به گزارش هتل نیوز ، " مقصود اسعدی سامانی" دبیر انجمن شرکتهای هواپیمایی درباره دلایل افزایش قیمت بلیت هواپیما و اینکه گفته میشود بحث آزادسازی نرخ بلیت مربوط به قانون برنامه پنجم است و مشمول قانون برنامه ششم توسعه نمیشود از این رو نباید سازوکار تعیین قیمت بلیت هواپیما با استناد به قانون آزادسازی باشد، اظهار داشت: بیش از دو سوم نمایندگان مجلس این قانون را تصویب کردند و این قانون در سایر برنامهها هم ساری و جاری است. اینکه گفته میشود قانون آزادسازی در برنامه پنجم بوده و در سایر برنامهها و سالها نباید به اجرا برسد مانند این است که ساخت جادهای در قانون برنامه پنجم مصوب شود و در برنامه ششم یا این پروژه را ادامه ندهند یا آن را تخریب کنند و این موضوعات منطقی نیست. وی ادامه داد: با وجود همه این ها برای اجرای قانون آزادسازی نرخ بلیت هواپیما پس از اتمام برنامه پنجم توسعه، از مجلس استفسارکردیم و رییس مجلس موضوع را به معاونت امور قوانین مجلس ارجاع داد و در نهایت اعلام شد بر اساس ماده 53 قانون برنامه ششم، آزادسازی نرخ بلیت حمل و نقل هوایی کماکان ادامه دارد. دبیر انجمن شرکتهای هوایپمایی تاکید کرد: اینکه بگوییم برنامه نجم توسعه به پایان رسیده و قوانین این برنامه در برنامه ششم ادامه ندارد و لغو میشود، دیگر قانون معنا نخواهد داشت و قانون گذار که به صورت مقطعی قوانینی را به تصویب نمیرساند. اسعدی سامانی در پاسخ به این سوال که سقف قیمت مصوب بلیت مسیر تهران- مشهد 727هزار تومان است اما قیمت بلیت همین مسیر تا یک میلیون و 200 هزار تومان هم افزایش یافت، آیا این افزایش قیمت قانونی است، گفت: سقف قیمت بلیت تابع عرضه و تقاضا است اما از آنجایی که شبکه توزیع ساماندهی شده نیست و در شبکه توزیع سوءاستفاده کنندگانی وجود دارند برای اینکه اجحافی به مردم نشود، شرکتهای هواپیمایی به صورت داوطلبانه یک سقف قیمتی را برای مسیرهای مختلف مشخص کردند و از این سقف قیمتی عدول نمیکنند و هر شرکتی که از آن سقف قیمتی بالاتر برود، انجمن و سایر شرکت ها با ان شرکت خاطی برخورد میکنند. وی در پاسخ به این سوال که مگر سقف قیمتی مسیر تهران- مشهد 727 هزار تومان نیست؟ اظهار داشت: خیر آن محدودیت و سقف قیمتی که شورای عالی هواپیمایی تعیین کرد، قانونی نبود و اساسا ورود شورای عالی هواپیمایی به نرخگذاری بلیت هواپیما قانونی نبوده و نیست. این اقدام خلاف قانون آزادسازی نرخ بلیت هواپیما است. دبیر انجمن شرکتهای هواپیمایی درباره اظهار نظر تعزیرات مبنی بر غیرقانونی بودن افزایش نرخ بلیت هواپیما تاکید کرد: اگر بخواهیم در این باره بر اساس قانون عمل کنیم، قانون برنامه پنجم توسعه با رای دو سوم نمایندگان مجلس آزادسازی نرخ بلیت هواپیما را تصویب کرده است و این قانون را همه باید بپذیریم و نباید در این باره سلیقه ای عمل کرد. اسعدی سامانی با بیان اینکه اگر تعزیرات در این باره اقدامی انجام دهد، غیرقانونی است، ادامه داد: زمانی تعزیرات میتواند در این باره اقدامی انجام دهد که سازمان حمایت از مصرف کننده قیمتی را اعلام کرده باشد و شرکتهای هواپیمایی آن قیمت را رعایت نکرده باشند. اساسا سازمان تعزیرات میتواند نرخهای اعلامی از سوی سازمان حمایت از مصرف کننده را کنترل کند. وی با تاکید بر اینکه مگر حمل و نقل هوایی چه تعداد از مسافران را در کشور جابه جا میکند که چنین جوی برای قیمت بلیت هواپیما ایجاد کردهاند، گفت: در سال 94 حدود یک میلیارد و 800 میلیون نفر سفر در کشور انجام شده که سهم حمل و نقل هوایی فقط 18 میلیون نفر سفر بوده است، یعنی سهم یک درصدی داشته که از این یک درصد، 65 درصد کارکنان دولت و ماموریتی هستند و بلیت هواپیما دغدغه جامعه نیست. اسعدی سامانی افزود: شاهد آن بودیم که با تغییرات قیمت بلیت هواپیما تقاضا کاهش پیدا نکرد. باید این واقعیت را بپذیریم که کسانی که ضرورت دارند باید از هواپیما استفاده کنند و لزومی ندارد همه اقشار از هواپیما استفاده کنند. در مصاحبه اخیر وزیر راه و شهرسازی هم دیدیم که آقای اسلامی گفت قیمت بلیت هوایما براساس عرضه و تقاضا تعیین میشود و از تنظیم بازار اشکالی ایجاد شود، ورود می کنیم. وی تاکید کرد: سال 90 نرخ بلیت تهران- مشهد 57 هزار تومان بوده و قیمت دلار هم حدود 1000 تومان بوده اگر همین دلار را در اختیارمان قرار دهند شرکتها هم قیمت بلیت را به قیمت سال 90 بر میگردانند.
ایجاد شده: 3/مرداد/1400 آخرین ویرایش: 3/مرداد/1400 اخبار داخلیبه گزارش هتل نیوز، معمولا هر نامگذاری، داستان و ماجرای مخصوص به خودش را دارد. حالا اگر این نامگذاری برای نام رسمی یک کشور با میلیونها جمعیت انسانی باشد، داستانهای تاریخی و فرهنگی به قدمت صدها و هزاران سال خواهد داشت. نامگذاری کشورها با عوامل زیادی در ارتباط است. نام برخی از آنها مانند مصر و یونان، باستانی است و نام بعضی دیگر برای درک و پیبردن، نیازی به فکرکردن زیادی ندارد اما نام شماری از کشورها داستانها و ایدئولوژیهای دیگری دارد. در این بین بعضی کشورها در طول تاریخ نامشان به دلایل مختلف تغییر کرده است. از این کشورها بعضی مانند هلند به منظور ارتقای صنعت گردشگری اسمشان را تغییر دادهاند و بعضی کشورها با تغییر حکومتی که بر آن سرزمین فرمانروایی میکرده، در طول تاریخ نامشان عوض شده است. همچنین برخی نامها پس از یک واقعه مثل همهپرسی یا انقلاب، برای حفظ اتحاد سیاسی و قومی، نام دیگری را انتخاب کردهاند. به طور کلی عوامل سیاسی یکی از مهمترین این دلایل برای تغییر نام است. با چند کشور که با ماجراهای جالب و داستانهای مختلف نام خود را تغییر دادهاند، بیشتر آشنا میشویم. نه به سیلان، درود بر استقلال | «سیلان» به «سریلانکا» سریلانکا، جزیرهای واقع در جنوب هند است. تا پیش از سال ۱۹۷۲ نام این کشور که آن موقع مستعمره بریتانیا بوده، سیلان بوده و توسط پرتغالیها روی آن گذاشته شده است. پرتغالیها در سال ۱۵۰۵ سریلانکای فعلی را کشف کردند. این کشور بعدها به جزئی از بریتانیا تبدیل شد و در سال ۱۹۴۸ توانست استقلال خود را به دست آورد. با این حال، سالها بعد، دولت این کشور جزیرهای تصمیم به تغییر نام آن گرفت. در سال ۲۰۱۱، نام سیلان در این کشور از همه چیزهایی که هنوز نام قدیمی را داشتند، از زیرمجموعههای دولت گرفته تا شرکتها، حذف و به طور رسمی نام فعلی به آن اطلاق شد. سرزمین کمارتفاعِ قطب جهانگردی | «هلند» به «ندرلند» اگرچه در زبان فارسی هنوز از این کشور با نام هلند (Holland) یاد میشود اما نام آن در واقع به ندرلند (Netherlands) تغییر یافته است. هلند در اصل نام منطقهای در کشور ندرلند است که از این لحاظ با نام قدیمی پارس برای ایران قابل مقایسه است. نام هلند به معنی سرزمین چوب است. دو استان هلند شمالی و جنوبی در ندرلند که همچنان نام «هلند» را داشتند، با هدف یکپارچهکردن همه استانهایی که جزو ندرلند هستند و همچنین در اقدامی بازاریابانه، دیگر با عناوین هلند شمالی و جنوبی خطاب نمیشوند. از ژانویه ۲۰۲۰ آنها هم مانند بقیه استانهای این کشور، ندرلند هستند. این تغییر در بسیاری از بخشهای دیگر، مثلاً در نام تیم فوتبال آنها هم دیده می شود. حالا این کشور با نام ندرلند شناخته میشود که به معنی «سرزمین پست» و اشاره به شرایط است. تغییر نامهای بسیار و پیاپی | «کامبوچا» به «کامبوج» نام این کشور از ۱۹۵۳ تا ۱۹۹۵، پنج بار تغییر یافت و این تغییرات به شرح زیر بود: اولین تغییرات در سال ۱۹۵۳ تا ۱۹۷۰ صورت گرفت و پادشاهی کامبوج نامیده شد، سپس این نام در ۱۹۷۰ تغییر یافت و سال ۱۹۷۵ به جمهوری خمر تبدیل شد. متعاقباً این سرزمین تحت حکومت کمونیستی قرار گرفت و نام آن به کامپوچای دموکراتیک تغییر کرد. در ادامه این کشور تحت نظارت سازمان ملل وارد مرحله انتقالی شد و بین سالهای ۱۹۸۹ و ۱۹۹۳ دولت کامبوج خوانده شد و در سال ۱۹۹۳ به سلطنت و نام قدیمی خود، پادشاهی کامبوج برگشت. اما خمرها - پیروان حزب کمونیست - خود را کامپوچئیها مینامند که به معنای فرزندان شاهزاده (کامپو) است. شایان ذکر است کلمه کامبوج در اصطلاح غلط فرانسوی کلمه کامپوچاست. همنامشدن با کشور همسایه | «زئیر» به «جمهوری دموکراتیک کنگو» زئیر نام قدیم کشوری در آفریقای مرکزی بود که تا قبل از استقلال از بلژیک به همین نام شناخته میشد. کلمه زئیر صورت پرتغالیشده نام رودخانه کنگو در زبان کنگویی است که به آن نزاره یا نزادی به معنای «رودی که همه رودها را میبلعد» میگویند. اما این کشور پس از آن که در سال ۱۹۶۰ از بلژیک مستقل شد، نامش به «جمهوری کنگو» که همان نام کشور همسایهاش بود، تغییر کرد. البته این تغییر نام دردسرهای خودش را داشته؛ چرا که نام آن شبیه نام کشور همسایه بوده است. در نتیجه برای تشخیص این دو کشور از نام پایتختهای آنها که کینشاسا و برازاویل بود، استفاده میشد تا تمایزی ایجاد شود تا این که چند سال بعد نام آن به «جمهوری دموکراتیک کنگو» تغییر کرد و هنوز هم با همین نام شناخته میشود. کشوری همچنان با دو نام | «برمه» به «میانمار» میانمار، نام کشوری با ۵۴ میلیون نفر جمعیت واقع در جنوب شرقی آسیاست. این کشور پیش از این با نام برمه شناخته میشده و مستعمره انگلیس بوده است. برای این که متوجه شوید هنوز هم نام برمه برای این کشور به کار میرود، کافی است به مورد اخیر اسناد رسمی منتشرشده توسط دولت بایدن رجوع کنید که از این کشور با نام برمه یاد شده است. مسئله تغییر نام از برمه یا میانمار در سال ۱۹۸۹ مطرح شد. در آن زمان دولت نظامی حاکم پس از سرکوب اعتراضات دموکراسیخواهانه و کشتهشدن هزاران نفر، نام کشور را از برمه به میانمار تغییر داد. دولت نظامی معتقد بود اصطلاح برمه تنها برمن، بزرگترین قوم میانمار را دربرمیگیرد و ۱۳۴ اقلیت قومی دیگر را شامل نمیشود و از این نظر، تبعیض نژادی محسوب میشود. همچنین معتقدند برمه که تحت حاکمیت بریتانیا نام رسمی کشور شد و پس از استقلال هم به همین نام باقی ماند، یادآور گذشتهای استعماری است. سازمان ملل متحد و برخی از کشورها مانند فرانسه و ژاپن این تغییر را به رسمیت شناختند اما