نتایج جستجو...
گردشگری مسئولانه، احترام به محیط زیست و تحقق توسعه پایدار گردشگری

گردشگری مسئولانه، احترام به محیط زیست و تحقق توسعه پایدار گردشگری

امروزه صنعت گردشگری پیشرفت بسیاری را در خود دیده، چنانکه طبق گزارش شورای جهانگردی(WTTC) در سال 2018، صنعت گردشگری بیش از 10درصد از تولید ناخالص جهان را شامل می شود، و همگام با رشد این صنعت و توجه کشورهای جهان به آن، تجربیات مفیدی در مسیر تکامل و بهره وری هر چه بهتر از این صنعت درآمدزا به دست آمده است و در این شرایط شاهد اهمیت این صنعت در حوزه های مختلف اقتصادی، اجتماعی، محیطی و ... هستیم. مفاهیمی چون گردشگری خلاق، گردشگری پایدار و مانند آن خبر از مقبولیت صنعت گردشگری در جهت پیشرفت و بهبود سطح زندگی جوامع میزبان و بهبود سطح زندگی مردم و حفاظت از محیط زیست دارد.  در این میان لازم است به مفهومی مهم در تعاریف و مفاهیم گردشگری پرداخته شود: گردشگری مسئولانه((Responsible Travel. در تعریف این مفهوم می توان گفت گردشگری مسئولانه خصیصه ای رفتاری است که بر اساس اصول اولیه احترام به محیط زیست و جوامع محلی میزبان بنا نهاده شده است. می توان گفت این مفهوم به معنای نوعی خاص از گردشگری نیست بلکه رفتاری است که لازمه توسعه پایدار گردشگری در همه مناطق گردشگر پذیر است. شاخه هایی از گردشگری مانند اکوتوریسم از ابتدای امر مفهوم گردشگری مسئولانه را در خود ساری و جاری داشته اند، لیکن شرایط کنونی گردشگری در جهان و لزوم حفاظت از منابع و انواع جاذبه های گردشگری ایجاب می کند که این مفهوم در برنامه ریزی کلیه انواع گردشگری مورد توجه قرار گرفته و جریان داشته باشد. گردشگری مسئولانه به دنبال ایجاد مکانی بهتر برای زندگی افراد و مقصدی پایدار، مانا و اقتصادی برای سفر و بازدید مردم است. گردشگری مسئولانه یک کنش آگاهانه  و مسئولانه در راستای تحقق گردشگری پایدار است. گردشگری پایداری که سه حوزه اصلی را هدف قرار می دهد و سعی در ایجاد توازن بین این سه عنصر دارد که عبارتند از: اقتصاد، جامعه و محیط زیست. بنابراین تحقق این مقوله نیازمند همکاری بین عوامل مختلف دخیل در صنعت گردشگری همچون مسئولان، مدیران ، دولتمردان، فعالان صنعت گردشگری، عوامل اجرایی صنعت گردشگری و گردشگران و از همه مهم تر جامعه محلی میزبان است. توجه به این مفهوم مهم از صنعت گردشگری در سال 1966 بود که متن سیاست ملی گردشگری آفریقای جنوبی، از توافقی بر سر عبارت " گردشگری مسئولانه" خبر داد. در این سیاست فاکتور اصلی، رفاه جامعه محلی ذکر شده بود. همچنین در سال 2002 اطلاعیه کیپ تاون در خصوص گردشگری مسئولانه در مقاصد سفر منتشر شد و توافق شد که محل های زندگی افراد بهبود یابد و محل های بهتری برای بازدید گردشگران فراهم آید. ازین پس، توجه کشورهای مختلف و مردم و فعالان محیط زیست معطوف به این شیوه سفر شد تا هم گردشگران از سفرشان لذت ببرند و هم وظیفه شان را در قبال محیط زیست، جوامع بومی، کسب و کار محلی، تداوم بهبود کیفیت سطح زندگی آنها به انجام رسانند. در این مسیر بیانیه ها و شیوه نامه های مفیدی نیز مد نظر قرار گرفت و به وضع مقررات و توجهات خاصی نیز منجر شد. از جمله :  - توجه به افزایش منافع اقتصادی مردم محلی و بهبود وضع تندرستی - دخیل کردن جامعه محلی در تصمیماتی که در زندگی ایشن موثر است. - نقش های مثبت در راستای حفاظت از میراث فرهنگی تاریخی و طبیعی - ایجاد ارتباطی معنی دار، آگاهی فرهنگی و درک متقابل میان گردشگران و جامعه محلی  و مواردی