگری بینالمللی. کووید ۱۹ بر رایجترین نگاه به گردشگری که همانا اقتصاد است، تاثیری عمیق برجای گذاشت به طوری که بسیاری از کسب و کارهای وابسته به این صنعت در همان هفتههای نخست به ورطه نابودی کشیده شدند. تمامی دولتها برای حفاظت از سلامتی شهروندان تاکید بر عدم خروج از منزل کردند. بنابراین در این شرایط، گردشگری نخستین صنعت نیازمند به حمایت و کمک بود که متاسفانه مورد عدم توجه قرار گرفت. بر اساس گزارش سازمان جهانی گردشگری حدود ۹۶ درصد از تمام مقصدهای جهان در پاسخ به این بیماری همهگیر، محدودیتهای سفر را اعمال نمودهاند. حدود ۴۳ درصد و ۹۰ مقصد، مرزهای خود را به طور کامل یا جزئی بستهاند. حدود 21 درصد ( 44 مقصد ) ممنوعیت سفر را برای مسافرینی که از بعضی مقصدها تحت تأثیر کووید 19 قرار گرفتهاند، معرفی کردهاند و حدود 27 درصد ( 56 درصد ) نیز پروازهای بینالمللی یا بومی را به مقصدها متوقف کردهاند. پیشبینیها از بین رفتن یک میلیون فرصت شغلی، بیکاری 100 میلیون نفر در بخش سفر و گردشگری در جهان، بیش از 63 میلیون ضرر شغلی در منطقه آسیا و اقیانوسیه، لغو یا به تاخیر افتادن رویدادهایی چون نمایشگاه گردشگری برلین و بازیهای المپیک، حکایت دارد. پس از قرنطینههای خانگی و کنترل بیماری به شیوههای مختلف در تمام دنیا، اهمیت تفریح و سفر بیش از گذشته آشکار شد و دولتمردان و حتی خود گردشگران نیز سعی کردند بعد از به آرامش رسیدن کشورها در کنترل بیماری، راهحلهایی برای سفر ارائه کنند. سازمان جهانی گردشگری در بحران کرونا همصدا با سازمان جهانی بهداشت جهانی با ایجاد پویش "فردا سفر کنید" خواستار مسئولیتپذیری بینالمللی و مشترک در میان صنعت گردشگری در مواجهه با شیوع ویروس کرونا شد. این سازمان هدف از برپایی این پویش را کشف فرهنگهای گوناگون، تمرین اتحاد و احترام به یکدیگر، مراقبت از محیط زیست، تداوم یادگیری، توسعه و پایداری و ایجاد فرصتها برای همگان اعلام کرده است. هشتگ "فردا سفر کنید" در واقع پاسخ سازمان جهانی گردشگری به بحران کنونی بود که به ارزشهای دیرینه این نهاد تاکید داشت. این پویش بازتاب زیادی در شبکههای اجتماعی داشته است و مورد استقبال تعداد زیادی از کشورها، مقاصد گردشگری، کمپانیهای مرتبط با این حوزه، شهرها، رسانه و همچنین افراد مختلف از سراسر جهان قرار گرفت. بحرانهای گذشته ثابت کرد که ظرفیت گردشگری برای بازیابی و بازگشت پر قدرت و سریع پس از بحران در مقایسه با دیگر مشاغل کمنظیر است که بازدهی عظیمی در کلیه اقتصاد و جامعه دارد. اما گردشگری ایران که پس از برجام گام بلندی برداشته بود پس از حوادث گوناگون از ابتدای سال 98 و اوج بحرانها در نیمه دوم سال، سیر نزولی پیدا کرد و هر روز ضعیفتر شد تا جایی که ویرس کرونا آخرین رمقش را در آستانه فصل جدید گردشگری و بهار کشید و گردشگری ایران نیز همانند بسیاری از نقاط جهان تعطیل شد. اما بعد از آرام شدن فضا و همچنین پیش رو بودن تعطیلات مختلف درتابستان، کارشناسان و مسئولان هم سعی کردند برای تغییر شرایط با رعایت پروتکلهای بهداشتی گام بردارند، هرچند ناکافی است. به نظر میرسد متولیان گردشگری برای باز شدن مرزها، خدمات ویزا، امکان برگزاری تورهای خروجی و نیز ورود گردشگران خارجی به کشور، مذاکرات خود را برای اعتمادسازی و همکاریهای مجدانه آغاز کردهاند. از سوی دیگر بسیاری از هتلها با الگوبرداری از هتلهای بزرگ و زنجیرهای برتر، پروتکلهای بهداشتی