آمریکا و بریتانیا این کار را نکردند. مخالفان داخلی تغییر نام معتقدند چون این تغییر بدون توجه به خواست مردم انجام شده نباید به رسمیت شناخته شود. آخرین کشوری که نامش را تغییر داد | «سوازیلند» به «اسواتینی» نام کشور اسواتینی را احتمالا کمتر کسی شنیده باشد. البته خیلی هم تعجب ندارد. این کشور یک و نیم میلیون نفری که در جنوب آفریقا و در همسایگی موزامبیک قرار دارد تازه سه سال است که تغییر نام داده و احتمالا میتوان آن را آخرین کشوری نام برد که بهتازگی نامش را تغییر داده است. این کشور پیش از این با نام سوازیلند شناخته میشده که مستعمره بریتانیا بوده است. مسواتی سوم، پادشاه این کشور کوچک واقع در جنوب آفریقا ۵۰ سال پس از استقلال (سپتامبر ۱۹۶۸ میلادی) دستور داد بار دیگر این کشور را با نام اصلی آن بخوانند. او در سخنرانی خود به مناسبت این روز اعلام کرد تمام کشورهای آفریقایی پس از استقلال به نام اصلی خود یعنی نامی که قبل از استعمار داشتند، بازگشتهاند و اکنون زمان آن است که سوازیلند هم دست به کار مشابهی بزند. این کشورِ یک و نیم میلیون نفری صاحب آخرین پادشاهی مطلقه در قارۀ آفریقاست. اسواتینی به معنی کشور مردم اسوازی است. اتیوپی، سرزمین مردمان چهرهسوخته | «حبشه» به «اتیوپی» اِتیوپی با نام رسمی جمهوری فدرال دموکراتیک اتیوپی با نام تاریخی حبشه، کشوری محصور در خشکی واقع در شاخ آفریقاست البته یونانیها از همان قدیم این سرزمین را با نام اتیوپی میشناختند که به یونانی معنی «چهرهسوخته» میدهد. نامی که به رنگ پوست آفتابسوخته مردمان این کشور اشاره دارد. اما این کشور نزد مسلمانان با نام حبشه شناخته میشده است. این کشور در سال ۱۲۷۰ وقتی تحت حکومت حبشیهای سلسله سلیمان قرار گرفت، به طور رسمی حبشه نامگذاری شد. حبشیها تا قرن بیستم بدون وقفه بر این قلمرو حکومت میکردند. هایله سلاسی از سال ۱۹۳۰ به عنوان آخرین شاه حبشه قدرت را به دست گرفت و بیش از شش دهه بر این کشور سلطنت کرد. او طی جنگ جهانی دوم، نام این کشور را رسما از حبشه به اتیوپی تغییر داد و امروز هم با همین نام شناخته میشود. خانه پدری مردم شریف ولتا | «ولتای علیا» به «بورکینافاسو» ولتای علیا تا قبل از ۱۹۸۴ سرزمینی در غرب آفریقا بود که نامش را از نام رود ولتا که در این کشور جریان دارد، گرفته بود. استمعارگران فرانسوی این نام را برایش انتخاب کرده بودند. ولتای سفید، ولتای سرخ و ولتای سیاه سه رود مهم این کشور هستند. سال ۱۹۸۳ توماس سانکارا با وقوع یک کودتا به عنوان رهبر انقلابی به ریاستجمهوری رسید. او یک سال بعد همراه با تحولات دیگری نام کشور را از ولتای علیا به بورکینافاسو تغییر داد؛ نامی که یک عبارت ترکیبی و برگرفته از دو زبان رایج در این کشور است. کلمه «بورکینا» در زبان موری به معنای «مردم شریف» است؛ در حالی که «فاسو» در زبان قوم مسلمان دیولا به معنی «خانه پدری» است. ترکیب این دو معنای «خانه پدری مردم شریف» را میدهد که بیش از سه دهه است به عنوان نام رسمی این کشور ۲۰ میلیون نفری شناخته میشود. بنین شدن برای صلح بیشتر | «داهومی» به «بنین» جمهوری بنین امروز کشوری در غرب آفریقا با زبان رسمی فرانسه و ۱۲ میلیون نفر جمعیت است. نام قدیمی این کشور تا سال ۱۹۷۵ داهومی بوده که از امپراتوری داهومی گرفته شده است. داهومی تا پیش از استعمار، پادشاهی قدرتمندی بود که در غرب آفریقا در جمهوری بنین کنونی تاسیس شد. این پادشاهی همچنین شامل منطقه توگو امروزی و برخی از مناطق جنوب غربی نیجریه بود. پس از به قدرت رسیدن ماتیو کرکو از طریق یک کودتای نظامی، او در سیام نوامبر ۱۹۷۵ با هدف بیطرفی و برقراری صلح بیشتر نام این کشور را به «بنین» تغییر داد که از نام خلیج بنین گرفته شده است. البته پیش از این، امپراتوری به نام بنین هم در این کشور در مسند قدرت بوده است. سرزمین مردمان آزاد و دور از استعمار | «سیام» به »تایلند» نام تایلند در زبان مردم محلی برگرفته از دو لغت Thi و Land و به معنای «سرزمین مردمان آزاد» یا همان «قوم تایی» است. علت این نامگذاری به قرنها پیش برمیگردد که مردمی از جنوب چین به تدریج به سوخوتای (تایلند کنونی) مهاجرت کردند و به تدریج در مناطق حاصلخیز کناره رودی در جنوب چین ساکن شدند. شاید علت دیگر چنین نامگذاری این باشد که تایلند تنها کشوری در جنوب شرق آسیاست که هرگز تحت استعمار کشوری قرار نگرفته است. آیوتایا، خوتای و تونبوری از نامهای قدیمی این کشور تا پیش از سال ۱۸۰۰ میلادی بودهاند اما این کشور بودایی که شاهراه مذهب، فرهنگ و مهاجرت آسیای جنوب شرقی بوده، صدها سال با نام سیام شناخته میشده است. سیام در زبان این کشور به معنای قهوهای یا تاریک است. تغییر نام سیام (Siam) به تایلند (Thailand) بهتازگی انجام نشده است. این اقدام در سال ۱۹۳۹ به دست پادشاه آن زمان این کشور صورت گرفت. هزینههایی که تغییر نام کشورها دارد تغییر نام کشورها به همین سادگی که روی کاغذ به نظر میرسد نیست و این کار هزینهها و مشکلات خاص خودش را دارد. همه این کشورها میلیونها دلار یا معادل آن در واحد پول رسمیشان، برای تغییر نام خود هزینه کردهاند. آن طور که ساده به نظر میرسد، این فقط یک شروع دوباره نیست. بسیاری از امور مانند قانون اساسی، متون رسمی و حتی پول یک کشور هم باید تغییر کند. به طور کلی هر چیزی که نام قدیمی را بر خود دارد مثل نقشهها، پرچمها و سرودها، باید از آن پاک و نام جدید در آنها جایگزین شود. طبیعی است این کار زمان میبرد و انرژی و هزینه خودش را دارد. همچنین در طرف دیگر ماجرا شهروندان و دیگر کشورها هستند که به خطابکردن آن کشور به نام قدیمیاش عادت کردهاند و حالا باید به گفتن و نوشتن آن عادت کنند. بسیاری از کشورها از جمله هلند هنوز مثلا برای ما با همان نام شناخته میشوند. این تغییرات یکشبه رخ نمیدهد و اگرچه بسیاری همچنان مطمئن نیستند که آیا اصلاً این تغییر ضروری بوده یا نه، اما معمولاً در نهایت با آن کنار میآیند. منبع : روزنامه خراسان
ایجاد شده: 2/مرداد/1400 آخرین ویرایش: 2/مرداد/1400 اخبار خارجیرئیس جامعه هتلداران ایران با اشاره به آنکه این روزها وضعیت ضریب اشغال هتلها در حال افزایش است از افزایش نرخ هتلها از مهرماه سال جاری خبر داد. به گزارش هتل نیوز و به نقل از ایلنا، " جمشید حمزهزاده " رئیس جامعه هتلداران ایران، با اشاره به آنکه با آغاز تابستان و به تبع آن آغاز سفرهای تابستانه شاهد بهتر شدن وضعیت اشغال هتلها هستیم، گفت: هتلهایی که در استانهای شمالی و غرب کشور فعال هستند این روزها وضعیت بهتری به لحاظ ضریب اشغال نسبت به سایر هتلها دارند. میتوان گفت شاهد افزایش سفرهای داخلی هستیم چراکه گردشگر خارجی نداریم. او ادامه داد: تا زمانی که کرونا باشد شاهد کاهش و گاهی افزایش ضریب اشغال هتلها خواهیم بود. اکنون نیزمیتوان گفت، میانگین ضریب اشغال هتلهای کشور اگر در چند ماه گذشته حدود ۱۰ درصد بود اکنون حدود ۱۵ درصد است. در این میان میانگین ضریب اشغال هتلهای استانهای شمالی و استانهای آذربایجان شرقی و غربی درحدود ۳۰ درصد است. وضعیت هتلهای مشهد نیز رو به بهبود است. البته برخی از هتلها به صورت داوطلبانه تعطیل کردند و با بهبود وضعیت بازگشایی میشوند. این فعال گردشگری همچنین از رغبت سرمایهگذاران داخلی برای ساخت هتل خبر داد و گفت: سرمایهگذاران این حوزه به آینده نگاه دارند و امیدوار هستند با کاهش شیوع کرونا، وضعیت بهتر شود. از این رو تعداد سرمایهگذاران داخلی رو به افزایش است اما از سرمایه گذار خارجی خبری نیست. به گفته او؛ در بیشتر موارد هتلداران خارجی تمایل دارند برندفروشی کنند که این امر در ایران و توسط هتلداران ایرانی مورد استقبال قرار نمیگیرد چراکه باید هزینه هنگفتی برای برند انجام دهند که در نهایت آوردهای برای آنها نخواهد داشت. از یکسو گردشگران خارجی به برند هتلها توجه خاصی ندارند و از دیگر سو خرید برند هتلهای خارجی با مسائل زیادی از جمله مشکلاتی که برای انتقال پول وجود دارد، روبه روست. رئیس جامعه هتلداران ایران درخصوص خسارتی که شیوع ویروس کرونا به هتلداران کشور وارد کرده، گفت: میتوان گفت کرونا تا خردادماه سال جاری حدود ۱۸ هزار و دویست میلیارد تومان به هتلهای کشور خسارت رسانده. به گفته حمزهزاده، مهرماه امسال همچون سالهای گذشته شاهد افزایش نرخ هتلها خواهیم بود. این افزایش نرخ نسبت به تورم جامعه از ۱۰ تا ۲۵ درصد اعمال میشود و هر هتل با توجه به شرایط موجود و پذیرش مسافر، نرخ خود را اعلام میکند. در این میان ممکن است برخی از هتلها هیچ افزایش نرخی نداشته باشند و برخی دیگر تا سقف موجود، نرخ خود را افزایش دهند. او در ادامه ازعدم حمایت دولت از هتلدارن در شرایط شیوع ویروس کرونا خبر داد و گفت: سازمان امور مالیات درخصوص دریافت جریمه امهالها سلیقهای عمل میکند، چنانکه در برخی از استانها مانند تهران از هتلداران جریمه خواسته و در برخی از استانها از چنین جریمهای خبری نیست. گرفتن جریمه از امهالها غیر قانونی است و اینگونه به نظر میرسد که حتا سازمان مالیاتی نیز تکلیف خود را در این خصوص نمیداند. بستههایی که دولت برای بخش خصوصی گردشگری در شرایط کرونا در نظر گرفته بود هیچ دردی از ما دوا نکرد. اینگونه به نظر میرسد که بخش خصوصی به حال خود رها و فراموش شده است. حمزه زاده تاکید کرد: گردشگری در بدترین دوران خود به سر میبرد و دولت نیز به وعدههایش عمل نکرده. رئیس جامعه هتلداران ایران درخصوص انتظاراتی که فعالان این بخش از دولت سیزدهم و به تبع آن وزیر میراث و گردشگری جدید دارند، گفت: وزیر باید متخصص، توانمند، بانفوذ باشد و نسبت به بخشهای فعال در این حوزه آگاه باشد. درعین حال باید شخصی باشد که مدیران را از بدنه وزارتخانه انتخاب کند نه آنه نیروهای خود را به صورت تیم قطار کند و با خود به وزارتخانه بیاورد و در نهایت چندین سال طول بکشد تا الفبای گردشگری را بیاموزند. او تصریح کرد: از آنجایی که شعار ابراهیم رییسی، رییس جمهور منتخب، دولت مردمی است معتقد هستم در انتخاب وزیر از بدنه صنف مرتبط بهره خواهد جست.
