احترام همواره شاه کلیدی در مهمان نوازی ایرانیان از روزگاران کهن تا به امروز بوده، و آن تمثیل مبارک مهمان حبیب خداست مداوم بر گوش هر کدام از ما آویزان بوده است.
هر مجموعه ای با تمام تعلقات شگرف و منحصر به فرد روزگاری دستخوش یکنواختی و افول خواهد شد و تنها یک طناب زرین و محکم برای بیرون رفتن از این چاه خاموش وجود دارد و آن چیزی جز احترام نیست و نخواهد بود.
صنعت شریف هتل داری از اتاقکی در روستایی کوچک گرفته تا بومگردی محلی و حتی هتل های لوکس و چند ستاره در شهرهای بزرگ باز هم باید از احترام به عنوان نگینی بر پیشانی خود استفاده کنند تا جایگاه ارزشمند خود را در بالاترین نقطه ممکن از رنکینگ این مارکت حفظ نمایند.
احترام می‌تواند نوع برخورد درخور شأن مهمان، از تمیز بودن اتاق گرفته یا نوع طبخ غذا با بهترین مواد اولیه و سالم یا حتی بفکر بودن اوقات فراغت مهمان باشد.
از بچگی هریک از ما بازی شیرین خاله بازی را تجربه کرده ایم (به خانه های ساخته شده از چادر و بالشت به مهمانی هم میرفتیم و با همان ظروف مینیمال و فانتزی برای هم چای میریختیم و پذیرایی میکردم)، که خود آیین مهمانداری را در ضمیر ناخودآگاه مان تقویت میکرد.
پژوهشگر ها و راوی های بسیار هستند که قصه مهمان نوازی ایرانیان را از دیرباز تا به امروز در تاریخ آورده اند و ایران و ایرانی را با مهمان نوازی به جهانیان نشان داده اند، که چه بسا این ما هستیم که رسالت به جای مانده از این صنعت را با کیفیت هرچه بیشتر و بهتر در این راه ادامه دهیم.
در فرهنگ ما آمده مهمان با خودش نور و خیر و برکت می‌آورد پس وظیفه ما چیزی جز القای هرچند بیشتر احترام نخواهد بود .
در کشورهای دیگر که مهمان را به عنوان توریست و منبع درآمد بی پایان می‌دانند، واژه احترام را به خوبی درک کرده اند همین امر باعث رشد هر لحظه بیشتر صنعت مهمانداری و هتل داریشان شده است.
امید است که همگی ما در کنارهم نه بر علیه هم مانند زنجیری محکم به این صنعت بی پایان کمکی کنیم.
✍🏻 رضا قدوسی - فعال هتلداری و گردشگری
انگلیسی