را اجرا و موفقیتهایی را کسب نمودهاند. همچنین برخی از شرکتهای مسافرتی و هتلها با همکاری در برگزاری تورهای داخلی چند روزه، سعی در روشن نگاه داشتن چراغ گردشگری داخلی داشتهاند ولی بخش عمدهای از شرکتهای تورگردان، تورهای ورودی و خروجی و سامانههای آنلاین در بیم و امید زمان آغاز فعالیتها بسر میبرند. بسیاری از برگزارکنندگان تورهای خارجی در راستای توصیههای سازمان جهانی گردشگری و به دلیل عدم امکان بازگشت وجوه پرداختی به کارگزار خارجی، پیشنهاد عدم کنسلی سفر و موکول کردن سفر به روزی دیگر را به مسافران خود ارائه دادهاند. میتوان گفت، گردشگری ورودی و خروجی ایران به دلیل باز نبودن مرزها، خدمات ویزا و.... با تاخیر و فاصله از برخی کشورها فعالیتهای خود را آغاز خواهد کرد، هر چند وزارت و معاونت گردشگری کشور، ابلاغ پروتکلهای بهداشتی و دستورالعمل سفر سلامت و هوشمند را مورد توجه قرار دادهاند. در ابتدای بحران ۲۰۲۰ همگان گمان میکردند گردشگری تا پایان سال و شاید در سال ۲۰۲۱ در رکود کامل باشد اما با گذشت زمان ظرفیت بینظیر گردشگری و سفر و نقش آن به عنوان موتور محرک اقتصاد کشورها بیشتر خودنمایی کرد و اکنون دولتها سعی میکنند با تعاریف جدید و بازاریابی، نسبت به کاهش تاثیر بحران بر تمایلات سفر اقدام کنند و موتور صنعت گردشگری خود را زودتر به کار بیاندازند. لیکن در این راستا توجه به راهبردها و مکانیسمهای هماهنگ با ذینفعان برای جلب اعتماد گردشگران، کمک به حفظ آرامش عمومی، فراهم کردن انگیزه و افزایش شتابدهی به بازاریابی، درک بازار و فعالیت سریع و هماهنگ برای بازاریابی، اعتماد و تحریک تقاضا، متنوعسازی بازارها و محصولات، سرمایه گذاری در سامانههای هوشمند کسب و کار و بازاریابی دیجیتال، حمایت از مشاغل و کسب و کارها، حمایت برای حفظ سرمایههای انسانی و توسعه استعدادها، حفظ آمادگی برای بحران و تقویت تابآوری و در نظر گرفتن بستههای حمایتی اقتصادی در استانها و شهرها با اولویت قرار دادن سلامتی گردشگران، امری اجتنابناپذیر است. صد البته بدون باز تعریف و تغییر رویکرد در دوره پساکرونا، بقای گردشگری به زودی ممکن نخواهد بود. دکتر حسن تقیزاده انصاری - مدیرعامل شرکت هلدینگ گردشگری مارکوپولو
ایجاد شده: 25/تیر/1399 آخرین ویرایش: 25/تیر/1399فعلا دغدغه همه ما سلامتی است و آنچه ارزش اندیشه و غم خوردن ندارد، اموال و دارایی و مایملک اندک ماست. این حال و احوال ما در روزهای ناخوشی است و به اصطلاح هنوز "گرمیم و حالی مان نمى شود". فردا که انشاالله از پس امروز خواهد آمد و ما قوم و خویش صنعت گردشگری کشور از بلیه "کرونا" به عافیت عبور کردیم، نیک متوجه خواهیم شد که در "دوران انهدام" چه بر ما گذشته است. اگر پيشبينى و پيشگويىها در بقای "کرونا" تا اواخر فصل بهار به صحّت قریب واقع شود ( که انشاالله چنین مباد ... ) قلمرو کسب و کار سوخته ما باقی مىماند که کمتر از آسیب و تخریب ایّام دفاع مقدس نخواهد بود. بخشی از غزل سعدی رحمهالله علیه کنون وصف حال ما را دارد: عشق در دل ماند و یار از دست رفت دوستان دَستى که کار از دست رفت بخت و راى و زور و زر بودم دریغ کاندر این غم هر چهار از دست رفت بیم جان کاین بار خونم میخورد ور نه این دل چند بار از دست رفت در دو سال اخیر به واقع هر آنچه در جهازیه گردشگری کشور بود به چندباره به تاراج رفت و غنائم و اندوختههاى نهانخانههاى همكيشان ما و به مانند ما به اتمام