ایجاد شده: 8/تیر/1400 آخرین ویرایش: 8/تیر/1400 اخبار داخلیبه گزارش هتل نیوز، گردشگری شهری یکی از پرجاذبهترین انواع گردشگری است که به درآمدزایی شهر کمک زیادی میکند؛ گردش شهروندان و گردشگران در فضاهای شهری و استفاده از جاذبههای طبیعی و تاریخی شهر، امروزه در میان مدیران و برنامه ریزان شهری امری جا افتاده است و برنامهها و طرحهای زیادی برای رونق و توسعه آن در نظر گرفته میشود. با این حال گردشگری در هنگام شب چندان در فرهنگ ما پذیرفته شده نیست همین امر موجب شده تا برنامهریزی دقیقی برای آن نشود و تنها نیاز و خواست شهروندان به واسطه شرایط حاکم، موجب رونق این نوع از گردشگری شده است. حضور شهروندان در فضاهای شهری به واسطه پیشرفت فناوری و گسترش ارتباطات تسهیل شده و با وجود این که برنامه و طرح مدونی برای آن وجود ندارد، استقبال مردم از این نوع گردشگری به خصوص در فصول گرم سال در حال گسترش است. البته نبود هماهنگی میان خواست و نیاز شهروندان با قوانین و اقدامات مدیریت شهری، مشکلاتی را ایجاد کرده است. در این زمینه با" فرزاد مؤمنی، کارشناس شهرسازی" گفتوگویی انجام دادهایم که مشروح آن را در ادامه میخوانید: علت ایجاد و گسترش گردشگری شبانه چیست؟ گردشگری شبانه نشأت گرفته از بلوک غرب است. در برخی از شهرهای توسعه یافته مثل نیویورک عنوانی با نام شبهای زنده وجود دارد. در واقع کارهای پر مشغله روزانهای که افراد دارند موجب شده تا نزدیک شب درگیر باشند به همین دلیل نیاز دارند تا شبها استراحت و تفریح کنند؛ در این راستا لازم است فضاهای جذاب داخل شهری پاسخگوی این نیاز باشد. شهروندان در شهرهای توسعه یافته مشغله کاری زیادی دارند و وجود چنین فضاهایی در شهر به منظور تفریح و استراحت در هنگام شب نیاز است البته شهروندان در شهرهای جنوبی کشور ما نیز به دلیل شرایط آب و هوایی در طول روز به خصوص در فصول گرم تابستان نمیتوانند در فضاهای شهری حضور پیدا کنند و مردم این شهرها شب هنگام در فضاهای شهری و مراکز خرید و مراکز تفریحی حضور پیدا میکنند. جایگاه گردشگری شبانه در شهرهای ما کجاست؟ رونق و وجود گردشگری شبانه به فرهنگ جوامع نیز مربوط میشود به طور مثال در فرهنگ شهرهای کویری مثل اصفهان و یزد چیزی به عنوان گردشگری شبانه تعریف نشده است، اما در شهرهای جنوبی کشور، گردشگری شبانه جزئی از سبک زندگیشان است. جامعه ما یک جامعه سنتی است که به سمت مدرن شدن پیش میرود در حالی که گردشگری شبانه در بسیاری از شهرهای توسعه یافته امری عادی و جا افتاده است. مشغله کاری در این کشورها اجازه تفریح و گذران اوقات فراغت در طول روز را نمیدهد. در کشور ما نیز بعضاً شهروندان به دلیل فشار زندگی و مشکلات اقتصادی به صورت دو شیفت کار میکنند و زمانی را برای تفریح خودش و خانوادهاش نیاز دارد، در حالی که سبک زندگی شهری به خصوص در شهرهای بزرگ در دست تغییر است، اما هنوز قوانین و طرز تفکرها با سبک زندگی هماهنگ نشده است. توسعه گردشگری شبانه نیازمند چه ملزوماتی است؟ گردشگری به منزله ایجاد فضاهای با نشاط برای شهروندان و افرادی است که نیاز دارند اوقات فراغت خود را در این ساعات بیرون از خانه باشند. گردشگری البته دسته بندیهای متفاوتی دارد، اما فرض بر این است که گردشگری شبانه ما از نوع گردشگری مراکز خرید و مراکز تفریحی در شهرها است. به منظور رونق گردشگری شبانه باید قوانین اجتماعی و قوانین تجاری به عنوان سیاستهای بالادستی مورد بازبینی و اصلاح قرار بگیرد به عنوان مثال قانون تعزیرات عملاً اجازه نمیدهد که یک مغازه دار از ساعت ۱۲:۳۰ شب به بعد فعالیت داشته باشد و چنانچه بخواهیم گردشگری شبانه را داشته باشیم این قانون عملاً باید اصلاح شود، همچنین نیاز است نحوه سفرهای درون شهری بازبینی شود. تأمین امنیت برای استفاده کنندگان از فضاهای شهری در شب هنگام اهمیت زیادی دارد و در این راستا نیاز است فضاهای شهری، فضاهایی زنده و پویا باشد تا شهروندان از حضور در چنین فضاهایی احساس امنیت کنند. در این راستا اصلاح سیستم روشنایی شهر و حفظ روشنایی فضاهای شهری در طول شب اهمیت زیادی دارد. به منظور تأمین امنیت شهروندان همچنین همکاری سایر سازمانهای اجتماعی مثل نیروی انتظامی نیاز است، به دلیل شیوع کرونا قانون منع تردد از ساعت ۱۰ شب تا ۳ صبح اجرا شده است در حالی که حتی ساعت ۱۲ شب ترافیک سنگینی در مراکز و فضاهای تفریحی وجود دارد و تعدادی از شهروندان تا پاسی از شب بیرون از منزل هستند. این نشان از آن دارد که مردم خواهان آن هستند شب هنگام به خصوص در فصلهای گرمتر مثل فصل تابستان بیرون از منزل باشند. نبود هماهنگی میان قوانین و خواست و نیاز شهروندان چه تبعاتی برای شهر دارد؟ با توجه به این که این قانون سنخیتی با تفکرات و نیازهای شهروندان ندارد، عملاً نافرمانی مدنی شکل میگیرد. اعمال چنین قوانینی بدون در نظر داشتن خواست و نیاز افراد آن جامعه، موجب ایجاد ناهنجاری و شکاف میان مردم و مدیریت شهری میشود و مشارکت معنا و مفهوم پیدا نمیکند. به عبارت بهتر مردم این قانون را که تأثیری در زندگیشان ندارد، نادیده گرفته و نافرمانی میکنند و عملاً نافرمانی را یاد میگیرند. تأثیر گذاری سیاست بالادستی بر شهرهای ما در بحث گردشگری و حیات شبانه مشهود است و یکی از مشکلات مدیریتی کشور محسوب میشود در حالی که اگر قوانین از سطح خرد یعنی از سمت پایین به بالا بوده و قانون مطلقه نباشد، نظرات شهروندان در پایین دست و مقیاسهای شهری نیز شنیده شود، فرایندی ایجاد میشود و این فرآیند به یک نقطه بهینه میرسد. به نظر من در نظر داشتن یک قانون مطلق موجب بروز نافرمانی و ایجاد شکاف میشود. زمانی که قانون منع تردد شبانه از ساعت ۱۰ شب تا ۳ صبح وجود دارد این سوال برای شهروندان مطرح میشود که کرونا تنها در این ساعات ایجاد خطر میکند؟! زمانی که اعمال چنین قانونهایی منطبق با واقعیتها و خواست شهروندان نیست، ممکن است برخی از شهروندان نافرمانی کنند. از این قوانین با عنوان قوانین سوپاپی یاد میشود و سعی میشود با استفاده از این قوانین سایر عوامل دیگر مدیریت شود در حالی که این روزها شهروندان نیاز به حضور در فضاهای شهری و گردشگری شبانه دارند. اعمال این دست قوانین در کشور ما موجب ایجاد شکاف میان مردم و مدیریت شهری و در نهایت اعتماد نداشتن و مشارکت نکردن شهروندان میشود. منبع : ایمنا
ایجاد شده: 6/تیر/1400 آخرین ویرایش: 6/تیر/1400 اخبار داخلیبه گزارش سرویس خارجی هتل نیوز و به نقل از یورونیوز، مرتفعترین هتل لوکس جهان با ارتفاع ۶۳۲ متر از سطح زمین در طبقه ۱۲۰ برج شانگهای افتتاح شد. آسانسورهای «هتل جِی» با سرعت برقآسای ۱۸ متر بر ثانیه (۴۷ کیلومتر بر ساعت) مسافران ثروتمند را به اوج این برج مارپیچی میرسانند تا در آخرین طبقهٔ آن مهمان یکی از ۱۶۵ اتاق این هتل باشند. این هتل که گشایش آن بهدلیل شیوع ویروس کرونا بهتأخیر افتاده بود اکنون پذیرای مهمانانی است که در هر ساعت شبانهروز از خدمات خدمتکار شخصی برخوردارند. مهمانان شنادوست میتوانند سری به استخر طبقه ۸۴ بزنند و مهمانان گرسنه هم میتوانند در یکی از هفت رستوران این هتل دلی از عزا در بیاورند، و در کنار امکانات دیگر، چندین اسپا و بار هم برای استراحت و بادهگساری در کار است. البته بهرهمند شدن از این خدمات رنگارنگ کمهزینه نیست و به روز رساندن شب در یکی از اتاقهای معمولی «هتل جِی» حدود ۴۵۰ دلار برای مهمانان آب میخورد. اما قیمت سوئیتهای خاص این هتل با ارتفاع آن بینسبت نیست و سر به فلک میکشد، چنانکه اقامت در یک «جِی سوئيت» با لوسترهای کریستالی و سونای شخصی بیش از ۱۰ هزار دلار به پای مهمان تمام میشود. این هتل که رسماً روز یکشنبه گشایش یافت جزو مجموعه هتلهای بینالمللی «جین جیانگ» بوده و سهام آن متعلق به دولت چین است. برج شانگهای که در کانون مالی و تجاری این شهر واقع شده پس از برج خلیفه دُبی بلندترین بنای جهان به شمار میرود. مسئولان «هتل جی» گفتهاند که وبسایت هتل در روز افتتاح آن بهعلت هجوم مشتاقان از کار افتاده است و همین امر انگیزهٔ خوبی به تمامی کارکنانش داده تا به مهمانان آینده خدمات ممتازی ارائه دهند.
