✨ قسمت اول - مقدمه
در این یادداشت ادامه دار که در چندین قسمت ارائه خواهد شد، قصد داریم تا بر خلاف همیشه که چالش‌ها و موانع سرمایه‌گذاری در گردشگری و هتلداری کشور را مورد بررسی قرار داده‌ایم، به این بپردازیم که ورود سرمایه‌گذاران به این حوزه چه چالش‌های احتمالی را به دنبال خواهد داشت؟
تاریخچه صنعت هتلداری در ایران در مفهوم استفاده از فضایی برای خواب، استراحت، اقامت و شب را به روز رساندن، به سال‌های بسیار دور، دوران شاه عباس صفوی و کاروانسراهای راه ابریشم باز می‌گردد.
با گذشت قرن‌ها از آن زمان و طی سالیان متمادی، هتلداری ایران روزهای پر فراز و نشیبی را سپری کرده و انواع و اقسام چالش‌ها، موانع، مشکلات و محدودیت‌ها را از سر گذرانده است.
در حوزه سرمایه‌گذاری نیز در دوره‌های مختلف شاهد حضور اشکال مختلف سرمایه‌گذاران اعم از بخش‌های خصوصی، دولتی و خصولتی، شخصیت‌های حقیقی و حقوقی، داخلی و خارجی، بوده‌ایم.
مقامات، مسئولان و صاحب نظران صنعت گردشگری و هتلداری، همواره در مصاحبه‌ها، یادداشت‌ها و مقالات خود، سرمایه‌گذاری در این بخش را امری مثبت تلقی نموده و با ارائه مشوق‌هایی به دنبال ترغیب هر چه بیشتر صاحبان ثروت برای ورود و سرمایه‌گذاری به این عرصه بوده‌اند.
اما به راستی سرمایه‌گذاری اشخاص حقیقی و حقوقی و احداث هتل‌ها و مراکز اقامتی توسط آنها، سراسر مثبت و عاری از هرگونه چالش است؟
آیا هر گونه ساخت و احداث هتل توسط هر شخص در هر نقطه از کشور، رشد و توسعه گردشگری را به دنبال خواهد داشت؟
وزارت گردشگری به عنوان متولی این امر در کشور، چه معیارهایی برای ورود صاحبان ثروت به صنعت گردشگری و هتلداری تعیین نموده است؟
آیا صرف اینکه یک شخصیت حقیقی و حقوقی دارای ثروت و سرمایه باشد، برای ورود او به این حوزه کافی است؟
منشا و مبدا پول و ثروت وارد شده به این حوزه از کجاست و این سرمایه‌ها از چه محلی تامین می‌شود؟
در ادامه و قسمت‌های بعد این یادداشت، این پرسش‌ها و سایر پرسش‌های از این دست را مورد بررسی قرار خواهیم داد.
✍🏻 عارف فاضل
انگلیسی