دیگر. توجه به گردشگری مسئولانه نیاز امروزه صنعت گردشگری ایران: اصول گردشگری مسئولانه و چهارچوب کلی آن، بهبود رفتار آگاهانه و مسئولانه در جهت استفاده از موقعیت های گردشگری و منتفع ساختن جوامع بومی و محلی را مورد تاکید قرار می دهد. امروزه با توجه به شرایط بیماری همه گیر کرونا و کاهش سفرهای بین المللی، در اکثر نقاط جهان از جمله ایران، رفتار گردشگران در استفاده از ظرفیت های داخلی بخصوص بستر طبیعت فزونی یافته و به سمت انواع طبیعت گردی، استفاده از محیط های جذاب و بکر و دورافتاده سوق پیدا کرده است. نکته ای که در مورد این نوع از گردشگری و سفر باید مدنظر قرار گیرد این است که سرلوحه قرار گرفتن گردشگری مسئولانه در استفاده از این جاذبه ها لازم است چرا که استفاده غیرمسئولانه و عدم توجه به شرایط محیطی و بومی ، خطر تخریب جاذبه ها و به هم خوردن دورنمای کلی اهداف توسعه پایدار گردشگری را به همراه خواهد داشت. اصول گردشگری مسئولانه می تواند توجه به مسائلی از قبیل شعار خوب اکوتوریست ها که " فقط در طبیعت باید ردپا باقی بماند" باشد و توجه به مواردی مانند: خرید سوغات از صنایع دستی و هنرهای بومی مردم منطقه به جهت کمک به اقتصاد محلی ، توجه و احترام به فرهنگ و آداب و رسوم و سنن مردم منطقه، عدم تولید زباله و حفظ محیط زیست منطقه از آلودگی، کمک به انتقال فرهنگ های خوب و آداب و رسوم جوامع محلی در جهت معرفی منطقه، کمک به شناسایی غذاهای محلی و استفاده ازظرفیت های غذاهای منطقه به جای رستوران های بزرگ، استفاده از وسایل حمل و نقل افراد محلی به جای وسایل نقلیه همیشگی در جهت منتفع کردن اقتصاد بومی منطقه، کمک به حفظ و نگهداری حیات جانوری و گیاهی منطقه و جلوگیری از تخریب اکوسیستم منطقه میزبان، تلاش در جهت اقامت در اقامتگاههای بوم گردی و محلی منطقه به جای لقامت در هتل ها و مسافرخانه ها و مواردی از این قبیل. نکنه حائز اهمیت دیگر در سفر مسئولانه این است که اگر به حفظ و احترام به جامعه میزبان در مناطق سفر در طبیعت و مناطق بومی و محلی توجه نشود شاهد تخریب آثار و جاذبه های طبیعی فرهنگی و محیطی خواهیم بود. متاسفانه امروزه با هجوم گسترده گردشگران به مناطق مختلف کشور شاهد تخریب مناطق طبیعی مانند برخی چشمه ها، تالاب ها، جنگلها، دشت ها و ...هستیم چرا که توجه به مفهوم سفر مسئولانه در برنامه ریزی سفر و گردشگری مورد توجه کافی قرار نگرفته است. امروزه عدم توجه به مفهوم گردشگری مسئولانه و آثار تخریبی گردشگران، از جنبه های مختلف در شهرها و مناطق مهم گردشگر پذیردنیا مانند ونیز یا بارسلون، با انبوه گردشگران ورودی به این مناطق مواجه هستیم که این انبوهی مسافر آسیب های فراوانی به این شهرها زده و مردم بومی مانند گذشته میلی به استقبال از گردشگران ندارند و همین موضوع متاسفانه باعث شده این مناطق تصمیم به گران کردن هزینه های توریستی بگیرند تا از میزان گردشگران ورودی بکاهند. در نهایت نتیجه گرفته می شود که گردشگری مسئولانه که نیاز تغییر رفتار و توجه به ظرفیت ها و پتانسیل های بالای صنعت گردشگری است، باید سرلوحه برنامه ریزی مسئولان و مورد توجه گردشگران و مسافران امروز قرار گیرد، تا اهداف مثبت حاصله از این رفتار آگاهانه و مسئولانه، در جهت حفظ منابع،حفظ محیط زیست، نفع جوامع محلی ، تقسیم عادلانه درآمد بین همه اقشار جامعه و مزایای مثبت دیگر، در نهایت تحقق امر توسعه پایدار گردشگری حاصل گردد.   ✍️ مسعود بهزادی راد - كارشناس ارشد گردشگری و دانشجوی دكتری برنامه ريزی شهری 