ایجاد شده: 5/تیر/1400 آخرین ویرایش: 5/تیر/1400 اخبار خارجیبه گزارش هتل نیوز و به نقل از مهر، " محمد قصابی " مدیرکل فرودگاههای استان اردبیل، اظهار کرد: با توجه به حضور شبانه هواپیماها با انجام پروازهای آخر شب و همچنین پروازهای اول صبح تابستانی ضروری است تا هر چه سریعتر آشیانه هواپیما در فرودگاه اردبیل احداث شود که امیدواریم با تأمین منابع مورد نیاز استارت این پروژه در اردبیل زده شود. وی به راهاندازی ایرلاین ویژه اردبیل خبر داد و تصریح کرد: با رایزنیهای انجام شده خرید چهار هواپیما برای شرکت سبلان ایر آغاز شده و تا ۲۰ روز آینده پروازهای این ایرلان آغاز میشود که به سرعت میتواند در سطح کشور نام و آوازهای برای خود پیدا کند. مدیرکل فرودگاههای استان اردبیل ضرورت نصب سیستم روشنایی مجهز در فرودگاه اردبیل را با اتمام عملیات آسفالتریزی پلیمری باند اصلی فرودگاه اردبیل یادآور شد و گفت: همه سیستمهای مدرن در فرودگاه اردبیل با استفاده از توان داخلی انجام شده و کیفیت و ارتقا پروازها را شاهد خواهیم بود. قصابی دلیل اصلی دایر نشدن پروازهای خارجی را فرودگاههای اردبیل کمبود مسافر و عدم استقبال از پروازهای خارجی اعلام کرد و افزود: ما آمادگی داریم تا پروازهای مستقیم به کشورهای همسایه به ویژه جمهوری آذربایجان و ترکیه را از فرودگاه اردبیل راهاندازی کنیم که متأسفانه کمبود تقاضا در این زمینه مانع از انجام پروازهای خارجی شده است. وی به دایر بودن ۷۰ پرواز در طول هفته در فرودگاه اردبیل اشاره کرد و ادامه داد: اکثر شرکتهای هواپیمایی پروازهای خود را به فرودگاه اردبیل دایر کردند که ۹۵ درصد پروازها تنها در مسیر اردبیل به تهران و بالعکس انجام میشود. قصابی در بخش دیگری از سخنان خود خاطر نشان کرد: تلاش میکنیم تا پروازهای مشهد و اهواز را نیز در چند نوبت در طول هفته در فرودگاه اردبیل دایر کنیم که در این زمینه رایزنیها آغاز شده است. مدیرکل فرودگاههای استان اردبیل به اصلیترین مشکل فرودگاه پارسآباد در نبود جایگاه سوخت اشاره کرد و گفت: تلاش بر این است تا تعداد چهار سورت پرواز این فرودگاه با حل مشکل جایگاه سوخت ارتقا یابد.
ایجاد شده: 5/تیر/1400 آخرین ویرایش: 5/تیر/1400 اخبار داخلیبه گزارش هتل نیوز و به نقل از دنیای اقتصاد، نزدیک به یکسال و نیم پس از شیوع ویروس کرونا و تبعات آن بر صنعت گردشگری، ولی تیموری معاون گردشگری وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایعدستی در گفتوگو با «دنیایاقتصاد» برای اولینبار از میزان خسارتهای واردشده بر این صنعت سخن گفت و آن را تا پایان سال ۱۳۹۹ بالغ بر ۳۰ هزار میلیارد تومان اعلام کرد. او همچنین در این گفتوگو از چهار گام دولت در یکسال و نیم گذشته برای احیای نبض سفر خبر داد و آنها را صدور مجوزهای سفرهای اضطراری مانند تجارت، زندگی و باز شدن مرزها برای گردشگران سلامت، چانهزنی برای ورود گردشگران خارجی با تست منفی(که البته محقق نشد) و در نهایت موفقیت در اقناع کمیته امنیتی انتظامیاجتماعی ستاد ملی کرونا برای ورود گردشگران واکسینه شده یا دارای تست منفی دانست. تیموری همچنین درخصوص چرایی ممنوعیتهای سفرهای داخلی با وسیله نقلیه شخصی و در مقابل آن عدمایجاد محدودیت برای وسایل حملونقل عمومی استدلالهایی را مطرح کرد و درباره فعالیتهای انجام شده در مجموعه تحت مدیریتش برای دوره پساکرونا توضیحاتی داد. از دغدغههای فعالان حوزه گردشگری این روزها تصاحب بازار گردشگری ورودی ایران توسط کشورهای همسایه با ممنوعیت سفر توریستهای خارجی به کشور است. آنها میگویند با توجه به اینکه این گردشگران واکسن دریافت کرده و تست منفی هم دارند، چرا نمیتوانند به ایران سفر کنند؟ باید ابتدا به این نکته اشاره کرد که نهتنها ایران بلکه تمام کشورهای دنیا با بروز پاندمی و شیوع ویروس کرونا در یک شرایط فوقالعاده قرار گرفتهاند که کسبوکارها هم از آن متاثر شده است، از اینرو ما طبیعتا نمیتوانیم همان رفتاری را که پیش از کرونا داشتیم ادامه دهیم. ویروس کرونا باعث شد برای اولینبار در صنعت گردشگری تمام ایرلاینها در جهان زمینگیر و متحمل خسارتهای سنگین شوند. اگر تا پیش از شیوع این ویروس در دنیا مباحثی مانند جهانی شدن و برداشته شدن مرزها مطرح میشد با پاندمی کشورها در سطح گستردهای موانعی را برای ورود و خروج اتباع خود گذاشته و بهشدت از مرزهای خود مراقبت میکردند و همین امر رفتوآمدها را با اختلال مواجه کرد. گردشگری صنعتی است که بیش از سایر کسبوکارها از شیوع این ویروس آسیب دید، اگر در برخی مشاغل نیاز به جابهجایی نبود و میشد با فناوری آنها را انجام داد، توریسم به عنوان صنعتی انسانمحور که مبتنی بر تعاملات انسانی و جابهجایی است، نمیتوانست به روال سابق خود باقی بماند، زیرا هرگونه جابهجایی به امری خطرآور بدل شد که متخصصان تاکید داشتند باید آن را محدود و بهشدت کنترل کرد. همین موضوع در یکسال و نیم گذشته سبب بسته یا محدود شدن ۸۵ درصد مقاصد گردشگری شد و معدود مناطقی هم با مجموعهای از پروتکلها با حساسیتهای فراوان گردشگر داشتند. بنابراین زمانی که درباره ایران و چالشهای پیش روی آن صحبت میکنیم آن را باید در مجموعه مشکلات پیش روی این صنعت در عرصه جهانی در نظر بگیریم. با اعلام شیوع کرونا در ایران در اسفند سال ۱۳۹۸ براساس مصوبه ستاد ملی کرونا بلافاصله مرزها بسته و رفتوآمد اتباع خارجی هم ممنوع شد. البته بعد از مدتی برای موارد اضطراری مجوزهایی صادر شد تا کسانی که برای تجارت، زندگی یا برنامههایی که با تایید و تصویب ستاد ملی کرونا همراه بود بتوانند سفر کنند که آنها نیز اقسامی ازگردشگری است. ما در دوره شیوع کرونا بهدنبال پیگیری این موضوع هستیم تا بتوانیم محدودیتها را در این حوزه کاهش دهیم و با ملاحظه تجربههای جهانی بهویژه کشورهای اطراف دفاعیههای خود را به ستاد ملی کرونا ارائه دادهایم. (در این مدت شاهد بروز و جهشهای متوالی ویروس کرونا با منشأ کشورهایی مانند چین، انگلیس، هند و... بودهایم و همین موضوع باعث سختگیری در ترددهای بینمرزی شد). در رایزنیهایی که با وزارت امورخارجه، وزارت بهداشت، وزارت راهوشهرسازی و دستگاههایی که در موضوع ورود گردشگران مسوولیت داشتند، انجام دادیم این ممنوعیت مطلق تعدیل شد و موفق شدیم در گام اول برای کسانی که به شکل انفرادی برای تجارت و سایر مشاغل وارد کشور میشدند مجوزهای لازم را بگیریم. به این ترتیب برای چنین افرادی همکاران ما میتوانستند بلیت تهیه کرده و هتل رزرو کنند. در گام بعدی ما برای حوزه گردشگری سلامت وارد رایزنی شدیم و نظر موافق ستاد را کسب کردیم. ایران یک مقصد جذاب برای توریستهای سلامت است. پیش از کرونا برخی گردشگران این حوزه با پزشکان ایرانی وارد فرآیند درمان شده بودند و نمیتوانستند آن را یکباره متوقف کنند، نمونه آن یک بیمار مبتلا به سرطان که باید دو هفته یکبار شیمی درمانی شده یا معالجات خود را پیگیری کند. صدور مجوز برای ادامه کار گردشگری سلامت باعث شد ۲۷۰ آژانس ما در این حوزه مشغول بهکار بمانند و هر آژانس هم میتوانست ۶۰ گردشگر وارد ایران کند. البته بخشی از گردشگران سلامت بیماران هستند و بخش دیگر آن همراهانشان. بنابراین همانطور که ملاحظه میکنید در همین دوره پاندمی و کرونا که صدور ویزای توریستی ممنوع بود در دو قالب گردشگران تجاری و سلامت ما شاهد ورود توریستها به ایران بودیم که خدمات مناسبی هم به آنها داده شد. از سوی دیگر ما با این هدف که چراغ بنگاههای ما خاموش نشود دو بار در کمیتههای تخصصی درخواست کردیم که سفرهای ورودی به ایران با رعایت پروتکلها و تحت نظارت آژانسها دوباره برقرار شود که متاسفانه تایید نشد. چرا زمانی که گردشگرانی واکسن دریافت کرده و تست منفی هم دارند نمیتوانند به ایران سفر کنند؟ واکسن کرونا یک مساله جدید است که به یکی، دو ماه اخیر بازمیگردد. تا پیش از این فقدان واکسن باعث ترس و هراس از ورود گردشگرانی میشد که میتوانستند انواع جدید ویروس را به کشور وارد کنند. در همین راستا بود که ما هم تمرکزمان را روی سفرهای داخلی گذاشتیم تا بتوانیم مجوزهای لازم را برای آنها دریافت کنیم و نمونهاش تعطیلات نوروز ۱۴۰۰ بود که دیدید چقدر ما را به حاشیه بردند. بعد از تعطیلات ما روی فاز بعدی متمرکز شدیم تا از ستاد ملی کرونا مجوزهای لازم را برای ورود توریستهای خارجی بگیریم، با واکسینه شدن شهروندان در برخی کشورها، استدلال ما هم در ستاد این بود که بخشی از شهروندان کشورهای مختلف واکسینه شده و میتوانند سفر کنند. البته فراموش نکنید مساله پاسپورت واکسن همچنان یک بحث جدید است و در اتحادیه اروپا هم این شیوه از گردشگری از ابتدای تابستان آن هم برای کشورهای عضو منطقه شینگن اجرا میشود. بنابراین ما همزمان با باز شدن مرزهای کشورها برای شهروندانی که واکسن دریافت کرده یا تست منفی دارند مذاکراتی را با وزارتخارجه، ستاد ملی کرونا و... داشتیم که در نهایت آنها مجاب شدند آرام آرام و با رعایت پروتکلها فضا برای ورود این گردشگران باز شود. همین هفته گذشته هم در کمیته امنیتی انتظامیاجتماعی ستاد ملی کرونا دستورالعمل مربوط به ورود و خروج گردشگران خارجی به تصویب رسید که به ستاد ملی کرونا میرود و بعید است مشکلی داشته باشد. در این صورت با رعایت پروتکلهای خاص و یکسری شرایط نظیر تست کرونا و واکسن ورود این گردشگران آزاد میشود. البته مبنای اصلی درباره سفر به ایران تست منفی کرونا است و بهنظر میرسد ما همزمان با اولین مقاصد دنیا بازگشایی مرزها را خواهیم داشت. یکی از انتقادهایی که به وزارت متبوع شما وارد میشود این است که در سایر کشورها در دوره پاندمی تاکید روی گردشگری داخلی قرار گرفت، درحالیکه در ایران برنامه روشنی برای این حوزه وجود نداشت و گردشگری داخلی هم به محاق رفت و دستاندرکاران این حوزه دچار خسارت شدند. آیا این نقد را به مجموعه تحت مدیریتتان وارد میدانید؟ من مخالف این نقد هستم و با دلیل و سند میگویم اینطور نیست. ما از ابتدای اردیبهشت ۱۳۹۹ سفرهایمان را شروع کردیم و تنها در دو ماه اول یعنی در اسفند ۱۳۹۸ و فروردین ۱۳۹۹ که ابتدای ورود کرونا به ایران بود شاهد رکود بیشتر در این حوزه بودیم. در شهریور ۱۳۹۹ حتی ما با پیک گردشگری مواجه بودیم، بنابراین مشابه سایر کشورها، گردشگری داخلی در ایران هم رونق داشت. ممکن است بهواسطه حساسیتهای بیشتر مردم تعداد سفرها کاهش پیدا کرده باشد و مسوولان وزارت بهداشت در برهههایی با ظهور موجهای کرونا موانعی را برای سفرهای انبوه در نظر بگیرند اما این به معنای ممنوعیت کامل سفر نبوده است. در هیچ کشوری هم صنعت توریسم رونق پیش از کرونا را ندارد و میتوانم بگویم اتفاقا ما خیلی زود جریان سفر داخلی را شروع کردیم و عدهای هم بابت این موضوع از ما انتقاد میکنند. ما در فروردین ۱۳۹۹ پروتکلها و دستورالعملهای مرتبط با تاسیسات گردشگری، تورها و راهنمایان را تهیه کرده و در ستاد ملی کرونا به تصویب رساندیم. پس از تصویب و ابلاغ، دورههای آموزشی برای فعالان گردشگری اجرا شد زیرا نهتنها راهنمایان و سایر دستاندرکاران در معرض این ویروس هستند بلکه آنها میتوانند مشتریان خود را هم مبتلا کنند، در این راستا ما به آنها آموزش دادیم که چطور هم از خودشان و هم از دیگران در برابر این ویروس حفاظت کنند. علاوه بر اینها ما توانستیم با استدلالهایی که داشتیم گردشگری را از گروه سوم مشاغل که حتی با زرد شدن یک مقصد، کسبوکارهای گردشگری در آن تعطیل میشد، به گروه اول بیاوریم. یعنی همانطور که داروخانه و سوپرمارکت و نانوایی باز است، هتلها، اقامتگاهها و سایر مراکز گردشگری هم باز بودند. شما از باز بودن هتلها و اقامتگاهها صحبت میکنید اما زمانی که با منع تردد مواجه میشویم عملا کسی نیست که بخواهد از خدمات هتل یا اقامتگاه استفاده کند. در زمان اعمال محدودیتها، حملونقلهای عمومی انجام میشود و گردشگرانی که با تور یا وسایل حملونقل عمومی سفر میکنند میتوانند از این مراکز استفاده کنند. اتفاقا اصل مشتریهای ما از این طریق هستند. زیرا اغلب کسانی که به شکل انفرادی سفر میکنند محل اقامتشان یا چادر است، یا منزل اقوام یا پارک و مدرسه. اما زمانی که گردشگر از طریق تور و دفاتر خدمات مسافرتی اقدام میکند محل اقامتش هم یک مکان رسمی است. پیش از کرونا هم که بخش اعظم مردم در تعطیلات سفر میکردند ضریب اشغال هتلهای ما به ۵۰ درصد میرسید بهواسطه اینکه مردم اماکنی مانند پارک و مدرسه و منزل اقوام را ترجیح میدادند، بنابراین با محدودیت سفرهای انفرادی، تورهای گردشگری مورد اقبال بیشتری قرار میگیرند. آیا در واقعیت هم در زمان اعمال محدودیتهای سفر تورها با استقبال بیشتری مواجه شدند؟ آیا در عمل شاهد نبودیم که وسایل حملونقل عمومی پروتکلها را رعایت نکرده و رزروهای انجام شده اقامتگاهها و هتلها هم با بسته شدن جادهها به روی سفرهای انفرادی کنسل شدند؟ من بهعنوان متولی گردشگری باید به فکر همکارانم باشم. از نظر من سفری قابل نظارت است که در زنجیره تامین خدمات رسمی ما جریان داشته باشد. در این زنجیره آژانس مکلف است برای هر تور یک راهنما داشته و برای اقامت یک محل رسمی در نظر بگیرد. ما در معاونت گردشگری بهدنبال توسعه چنین سفرهایی بودیم و برای آنها هم مجوزهای لازم را گرفتیم. در نظر داشته باشید در این شرایط شما اگر سفر را آزاد هم بگذارید بسیاری ترجیح میدهند مسافرت نکنند چون از ابتلا به کرونا میترسند و نمیخواهند بیمار شوند. از همین روست که ما دنبال سفر برنامهریزیشده هستیم و سفرهای انبوه در داخل زنجیره تامین خدمات اصلی ما نمیگنجند. این سفرها تنها باعث مشکلاتی پیشروی این صنعت میشوند، در مقابل ما باید از سرمایهگذاریهای رسمی حمایت کنیم. درحالحاضر همچنان درحال متقاعدسازی مسافران هستیم که آنها به این زنجیره خدمات ایمن که در آنها پروتکلها رعایت میشود تمایل نشان دهند. درباره عدم رعایت پروتکل در وسایل حملونقل عمومی که گفتید ما هم آن را قبول داریم اما در ستاد ملی کرونا حجم سفرها را در نظر میگیرند. اینکه تعداد کسانی که با وسیله شخصی سفر میکنند چند نفر هستند و کسانی که از این وسایل استفاده میکنند چند نفر! از نظر آنها زمانی که محدودیتهای سفر ایجاد میشود تعداد کمتری مسافرت میکنند. ما در این راستا دنبال این بودیم که منافع بخش گردشگری لحاظ شود و از این رو توانستیم آنها را متقاعد کنیم تا در این ایام مراکز گردشگری باز بمانند. اینکه در این دوره کمتر تاسیسات گردشگری منفعت بردند طبیعی است زیرا بالاخره مردم بهواسطه شیوع این ویروس نگرانیهای جدی دارند و از طرف دیگر هم مسوولان مدام تاکید دارند که مردم سفر نروند. علاوه بر آن تا پیش از شیوع کرونا فرهنگ سفر گروهی ما عموما مرتبط با سفرهای خارج از کشور بود و سفرهای داخلی معمولا از طریق انفرادی انجام میشد، کرونا باعث شد با ایجاد محدودیتها با توسعه سفرهای گروهی مواجه باشیم. از این روست که من موافق نیستم سفرهای داخلی در ایران برخلاف دنیا توسعه نداشته، میتوان اینطور گفت که ما به سمت تورهای برنامهریزیشده رفتهایم و ایجاد محدودیتها هم تنها منحصر به ایران نیست، در ترکیه کشور همسایهمان در مواردی شاهد تعطیلی تمام مراکز در ایام پیک شیوع ویروس بودیم و ما هم مشابه دیگران تلاش میکنیم این ویروس را کنترل و مدیریت کنیم. آیا برآوردی از خسارتهای وارده به صنعت گردشگری در دوران کرونا وجود دارد؟ چند اقامتگاه، آژانس و... تعطیل و چه تعداد نیروی انسانی در این حوزه تعدیل شده است؟ در آسیا و اقیانوسیه ۸۵ درصد گردشگران بینالمللی کاهش داشته است یعنی اگر پیش از شیوع کرونا ۱۰۰ نفر سفر میکردند این رقم به ۱۵ نفر رسیده است. بنابراین خسارتهای وارده به صنعت گردشگری در ابعاد جهانی است و نگاه ما به این چالش باید در سطح بینالمللی باشد. در ایران هم فعالیتهای حوزه صنعت توریسم کاهش پیدا کرده و همچنین با پروتکل و شرایط ویژهای انجام شد که رکود در کسبوکارهای مرتبط را به همراه داشت. براساس آمارها و مستنداتی که از استانهای مختلف داریم از ابتدای شیوع کرونا تا پایان سال ۱۳۹۹ به این صنعت چیزی حدود ۳۰ هزار میلیارد تومان خسارت وارد شده است. این خسارتها در دو بخش دستهبندی میشوند. یک بخش از آنها به ضررهایی برمیگردد که هتلها، اقامتگاه و... بهواسطه محدودیتهای سفر متحمل شدند. این موضوع بهویژه درباره نوروز ۱۳۹۹ بیشتر بود. به این معنا که هتلدار یا صاحب اقامتگاه موادغذایی برای مسافران خود خریداری کرده بود و با کنسلی تورها و مسافران متضرر شد. علاوه بر آن زمانی که هتل باز است، باید بدون داشتن میهمان، هزینههای مرتبط با آب، برق، سرمایش، گرمایش، نیروی انسانی، فضای سبز و... را بپردازد که تمام اینها برایش ضرر است. بخش دیگر این خسارتها به عدم تحقق عملکرد برمیگردد. در این حالت با فرض داشتن گردشگر و شرایط مشابه پیش از کرونا، یک فعال حوزه کسبوکار توریسم میتوانست درآمدی داشته باشد که با محدودیت سفر و کاهش تعداد گردشگران این درآمد را از دست داده است. در کشور ما مجموع این خسارتها با پرسش از بخشخصوصی به ۳۰ هزار میلیارد تومان رسیده است. اما درباره تعداد بیکاران عدد دقیق را وزارت کار در اختیار دارد. در حوزه گردشگری بهواسطه ماهیت این صنعت برآورد تعداد افرادی که کارشان را از دست دادهاند دشوار است. زیرا ما شاهد حضور شاغلان فصلی در این صنعت هستیم، به عنوان مثال یک هتل ممکن است در زمان معمول ۱۰ کارمند داشته باشد و در نوروز و پیک سفرها به یکباره این عدد به ۵۰ نفر افزایش پیدا کند یا راهنمایان گردشگری که در این دوره تعداد زیادی از آنها با چالشهای شغلی مواجه شدند. همانطور که گفتم در دنیا سفر و گردشگری ۸۵ درصد کاهش داشته و به تبع آن راهنمایان هم با رکود بیسابقهای در کارشان مواجه شدهاند بهویژه در حوزه گردشگری ورودی که بخش بزرگی از راهنمایان ما در این حوزه مشغول بهکار بودند. وزارت گردشگری در این یکسال و نیم چه ایدههایی را برای توسعه گردشگری در دوران پساکرونا پیاده کرده است؟ ما در دوره کرونا با یک وضعیت متناقض روبهرو بودیم. به این ترتیب که درحالیکه میخواستیم سفر با تور را تبلیغ کنیم براساس مصوبات ستاد کرونا نمیتوانستیم سفر را تبلیغ کنیم. در چنین وضعیتی اگر میلیاردی هم با صداوسیما قراردادی بسته میشد آنها نمیتوانستند تور یا سفر را تبلیغ کنند. در این شرایط ما بهدنبال آماده کردن بسترها رفتیم و اینکه محتواهایمان را به سمت دیجیتالی شدن ببریم و در سبک تبلیغاتمان هم بازنگری داشته باشیم. همین موضوع هم باعث شد محتواهای بازاریابی و تبلیغات ما دیجیتالمحور شود و از شبکههای اجتماعی و وبسایتها استفاده کنیم. در این یکسال و نیم دادهها و اطلاعات ما به روز شد و توانستیم کلیپهای ۳۶۰ درجه باکیفیت از ظرفیتهای گردشگریمان تهیه کنیم. همچنین از آنجا که برنامه ما روی توزیع سفر بود، به سمت تنوعبخشی محصولات حرکت کرده و درباره هر کدام از انواع گردشگری مانند گردشگری روستایی، تاریخی، فرهنگی، سلامت و... محتواهایی تهیه شد. در این دوره همچنین آرشیوهای ما به روز شده و از سنتی به دیجیتالی تبدیل شدند. علاوه بر آن تا پیش از این ما یک پرتال اطلاعرسانی گردشگری نداشتیم اما اکنون یک پرتال رسمی پنجزبانه در اختیار داریم و استانهایمان هم پرتال دوزبانه دارند. از اینرو میتوانم در جمعبندی بگویم که ما از این فرصت زمانی برای دقیق کردن اطلاعات خود، تهیه پکیجهای استاندارد برای انواع مشتری اعم از ویآیپی، متوسط و... برنامههای بازاریابی و چگونگی کمک گرفتن از بخشخصوصی استفاده کردیم.