رسید. همه در پی این وهم و خیال بودیم که به نسیم صبحگاهی نوروز، روز نو شود و دل، لباس عافیت بَرِ دلدار بپوشاند و سیم و زر از دست رفته را بازستانیم. اما زهی خیال باطل. چاره چون کنیم که آن نشد و این شد کار و بار ما. حال ما خواهیم ماند و دولت و دولتیار و کرور کرور عایله مستحق نه از باب كمكارى بلکه از بلیه وارداتی و خودساخته. از باب توصیه و هدایت به سبیل مدار و جبران مافات و خُسران مکافات به مصداق، فرض میدانم که دولت کریمه در راستای تدبیر و امید اسباب رحمت فراهم کند، آنان را که به اضرار رسيدهاند. و خوان نعمت فراهم کند از "صندوق توسعه ملی" به رسم جوانمردی "قرض دهد به حد و انصاف و بر شیوه حسنه" تا این جمعیت دل آزرده و مال از کف داده، پیشه خود دوباره از سرگیرند و به منّت و افتخار به استقبال و بدرقه روند میهمانان سیاحت و زیارت این سرزمین را. مهرتان فزون و عزت مدام. دکتر علی رحیمپور - مدیرعامل هلدینگ گردشگری تامین اجتماعی ( هگتا )
ایجاد شده: 23/تیر/1399 آخرین ویرایش: 23/تیر/1399به هنگام آغاز رکود بزرگ اقتصادی در سال 2008 میلادی و در نتیجه آن، حذف سفر و اقامت از سبد خرید شهروندان اروپا، امریکا و آسیا، بحران کاهش درصد اشغال و افزایش هزینهها به هتلها رسید. اما صاحبان برندهای جهانی هتلداری با اتخاذ استراتژی انعطافپذیر، آموزش و اجرای برنامه موسوم به طرح اقتضاییContingency Plan موفق شدند از این شرایط بحرانی با کنترل به موقع هزینهها، حفظ هتل و عدم تعدیل و اخراج منابع انسانی به سلامت عبور نمایند. این طرح که حاصل تفکرات حرفهای رهبران برندهای جهانی هتلداری در حوزه منابع انسانی و نتیجه وفادارسازی کارکنان هتلها بود و افتخار آن را داشتم که یکی از اعضا تیم اجرایی این برنامه در یکی از برندهایStarwood Hotels & Resorts باشم بر اجرای آیتمهای ذیل تمرکز داشت؛ کاهش داوطلبانه منابع انسانی به نسبت ضریب اشغال هتل ( اعزام به مرخصی با تعهد پرداخت حق بیمه ) در تمامی واحدها مدیریت کاهش هزینههای پرسنلی به نسبت حداقل کاهش بر حقوق و دستمزد کارکنان و تعهد به جبران آن در شرایط پایدار متمرکز کردن خدمات غذا و نوشیدنی در یک رستوران، باز طراحی منو و شخصیسازی خدمات صبحانه مدیریت، کنترل مصرف مواد غذایی و استفاده از مواد اولیه غذایی ذخیرهسازی شده مدیریت و کنترل روزانه ارائه ملزومات مستقیم و غیرمستقیم به واحدها بر اساس نیاز و ضریب اشغال متغیر هتل حذف هزینههای پیمانکاری مشروط به عدم کاهش کیفیت خدمات در واحد تعمیرات و نگهداری فعالسازی واحدهای مارکتینگ هتل و تداوم ارتباطات با منابع تامین میهمانان هماهنگی با سازمانها و نهادهای پولی و غیرپولی دولتی و خصوصی و کسب معافیتها یا استمهال پرداختیهای ماهانه مدیریت و کنترل "نقدینگی هتل" که در شرایط بحرانی "نقش پادشاه" را بر عهده دارد. حسن محمدی - مدیر کل هتل الماس "2" مشهد
ایجاد شده: 9/تیر/1399 آخرین ویرایش: 9/تیر/1399این روزها حال گردشگری و هتلداری خوب نیست. نه تنها ایران بلکه بسیاری از کشورهای جهان با این معضل دست به گریبانند. همه کسب و کارها به نوعی دچار رکود شدهاند و در این میان، بیشترین ضربه بر پیکر نحیف گردشگری در کشور ما وارد شده است. گویی این ضربات پیاپی قصد کندن ریشههای اقتصاد گردشگری را دارند. آمار و ارقام منتشر شده از موسسات بینالمللی در این مورد تکاندهنده است. ارمغان ویروس کرونا بر اساس گزارش انجمن بینالمللی حمل و