هفته گذشته در حال مطالعه یکی از وب‌سایت‌های هتل Ritz - Carlton بودم که با این جمله در بخش سیاست خدمات به مشتری مواجه شدم. سیاست هتل Ritz - Carlton در این است که هر کارمند می‌تواند بدون اجازه مدیریت تا سقف 2000 دلار در روز برای رفع نیاز یا موارد مرتبط با مشتری خود هزینه کند.
آیا این اعداد و ارقام قابل قیاس با موارد مشتری‌مداری در هتل‌های حتی پنج ستاره ما نیز هستند؟ توجه داشته باشید که منظور من از موارد مشتری مداری تنها رفتار کارمندان به عنوان بخش مهمی از فرایند مشتری‌مداری است نه مبلغ قابل هزینه و نه چیز دیگر.
توجه شما را به مثالی دیگر از سایت helpscout.net جلب می‌کنم که اتفاقا در رابطه همین هتل‌های زنجیره‌ای Ritz - Carlton است. تاجری که هتل Ritz - Carlton در آتلانتا را به مقصد هاوایی ترک می‌کند در هواپیما متوجه می‌شود که لپ‌تاب خود را فراموش کرده و در هتل جا گذاشته است. این فرد مطلبی را در لپ‌تاب خود ذخیره کرده بوده که می‌بایستی فردا صبح در مقصد طی یک سخنرانی مهم ارائه دهد. تماسی با برآشفتگی با هتل برقرار کرده و به خانه‌داری وصل می‌شود و موضوع را به آنها اطلاع می‌دهد. آنها به میهمان اطلاع می‌دهند که لپ‌تاب را یافته‌اند. وی از آنها درخواست می‌کند که لپ‌تاب را با پست Federal Express به هاوایی بفرستند اما صبح روز بعد با صحنه عجیبی مواجه می‌شود. یکی از کارمندان خانه‌داری، صبح زود در هتل محل اقامت وی حاضر می‌شود و لپ‌تاب را شخصا تحویل می‌دهد!! چنین رفتارهایی در اینجا و در محیط کسب و کار ایران هم رویایی و اغراق‌آمیز و هم عجیب به نظر می‌رسد اما وقتی در مورد خدمات مشتری‌مداری استشنایی حرفی به میان بیاید، قطعا شما به یاد هتل Ritz - Carlton خواهید افتاد.
من این خدمات مشتری مداری را "خدمات فوق مشتری‌مداری" می‌نامم. به نظر من این هتل قصد دارد که از طریق ارائه چنین خدماتی، مزیتی متمایز و رقابتی در صنعت هتلداری و بازار هتل‌های لوکس دنیا ایجاد کند.
اگر واقع‌بینانه به این قضیه بنگریم، درمی‌یابیم که واقعا خود را از بقیه جدا کرده‌اند. مطمئن باشید که مشتریان حاضر هستند بدون هیچ مشکلی و با رضایت کامل پول بیشتری بپردازند تا در هتلی اقامت داشته باشند که چنین خدمات مشتری‌مداری متمایز و فوق العاده‌ای دارد.
و ما همچنان در محیط‌های کسب و کار هتلداری در کشور اندر خم یک لبخند به مشتری مانده‌ایم! آیا اینطور نیست؟
انگلیسی