ایجاد شده: 2/تیر/1400 آخرین ویرایش: 2/تیر/1400 اخبار داخلیبه گزارش هتل نیوز، با وجود اعلام ممنوعیت سفر در تعطیلات نیمه خرداد، قیمت اجاره یک شب ویلا و خانه شخصی به اوج رسیده است. طبق اعلام ستاد ملی کرونا سفرهای بین استانی از 12 تا 17 خرداد ممنوع است و تردد بین همه مناطق زرد، نارنجی و قرمز از 500 هزار تا یک میلیون تومان جریمه دارد. هرچند این ستاد طبق معمول سفر با وسایل نقلیه عمومی را ممنوع یا محدود نکرده است. با این حال، بررسیها از بازار اجاره خانه و ویلاهای شخصی نشان میدهد در مناطق مسافرپذیر ایران، مثل شهرهای شمالی کشور و ییلاقهای نزدیک تهران که ظاهرا در انتظار مسافران تعطیلات نیمه خرداد هستند، نرخ اجاره یک شب خانه و ویلای شخصی تا سه برابر گرانتر شده است. قیمت های سرسام آور شاید باورتان نشود اما به گزارش ایسنا نرخ اجاره یک سوئیت در شهرهای شمالی که این روزها 200 هزار تومان است برای نیمه خرداد رشد 3 برابری داشته و به 600 هزار تومان رسیده است. این مبلغ برای اجاره ویلای ساحلی برای یک شب به 8 میلیون تومان رسیده و کرایه یک شب کلبه چوبی در کنار جنگل همراه با استخر و جکوزی که در حالت عادی سه میلیون تومان است، در تعطیلات پیش رو تا پنج و نیم میلیون تومان افزایش داشته است. در منطقه طالقان، محدوده کردان نیز یک ویلا که در روزهای عادی قیمت یک شب اجاره آن یک میلیون و 300 هزار تومان است در تعطیلات نیمه خرداد تا چهار میلیون تومان اوج گرفته است. در این منطقه که بیشتر ویلاها برای تعطیلات پایان هفته نیز اجاره داده میشوند نرخ کرایهها برای یک شب، گاه تا پنج میلیون تومان هم میرسد. چرا مردم به هتل نمی روند بازار آزاد و بدون کنترل و نظارتِ کرایه خانهها و ویلاهای شخصی درحالی داغ است که از ابتدای شیوع ویروس کرونا، با مصوبه ستاد ملی کرونا قرار بر ممنوعیت فعالیت آنها بود. با این حال، وجود محدودیتهای عرفی و قانونی حاکم در هتلها، در کنار قیمت نابرابر با خدمات آنها باعث شده در برخی مناطق، بهویژه شهرهای شمالی، مشتریان خانهها و ویلاهای شخصی بیشتر از هتل ها باشد. همچنین برخی بر این عقیدهاند آنچه مردم را از هتلها گریزان کرده، قیمت بالا و بدون منطق آنها در قیاس با خدمات ضعیف و امکانات محدودشان است. نظر بعضی از مردم بر این بوده که قیمت اجاره یک ویلای لوکس به مراتب از یک اتاق هتل با امکانات ضعیف و فضای محدود که نرخ اجاره آن برابر با حقوق اکثریت اقشار جامعه نیست، مقرون به صرفهتر است. سهم ویلاها و خانه های شخصی از اقامت شبانه مسافران گزارشهای مرکز آمار ایران نیز تایید میکند که گرایش مردم به استفاده از خانههای شخصی بیشتر از اقامتگاههای رسمی است. در بهار 98 از بین 102 میلیون سفری که انجام شد 46 درصد همراه با اقامت شبانه بود که پس از خانه بستگان و دوستان، ویلاها، آپارتمانهای اجارهای و خانهها و ویلاهای شخصی بیشترین آمار مصرف را داشتهاند. سهم چادر مسافرتی و کمپ از اقامتهای شبانه مسافران 3 درصد و استفاده از اقامتگاههای رسمی مثل هتل، مهمانپذیر و هتل آپارتمان نیز حدود 3درصد بوده است.
ایجاد شده: 13/خرداد/1400 آخرین ویرایش: 13/خرداد/1400 اخبار داخلیبه گزارش سرویس خارجی هتل نیوز و به نقل از تارنمای خبری این روزنامه انگلیسی، نگرانی ها در مورد غذا، کمبود هوای تازه و فاصله اجتماعی برای افرادی که از کشورهای حاضر در فهرست قرمز به انگلیس سفر داشته و مجبور به قرنطینه در هتل های انگلیس شده اند، افزایش یافته است. گاردین نوشت: مسافرانی که در هتل های قرنطینه ای در انگلیس اقامت داشتند، از شرایط "زندان مانند" آنجا شکایت کرده و می گویند در این هتل ها حتی پنجره ها باز نمی شد، کمبود هوای تازه وجود دارد و از ورزش و غذای مناسب خبری نیست. روزنامه گاردین در این خصوص با ۹ مسافری که به تازگی در این هتل ها اقامت داشتند و اتباع کشورهای برزیل، هند، پاکستان و آفریقای جنوبی بودند، صحبت کرده است. آنها از بدتر شدن سلامت روحی و جسمی خود به دلیل حبس شبانه روزی در اتاق خواب و اجبار برای پرداخت یک هزار و ۷۵۰ پوند هزینه برای دوره قرنطینه، شکایت داشتند. برخی از این مسافران به دلیل بیماری یا مرگ عزیزانشان به خارج از کشور سفر کرده بودند و بنابراین قبل از ورود به قرنطینه در وضعیت پریشانی بوده اند. آنها اعلام کردند که علاوه بر عدم وجود فاصله اجتماعی در فرودگاههای انگلیس و افرادی که برای انتقال مسافران به هتل های قرنطینه انتخاب شده بودند، در این سفر مشکلات روحی هم به سایر نگرانی هایشان افزوده شده است. از سخنان مسافران اینگونه برمی آید که هیچ کدام نیاز به قرنطینه را به چالش نمی کشند، بلکه شکایت اصلی آنها بر سر نحوه رسیدگی است. یک پزشک متخصص قلب و عروق اهل کنیا که برای دیدار والدین بیمار خود به کشور متبوعش سفر کرده و به تازگی به انگلیس بازگشته است، گفت: "هرکسی توانایی پرداخت هزینه یک هزار و ۷۵۰ پوند را ندارد. به نظر می رسد موضوعی بی شرمانه در این شرایط رخ داده باشد. هرچند به نظر می رسد اگر از کشوری در فهرست قرمز وارد می شوید، گزینه دیگری ندارید. یک پزشک دیگر و از مشاوران نظام سلامت انگلیس (NHS) هم که به تازگی از هند بازگشته گفت: «رسیدن به هتل پس از فرودگاه چند ساعت طول کشید. غذا خوب نیست و مقادیر آن اندک است. برای صبحانه یک جعبه کوچک غلات با املت پنیر به ما دادند که بسیار سفت بود به گونه ای که اگر به سمت کسی آن را پرتاب می کردم آسیب می دید. برای شام هم نصف نان دادند. نمی دانم چه کسی نصف دیگر را گرفت». وی ادامه داد: «افراد در قرنطینه برای ۱۵ دقیقه استشمام هوای تازه باید توسط ماموران امنیتی اسکورت شوند». وی افزود: «ما زندانی نیستیم و سعی در فرار نداریم». یک مسافر ۵۸ ساله اهل پاکستان هم در خصوص تهویه هوا، غذای نامناسب و نبود امکان لازم برای ورزش ابراز نگرانی کرد. وی گفت: «همه چیز یک کابوس بود. من بیماری قلبی دارم و باید روزانه و به توصیه پزشک معالجم ورزش کنم. اما از ۱۱ روز حضورم در هتل قرنطینه تنها دوبار اجازه خروج برای ورزش کردن را داشتم. من در طول زندگی خود هرگز در زندان نبوده ام اما تجربه این سفر مشابه زندان بود. من پیش از این هرگز افسردگی نداشته ام اما بعد از حضورم در هتل قرنطینه معنای این بیماری را درک کرد». یک زن ۶۹ ساله مبتلا به دیابت فشار خون و کلسترول بالا هم که پس از بازگشت از برزیل در یک هتل قرنطینه نگهداری شده بود، گفت که خوردن غذای چرب و شیرین برای او غیرممکن است. لذا هنگامی که از غذا شکایت کردم به من چند دانه میوه دادند و از آن به بعد بسیار گرسنه ماندم». زن دیگری که پس از دیدار مادر بیمار خود در آفریقای جنوبی به همراه همسر و نوزاد چهار ماهه اش به انگلیس بازگشته بود گفت: «با ما مانند حیوانات رفتار می کردند. در فرودگاه هیچ فاصله اجتماعی وجود نداشت و من از گرفتن کووید-۱۹ در فرودگاه وحشت داشتم. غذا غیرقابل خوردن بود، نمی توانم توضیح دهم که چقدر بد بود. ضمن آنکه برای پرداخت هزینه یک هزار و ۷۵۰ پوندی مجبور به قرض گرفتن شدیم و اکنون بدهکار و خسته مانده ایم». سخنگوی دولت در واکنش به شکایات این افراد گفت: «اولویت اصلی ما همیشه محافظت از مردم بوده و مرزبانی قوی ما در به حداقل رساندن خطر ورود انواع جدید ویروس کرونا به انگلیس بسیار یاری رسان است. دولت باید اطمینان حاصل می کند که هر فرد در قرنطینه پشتیبانی مورد نیاز خود را دریافت می کند و کلیه امکانات قرنطینه مدیریت شده نیازهای اکثریت قریب به اتفاق مردم را تامین می کند. هتل ها تمام تلاش خود را می کنند تا اقدامات لازم را برای رفع نگرانی های مطرح شده توسط میهمانان انجام دهند. منابع دولتی همچنین در واکنش به اعتراضات بر سر نبود فاصله اجتماعی در فرودگاه ها و خودروهای حمل مسافر به قرنطینه، ضمن رد این شکایات، افزودند: برای اطمینان از حفظ فاصله اجتماعی در وسایل نقلیه ای که برای انتقال مسافران به هتل های قرنطینه استفاده می شود، قوانین سختگیرانه ای وضع و حتی برای نحوه نشستن آنها در خودرو برنامه ریزی شده بود.