نقل هوایی ( IATA ) چیزی حدود ۲۸ میلیارد دلار ضرر برای مشاغل مرتبط با گردشگری و هتلداری در کشورهای آسیا و اقیانوسیه در سال ۲۰۲۰ بوده است. بر اساس این گزارش حدود ۱۳ درصد از تقاضای بالقوه برای سفر و گردشگری در این منطقه کاهش یافته است. صنعت بیرمق گردشگری ایران که به تازگی به دلیل مسائل سیاسی و اجتماعی منطقه، دچار سردرگمی و بیثباتی شده بود با ورود این مهاجم چینی به شدت سقوط کرد. به طوری که درآمد این صنعت در برخی از شهرها به صفر نزدیک شد و بیش از ۹۰ درصد هتلهای شهرهایی مثل قم که در این زمان از سال تا ۱۰۰ درصد ظرفیت پر بودند، تعطیل شدند! با اینکه کلیه سازمانها، نهادها و حتی مردم برای مقابله بسیج شدهاند اما باید چشم انتظار خروج این میهمان تاجدار ناخوانده ماند تا به دنبال آن امنیت، سلامت، توسعه و رونق گردشگری دوباره به بدنه جامعه بازگردد. در این میان، خبرهای بد همچنان بدون هیچ مسکن و یا راهحل موثری از طرف دولتمردان از همه طرف به گوش میرسند. وجوه پرداختی گردشگران در صورت لغو سفر باید بدون جریمه مسترد شود، شرکتهای هواپیمایی و ریلی حق دریافت هزینه ابطال بلیت قطار و هواپیما ندارند، برگزاری آزمونهای جامع دورههای گردشگری به تعویق میافتد، بازار گردشگری ایران برای مقابله با کرونا آمادگی ندارد، کرونا اسکلههای گردشگری قشم را تعطیل میکند و ورود گردشگر به قشم رو به کاهش چشمگیر میگذارد، موزهها و اماکن سیاحتی و زیارتی مورد بازدید گردشگران تعطیل میشوند، برگزاری تورهای گروهی به شدت کاهش مییابد، بیش از ۲۰۰۰ دفتر خدمات مسافرتی و هواپیمایی در شرف تعطیلی به سر میبرند و سردرگم و بلاتکلیف ماندهاند که موجب خسارتهای جبران ناپذیر به آنها میشود. خبرهایی از این دست، دلسرد کننده و البته برای سرمایهگذاران، ویرانکننده است. چه کسی مقصر این خسارات عظیم به اقتصاد کشور است؟ برخی میگویند هواپیماهایی که علیرغم هشدار سازمان بهداشت جهانی، باز هم به چین رفت و آمد دارند. برخی نیز از عدم توانایی دستگاههای مربوطه میگویند و برخی با عینک بدبینی همیشگی خود، جریانهای فکری هدایت شده را مقصر میدانند! هتلداران در جمعهای خصوصی خود بسیار تلاش میکنند و فعالند اما نتیجه ملموسی در پی ندارد. آژانسها نیز به نوبه خود در تلاش برای رفع این مشکلات هستند اما آنها نیز راه به جایی نمیبرند. آیا حلقه مفقوده ارتباط هتلداران متخصص و مسئولین تصمیمساز، میتواند دلیل این همه ضرر باشد؟ این حلقه مفقوده سالهاست که در مجامع بینالمللی با تشکیل کارگروههای موثر متشکل از هتلداران، آژانسها و مسئولین رده بالای وزارت گردشگری هر کشور حل شده است. کار گروههایی که در یک طرف میز چند شرکت و هتلهای خصوصی معتبر جای دارند و در طرف دیگر آن تنی چند از دولت. نظرات تخصصی و سازنده به راحتی در یک سوی میز ارائه و در طرف دیگر میز و تنها به فاصله چند روز اجرایی میشوند. آیا این یکی از بزرگترین چالشهای صنعت هتلداری کشور نیست؟ آیا تجمعات غیرتخصصی و غیرکاربردی با حضور چند نماینده، وزیر و برخی مدیران بیربط و یا تجمعات تخصصی و کاملا حرفهای هتلداران و آژانسها بدون حضور تصمیمگیرندگان در دولت، صنعت گردشگری و هتلداری کشور را در مقابل هر معضل، بیپناه و بدون راهکار رها نکرده است؟ شاید وقت آن رسیده که به مسائل تخصصی، با دیدگاه تخصصی نگاه شود. مهدی براری - مدیر هتلهای بینالمللی و کریمه قم
ایجاد شده: 3/تیر/1399 آخرین ویرایش: 3/تیر/1399