ایجاد شده: 22/اردیبهشت/1400 آخرین ویرایش: 22/اردیبهشت/1400 اخبار خارجیآشیانگردی معادلی برای واژۀ Staycation که برگرفته از دو واژۀ “stay” و “vacation” در زبان انگلیسی است که در فارسی معادل »اقامت « و »تعطیلات « می باشد. واقعیت این است هنوز واژه ای رسمی از سوی فرهنگستان برای این مفهوم مشخص نشده است. اخیرا بنده با مشارکت همکار و دوست عزیزم خانم دکتر مرضیه بختیاری در حال انجام پژوهشی در این حوزه هستیم که امیدوارم این پژوهش بتواند بینش های جدید و ارزشمندی برای صنعت گردشگری ایجاد نماید. از آنجا که نیاز داشتیم واژه ای معادل برای این مفهوم بیابیم از نظر خبرگان و اساتید این حوزه بهره مند شدیم .برای یافتن معادل مناسب برای این مفهوم از گروه «اندیشه سرا» ی دانشکده کارآفرینی دانشگاه تهران کمک گرفتیم. مفاهیمی همچون«گردشگری بومی، گردشگری محلی، نزدیک گردی، گردشگری نزدیک، مسافرت یک روزۀ داخلی، میهن گردی، پیراگردی ، گردشگری داخلی، سفر نمایی، خانه مانی، حوالی گردی و زادگاه گردی» پیشنهاد گردید که بنا به نظر ارزشمند پروفسور نظام الدین فقیه و تایید غالب فرهیختگان واژه » آشیانگردی« را معادل واژۀ Staycation در نظر گرفته ایم. مفهوم «آشیانگردی» ، اولین بار در سال ۲۰۰۳ توسط تری مسی به کار برده شده و تعاریف و نامهای مختلفی برای آن موجود است؛ از جمله تعریف یساویچ در سال ۲۰۱۰ که آن را سفری حداقل با یک اقامت تفریحی شبانه در شعاع ۵۰ مایلی خانه معرفی نمود که البته محل زندگی فرد را نیز شامل میشود. در واقع هدف این نوع گردشگری آشنایی با محیط و فرهنگ پیرامون یک فرد در طول تعطیلات با استفاده از جاذبه های گردشگری موجود در محیط زندگی و فعالیتهای روزمرۀ وی به فعالیتهای آرامش بخش و تفریحی می باشد. این نوع گردشگری یک مفهوم نسبتاً ناشناخته است و کمتر در تحقیقات و مقالات دانشگاهی دیده شده است و می توان گفت هنوز وارد ادبیات داخلی ما نشده است. مثال هایی از فعالیت های آشیانگردی را نام ببرید : هر آنچه که فرد در سفرهای دور انجام می دهد در آشیانگردی هم صورت میپذیرد اما با این تفاوت که در محیط زندگی فرد شکل میگیرد. به طور کلی هر تغییر در فعالیت های روزمره که فرد با هدف کسب آرامش و تفریح انجام می دهد را شامل می شود مثلاً : فاصله گرفتن از فضای مجازی و اخبار که به طور روزمره به آنها می پرداختید و تمرکز روی خود و افراد مهم در وزندگی گذران وقت در فضای باز و طبیعت اطراف برنامه ریزی برای فعالیت ها و تمرینات ورزشی که همیشه انجام آنها را در سر داشته اید مانند پیاده روی دوچرخه سواری نرمش و ورزش در پارک تجربه اردو و شب مانی در مکانی مناسب و تماشای ستارگان، اقامت در هتلها و اقامتگاههای اطراف محل زندگی رفتن به تئاتر جشنواره ها کنسرت های موسیقی و فعالیت های هنری و جذاب فواید این مدل گردشگری و تفریحی چیست؟ مطالعات نشان داده حس لذت تفریح و رفاه (welbeing) درافراد مورد آزمایش که کارمندانی بودند که آخر هفته را در منزل به استراحت و تفریح و فراغت از کار و مسئولیت سپری کردند، تفاوت چندانی با سفر دور ندارد . در آشیانگردی ، تفریح و تجدید قوا با صرف زمان و هزینه ی اندک می تواند کیفیت مطلوب و آرامش خاطر برای شهروندانیک منطقه به بار آورد و از طرفی این مدل گردشگری با افزایش میزان تقاضا موجب توسعه و رونق صنعت گردشگری و کسب و کارهای وابسته به آن در منطقه می گردد. به عبارتی « جامعۀ محلی برای جامعۀ محلی». آیا آشیانگردی در بحران کرونا کارکردی داشته و هتل ها چه نقشی در این بین دارند؟ این سوال را من با مثالهایی از چند کشور و مقصدهای گردشگری پاسخ می دهم ؛ اسلوونی دولت اسلوونی با مشاوره کارشناسان و دانشمندان، کوپنهای اقامتگاهی را معرفی کرد که بر اساس آن، هر شهروند یک کوپن به ارزش ۲۰۰ یورو دریافت کرد. از طریق این طرح ، دولت ۳۵۰ میلیون یورو برای آشیانگردی به ساکنان یارانه پرداخت نمود. نتایج اولیه مثبت اعلام شد. در هفت هفتۀ اول ، تقریباً ۱۵ ٪از کوپنها استفاده شد. نمایندگان صنعت گردشگری اسلوونی از این استراتژی راضی هستند چراکه در شرایط بحران کرونا پیش بینی می شد این صنعت با ۷۰ ٪افت برای سال ۲۰۲۰ مواجه باشد که با کاربرد این استراتژی این رقم به ۴۰ ٪رسید. سنگاپور نمونه ی دیگر، کشور سنگاپور است.مردم سنگاپور به شدت به تفریح و مسافرت علاقمندند در شرایط حال حاضر با توجه به بحران کرونا و بسته شدن مرزهای بین المللی، مردم جهت برآوردن نیاز خود به تفریح و گردش این سبک گردشگری را تجربه کردند. در این طرح دولت و جامعه محلی با مشارکت، موجب رونق و بازگشایی ۶۵ تا ۷۰ درصد هتل ها شدند. بعلاوه در راستای این طرح ، فعالیتهای گوناگون مانند رستوران، جلسات یوگا، برنامه های پیوند خانوادگی، شنا، کلاسهای آشپزی، آبگرم و...از جانب هتلها برای خانواده ها فراهم گردید. هنگ کنگ در هنگ کنگ نیز دولت با کمک بخش خصوصی بازار تبلیغاتی خود را با ساخت چند ویدیوی جذاب با آهنگ های محبوب و با محوریت شهر و جاذبه های دیدنی و معرفی رستورانها و سرآشپزهای معروف انگیزۀ گردشهای محلی و آشیانگردی را ایجاد نمود. برای تشویق مردم به گردش محلی، بسته های تخفیف و حمایتهای مالی و ارائۀ کارتهای اقامت در نظر گرفته شد. چین چین نیز در جزیره ماکائو برای مقابله با رکود ناشی از کووید۱۹،کارزار تبلیغاتی وسیع مشتریان محلی را هدف قرار داده است و تبلیغات محلی با محوریت گردشگری نوپای «تعطیلات و غذا» (foodcation) که البته بیشتر بر اقامت در هتلهای محل زندگی افراد تمرکز دارد، صورت پذیرفت. آشیانگردی در ایران را چگونه ارزیابی می کنید؟ بیراه نیست اگر بگوییم در فرهنگ ایرانی از دیرباز این نوع سفر و تفریح، با عنوان گردش وجود داشته است. همانطور که می دانیم محوریت مراسم و جشنهای ما از گذشته های دور (ملی و دینی)، منزل و طبیعت و پرداختن به خود و اطرافیان است. با داشتن این پیشینه و قرابت، و از سوی دیگر وجود پتانسیل های فراوان موجود در هر شهر ( تهران به تنهایی بیش از ۲۰۰۰ جاذبه دارد ) و منطقه ای، قطعاً با برنامه ریزی های منسجم از سوی دولت ، شهرداری ها و صاحبان کسب و کارها، با رویکرد آشیانگردی، می توان رونق و شادابی را به شهرها و کسب و کارها آورده و هر منطقه را یک مقصد گردشگری برای مردم همان منطقه تعریف نمود. حتی پس از همه گیری کرونا با ابزار آشیانگردی به عنوان یک استراتژی، برای رونق اقتصادی و توسعۀ عدالت اجتماعی گامی برداشت. ✍🏻 به قلم س. مفخمی ▫️ کارشناس ارشد مدیریت جهانگردی دانشگاه تهران
ایجاد شده: 19/اردیبهشت/1400 آخرین ویرایش: 26/اردیبهشت/1400 مقالات و یادداشت هابه گزارش هتل نیوز و به نقل از ایسنا، " حرمتالله رفیعی " رییس هیأتمدیره انجمن صنفی خدمات مسافرت هوایی و جهانگردی ایران، در وبینار «بحران کرونا و مدیریت گردشگری ایران» که از سوی هسته علمی جهانگردی دانشگاه امام صادق (ع) برگزار شد، از بیتوجهی و سیاستگذاریهای غلط برای صنعت گردشگری سخن گفت و افزود: متاسفانه بیشتر مسؤولان صنعت گردشگری را هنوز فسق و فجور میدانند. اگر اینگونه بود در قرآن در چند آیه به آن اشاره و توصیه نمیشد. ولی مسؤولان با همان نگاهی که دارند همچنان به صنعت گردشگری بیتوجه هستند. او با انتقاد از مدیریت گردشگری در دوران کرونا، اظهار کرد: در اوج احترام به کادر درمان و پزشکی، اما بعد از یک سال هنوز آشفتهبازاری در مدیریت کرونا حاکم است و همچنان از مردم توقع داریم همه کسب و کار خود را تعطیل کنند و از خانه بیرون نیایند تا ویروس را مهار کنیم، درحالی که مستند به گزارشها و آمار، با چنین سیاستی، در قیاس با کشورهای دیگر موفقیت چشمگیری بهدست نیاوردهایم. رفیعی گفت: متاسفانه هیچوقت بخش خصوصی را که محور اصلی گردشگری است، مورد مشاوره قرار ندادهاند و آنچه تا کنون درباره کرونا تصمیم گرفته شده عینا نظر بخش دولتی بوده است، هیچوقت گوش شنوایی برای بخش خصوصی وجود نداشته است، برای همین بحران کرونا را نمیتوان مدیریت کرد. کشورهای اطراف را ببینید که همه پذیرش گردشگر را آغاز کردهاند، درحالی که صنعت گردشگری ایران همچنان با بحران دست به گریبان است. رییس هیأتمدیره انجمن صنفی خدمات مسافرت هوایی و جهانگردی ایران افزود: از زمان همهگیری ویروس کرونا بالغ بر ۵۰ درصد جمعیت متخصص و باتجربه صنعت گردشگری حذف شدهاند، آنها سرمایههای ملی بودند که به راحتی از دست دادیم و هیچ مسؤولی این بحران را مدیریت نکرد. ما بارها در جلسات مختلف به مسؤولان دولتی برای حفظ آن سرمایه و صنعت گردشگری راهکار ارائه کردهایم، ولی چون دردی نداشتند، گفتند با هر شعار صنعت گردشگری کرونا شدت گرفته است. او در ادامه بیان کرد: گردشگری نه تنها عامل شیوع ویروس کرونا نیست، بلکه سوپاپ اطمینان برای مهار است، چون تمام مراکز گردشگری کنترلشده هستند و با رعایت فاصله اجتماعی و مطابق آنچه ستاد کرونا تصویب کرده فعالیت میکنند، حتی یک مورد ابتلا در مراکز گردشگری نداشتهایم. اما آیا مراکز دیگر چنین بوده است؟ آیا دورهمیها، ترددهای شبانه، حضور در مراکز خرید و ... با وجود محدودیتهای ستاد ملی کرونا متوقف شد؟ چه نظارتی وجود داشت؟ مجموعه ستاد ملی کرونا بیشتر از یک سال است که برای مردم تصمیم میگیرد و فقط از مردم توقع دارد. او اضافه کرد: به عنوان شخصی که دغدغه گردشگری دارم به متولی این بخش (وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی) نیز نقد دارم که در سال گذشته وقتی ویروس کرونا پدیدار شد بخشنامه کرد با کنسل شدن سفرها پول مردم بیکم و کاست برگردانده شود، درحالی که بخشی از آن هزینهها مثل ویزا یا تورهای خارجی قابل بازگشت نبود و آن دستور فقط ما را در برابر مردم قرار داد. متولیان صنعت گردشگری که در امر درمان و گردشگری هیچوقت متبحر و کارشناس نبودهاند و در این یک سال هم فقط حرفهایی زدهاند که صنعت گردشگری را متضرر کرده است. رفیعی گفت: کشورهای حاشیه ایران را بررسی کنید و ببینید چقدر به صنعت گردشگری خود کمک بلاعوض کردهاند. مسؤولان ما هم میگویند وام دادهاند، اما چه وامی دادید که از آن استقبال نشد؟ دولت این وام را با پیشفرض اینکه کرونا سه چهارماهه تمام میشود، پرداخت کرد. بعد هم که ویروس طولانی شد اقساط آن را امهال کرد، ولی سودش را همچنان میگیرد. این وام به مثابه همان ارز ۴۲۰۰ تومانی بود که به تاراج رفت. همان موقع هم که قرار شد وام بدهند با صراحت این موضوع را گفتم ولی گوش شنوایی نبود. تسهیلاتی که به صنعت گردشگری دادند کاذب بود، فقط منبعی برای برخی سودجوییها شد. بیمه و دارایی چه تسهیلاتی دادند، هیچیک به مصوبات ستاد ملی کرونا قائل نبودند. الان سازمان امور مالیاتی از بخش گردشگری مالیات بر ارزش افزوده میخواهد؛ مگر ما خدماتی فروختیم و درآمدی داشتیم که مالیات آن را میخواهند بگیرند؟ این مدیر آژانس هواپیمایی با اشاره به افزایش نرخ بلیت سفرهای هوایی پس از تعیین ظرفیت ۶۰ درصد در پروازها در دوران کرونا، اظهار کرد: بررسی کنید کدام کشورها ۶۰ درصد ظرفیت برای پرواز تعیین کردهاند؟ ما با هواپیمایی که فقط ۶۰ درصد ظرفیتش تکمیل شده به شیراز میرویم، بعد با همان هواپیما که تمام صندلیهایش کامل پُر شده به ترکیه میرویم، چون متقاعد شدهایم استاندارد جهانی همین است و مشکلی هم وجود ندارد، اما در داخل همان پرواز پُر مشکل دارد. با آن تصمیمی که گرفته شد ۳۰۰ درصد هزینه بلیت پروازهای داخلی گران شد، درحالی که از خدمات سفرهای هوایی مثل کترینگ کسر شد. حق نداشتیم این هزینه را روی دوش مردم بگذاریم. او بیان کرد: در یک سال و چند ماه گذشته، هیچ تصمیم منطقیای در مجموعه ستاد ملی مقابله با کرونا درباره گردشگری گرفته نشده که به عنوان بخش خصوصی به آن ببالم. من بخشی از مردم هستم و این ستاد هم برای مردم تشکیل شده است. رییس هیأت مدیره انجمن صنفی خدمات مسافرت هوایی و جهانگردی ایران در ادامه این وبینار با اشاره به ضعف اطلاعرسانی در گردشگری، اظهار کرد: یکی از معضلاتی که در گردشگری همواره با آن مواجهیم این است که بیشتر گردشگران با نگرانی وارد ایران میشوند. این حرف فعالان گردشگری کشورهای دیگر هم هست. مثلا خیلی وقتها میشنویم که نگران وقوع جنگ در ایران هستند و ... . شناخت درباره ایران ضعیف است که مساله آن به متولیان وزارت خارجه برمیگردد و باید پاسخ داشته باشند که چرا بعد از ۴۰ سال هنوز ایران درست معرفی نشده و روابط کشور، فقط سیاسی و به چند کشور محدود بوده است. او در ادامه بحث بحران مدیریت در گردشگری از ورود سازمانها و نهادهای دولتی به حوزه گردشگری انتقاد کرد و درحالی که نماینده وزارت بهداشت نیز در این وبینار حضور داشت، گفت: این دوائر که دغدغه گردشگری ندارند به کسب درآمد فکر میکنند، البته انتقاد ما فقط متوجه این وزارتخانه نیست، خود وزارت میراث فرهنگی و گردشگری کار بخش خصوصی را میکند و هتل و آژانس دارد. رفیعی بیان کرد: متاسفانه در دولتهای قبل وقتی وزیری رأی مجلس را نمیآورد، رییس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری میشد و این سازمان (وزارت کنونی) حیاط خلوت دولتها بود. امیدواریم به گونهای پیش رویم که مسؤول و متولی مناسبی در این صنعت داشته باشیم.
ایجاد شده: 17/اردیبهشت/1400 آخرین ویرایش: 17/اردیبهشت/1400 اخبار داخلیکارشناسان معتقدند که برنامه ریزی دولت برای بازگشایی کامل بازار توریسم پس از پایان قرنطینه ۱۸ روزه، خوشبینانه است و ترکیه هنوز برای پذیرایی از میلیونها گردشگر خارجی آمادگی ندارد. به گزارش سرویس خارجی هتل نیوز و به نقل از تسنیم، کمتر از یک هفته از قرنطینه ۱۸ روزه ترکیه سپری شده و شمار مبتلایان به کرونا در ترکیه، با کاهش چشمگیری مواجه شده است. با این حال، شمار تلفات بالاست و تناقض واقعی اینجاست که وضعیت کنونی نمی تواند همچون یک قرنطینه و تعطیلی جدی تلقی شود. چرا که چند میلیون نفر از شهروندان فعال در بخش های صنعت، تولید و خدمات، برای ادامه کار همیشگی خود، مجوز تردد دریافت کرده اند و به گواه گزارشگران شبکه های تلویزیونی ترکیه، در اغلب کلانشهرها و به ویژه در استانبول، آنکارا، ازمیر و چندین شهر دیگر، هنوز هم ازدحام نگران کننده ای در خیابان ها و وسایل حمل و نقل عمومی مشاهده می شود و در مترو، اتوبوس و مینی بوس ها، می توان ده ها هزار شهروند ترکیه ای را مشاهده کرد که به صورت ایستاده و به هم چسبیده، هدف اصلی قرنطینه و اصل فاصله گذاری را به چالش می کشند. آمارها چه می گویند؟ در ایام اوج و رکوردزنی شیوع کرونا در ترکیه، مقامات بهداشتی این کشور، ابتلای 67 هزار نفر به کرونا در بازه زمانی 24 ساعته را ثبت کردند که رقمی بسیار نگران کننده بود. اما حالا این رقم به مرز 25 هزار نفر در شبانه روز رسیده که یک کاهش ابتلای جدی و چشمگیر است، اما مساله نگران کننده اصلی این است که با وجود کاهش آمار مبتلایان، شمار تلفات بالاست و در 24 ساعت اخیر در ترکیه، 347 بیمار کرونایی، جان خود را از دست داده اند. وزارت بهداشت ترکیه در روزها اخیر، همواره شمار بالایی از انجام تست را ثبت کرده و این عدد بین 245 هزار مورد تا 300 هزار مورد در شبانه روز، در نوسان بوده و در 24 ساعت اخیر در ترکیه، 244 هزار تست کرونا انجام شده و از آغاز شیوع کرونا در ترکیه تا امروز، جمعاً 48 میلیون تست انجام شده که با توجه به جمعیت 84 میلیون نفری ترکیه، رقم قابل توجهی است. از آغاز دوران شیوع کرونا تاکنون در ترکیه 4 میلیون و 900 هزار نفر مبتلا شده و شمار فوت به عدد 41 هزار و 191 نفر رسیده است. ترکیه و حواشی سیاسی و عقیدتی کرونا در اثنای اعمال تعطیلی 18 روزه کرونایی در ترکیه، دولت دستور داد که فروش مشروبات الکلی در کلیه فروشگاه ها حتی به صورت بطری و بسته بندی و به منظور انتقال به منازل، ممنوع شود. این تصمیم دولت، واکنش های منفی فراوانی به دنبال آورد و برخی از احزاب مخالف دولت، اعلام کردند این هم ترفند جدیدی از سوی حزب عدالت و توسعه برای از بین بردن لائیسم و حکمفرما کردن یک ساختار سیاسی و اجرایی مبتنی بر حکومت دینی در ترکیه است. اما مقامات دولت اردوغان اعلام کرده اند که ممنوع کردن فروش مشروبات الکلی، دلیل دیگری دارد و کشورهایی همچون هندوستان، فرانسه، تایلند و آفریقای جنوبی نیز دست به چنین اقدامی زده اند. توجیه و استدلال این کشورها، این است که به طور معمول، درصدی از مصرف کنندگان مشروبات الکلی، یا دچار مسمومیت و بیهوشی شده و به بیمارستان می روند و یا بر اثر نزاع و درگیری به بیمارستان می روند و در نتیجه، بیمارستان ها و مراکز درمانی که به شدت با کرونا درگیر هستند، با بار اضافی و مشکلات مضاعف روبرو می شوند. یکی دیگر از حواشی اخیر قرنطینه 18 روزه در ترکیه، سرپیچی برخی از گروه های دینی از ممنوعیت اجتماع در مساجد است. دولت ترکیه تصمیم گرفت، اقامت نمازهای شبانه تراویح در مساجد ممنوع شود و برای ایام اعتکاف نیز، امکان تجمع وجود نداشته باشد. اما گروه دینی فرقان به رهبری آلپ ارسلان کویوتلو از پیروان خود خواست در مساجد کلانشهر آدانا اجتماع کنند و اعتکاف را همچون سالیان گذشته انجام دهند. خود کویوتلو و پسرش نیز در این مراسم شرکت کردند و اجتماع صدها تن از هواداران او در چند مسجد آدانا و همچنین در گازی عنتاب، کار را به جایی رساند که پلیس برای متفرق کردن مردم، از نیروی ویژه ضربت استفاده کرده و حتی در شبستان مسجد، گاز خردل به کار بگیرد. کویوتلو نیز همراه با فرزند و چند تن از همراهانش، بازداشت و به پاسگاه پلیس منتقل شد. توریست ها بیایند، یا بمانند پشت در؟ ترکیه در دو سال اخیر با مشکلات اقتصادی بزرگی روبرو شده که البته بنا به نظر کارشناسان و تحلیل گران اقتصادی ترکیه، تنها بخشی از این مشکلات به خاطر شیوع گسترده ویروس کرونا است و از دست رفتن منابع ارزی بانک مرکزی، به خاطر سوءتدبیر دولتمردان و مسئولان اقتصادی است. اما در هر حال، مساله این است که ترکیه به شدت نیازمند ارز است و درآمدهای بخش گردشگری، یکی از مهم ترین سرچشمه های تامین ارز برای دولت ترکیه است. در نتیجه یکی از اهداف و انگیزه های مهم اعلام تعطیلی و قرنطینه 18 روزه، این بود که ترکیه هر چه زودتر با بهبود نسبی و بهتر شدن وضعیت عمومی، برای پذیرایی از میلیون ها توریست خارجی مهیا شود. کارشناسان معتقدند که برنامه ریزی دولت برای بازگشایی کامل بازار توریسم پس از پایان قرنطینه 18 روزه، مبتنی بر یک نگرش خوشبینانه است و ترکیه هنوز برای پذیرایی از میلیون ها گردشگر خارجی آمادگی ندارد. روزنامه قرار امروز در تیتر و عکس صفحه نخست به این موضوع پرداخته و نوشته است: «هدف، معجزه در 12 روز». در توضیح گزارش این روزنامه، به این مساله اشاره شده که رساندن میزان ابتلا به کرونا از 67 هزار نفر در شبانه روز به عدد 25 هزار نفر، یک پیروزی ارزشمند است. اما اردوغان و وزیر فرهنگ و گردشگری، هر دو اعلام کرده اند که در روز آخر قرنطینه 18 روزه، شمار مبتلایان به 5 هزار نفر در 24 ساعت خواهد رسید و در این صورت، ترکیه می تواند پذیرای میلیون ها گردشگر از کشورهای مختلف جهان شود. اما کارشناسان معتقدند که فقط 12 روز به پایان مدت قرنطینه مانده و بسیار بعید است که میزان ابتلا به یک باره از عدد 25 هزار نفر، با کاهش 80 درصدی به عدد 5 هزار نفر برسید و چنین چیزی به این معنی است که مقامات بهداشتی و سیاسی ترکیه در انتظار یک معجزه بزرگ نشسته اند که به شکل ناگهانی و باورنکردنی، صنعت توریسم ترکیه را نجات دهد.
ایجاد شده: 15/اردیبهشت/1400 آخرین ویرایش: 15/اردیبهشت/1400 اخبار خارجی