ایجاد شده: 13/مرداد/1400       آخرین ویرایش: 14/مرداد/1400     مقالات و یادداشت ها
صنعت توریسم درگیر زنده ماندن است

صنعت توریسم درگیر زنده ماندن است

به گزارش هتل نیوز و به نقل از دنیای اقتصاد، " محسن حاجی‌سعید " رئیس کانون راهنمایان گردشگری همچنان از بی‌توجهی به این حوزه گله‌مند است و آن را یکی از بزرگ‌ترین مصائب صنعت توریسم می‌داند. او همچنین درباره مولفه‌‌هایی که باید وزیر آتی گردشگری داشته باشد می‌گوید: در جلسه‌هایی که با تشکل‌های حوزه توریسم داشتیم مجموعه‌ای از شاخصه‌ها و ویژگی‌ها را مدنظر قرار دادیم. یکی از این مولفه‌ها انجام فعالیت‌های تخصصی در این حوزه است. او با اشاره به اینکه وزارت میراث فرهنگی‌‌، گردشگری و صنایع‌دستی وزارتخانه‌ای است که مسوولان آن باید توان مدیریتی بالایی داشته باشند،‌ می‌افزاید: حجم کارهایی که باید در این وزارتخانه انجام شود به اندازه سه وزارتخانه است زیرا هر کدام از حوزه‌های تخصصی گردشگری،‌ میراث فرهنگی و صنایع‌دستی آ‌نقدر اهمیت دارند که بتوانند در حد یک وزارتخانه باشند. این فعال حوزه توریسم معتقد است مسائل حوزه گردشگری باید در نهادهای حاکمیتی و دولت حل شود. او ادامه می‌دهد: وزیر جدید باید بتواند در هیات دولت، گردشگری را به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین محورهای توسعه کشور پررنگ کند و گره‌های کور این صنعت را بگشاید. حاجی‌سعید از تحریم و بیکاری به‌عنوان چالش‌هایی که با آن مواجه هستیم نام برده و می‌گوید: گردشگری می‌تواند فرصت‌هایی را در اختیار ما بگذارد که با استفاده از آنها بر این مسائل غلبه کنیم. اما این موضوع زمانی محقق خواهد شد که برنامه‌ریزی درستی برای گردشگری داشته باشیم. این فعال حوزه گردشگری معتقد است توسعه توریسم با حرف و شعار اتفاق نمی‌افتد و تنها با برنامه محقق می‌شود. او می‌افزاید: ما باید با برنامه عمل کرده و بودجه‌ای را برای تبلیغات و معرفی تصویر واقعی ایران کنار بگذاریم. متاسفانه این تصور وجود دارد که ما در مرکز توجه هستیم و همه ما را می‌بینند اما این برداشتی نادرست است. از این رو باید با اختصاص بودجه‌های ویژه بتوانیم ایران‌هراسی را از طریق صنعت گردشگری برطرف کنیم. حاجی‌سعید با اشاره به اینکه در مدیریت گردشگری ما بارها با شیوه‌های خلاقانه مواجه بوده‌ایم می‌گوید: اگر وزیر جدید هم بخواهد با چنین شیوه‌هایی بحث گردشگری را پیش ببرد محکوم به شکست خواهد بود. روش‌های خلاقانه جای خود را دارند اما ما نباید شیوه‌های عادی را کنار بگذاریم. او از شعارزدگی به‌عنوان یکی از موانع اصلی گردشگری نام برده و اضافه می‌کند: وزیر آتی گردشگری لازم است اطلاعات لازم را در این حوزه داشته باشد زیرا در صورت انتخاب نادرست بیش از هر کسی هزینه‌های آن را دولت می‌پردازد. حاجی‌سعید می‌گوید: مسوولان گردشگری باید از افرادی انتخاب شوند که اهالی صنعت توریسم او را بشناسند و از هر نهاد یا ارگان دیگری براساس شعارهایی که مطرح کرده است انتخاب نشود. زیرا تا افرادی که تخصص یا آشنایی با این حوزه ندارند با الفبای این حوزه آشنا شوند ما دو، سه سال را از دست داده‌ایم و گردشگری دیگر طاقت چنین هزینه‌ای را ندارد. او می‌افزاید: صنعت توریسم به واسطه بحران‌های مختلف از سال ۹۸ تاکنون درگیر زنده ماندن است،‌ بنابراین ما نمی‌توانیم آزمون و خطای دوباره داشته باشیم. وزیر جدید باید شخصیتی باشد که بداند گردشگری مبتلا به چه مصائبی است و برای آن درمانی داشته باشد. توجه داشته باشیم که توریسم مبتلا به یک سرطان وخیم نیست بلکه به بیماری بی‌توجهی مبتلاست. ما بارها در جلسات با مسوولان درباره چالش‌های گردشگری و راهکارهای آن صحبت کرده‌ایم و نیازمند گوش شنوایی هستیم که به این مسائل رسیدگی کند. حاجی‌سعید از عدم اعتماد به بخش‌خصوصی در صنعت توریسم به‌عنوان یکی از مشکلات این حوزه یاد کرده و می‌گوید: دولت در وزارت گردشگری علاقه عجیبی به امور اجرایی دارد، این درحالی است که اگر دولت بخواهد وقت خود را صرف امور اجرایی کند از برنامه‌ریزی دور می‌ماند. پیشنهاد ما این بوده که بخش‌خصوصی امور اجرایی را انجام دهد و دولت در بخش سیاستگذاری و برنامه‌ریزی متمرکز شود زیرا چنین تقسیم کاری توان این حوزه را چندین برابر کرده و به وزارتخانه این فرصت را می‌دهد که برنامه‌ریزی درست برای رفع موانع داشته باشد. متقاعد کردن لایه‌های بالایی تصمیم‌گیری درباره مشکلات حوزه گردشگری از دیگر خواسته‌های جامعه گردشگری به گفته حاجی‌سعید است که با بیان آن،‌ می‌افزاید: متاسفانه برخی نهادها نگاه بسته‌ای به گردشگری دارند و حتی آن را به‌عنوان یک آسیب فرهنگی می‌بینند. از این رو باید شخصی با جایگاه ویژه در راس وزارتخانه قرار گیرد تا بتواند درهای بسته‌ای را که برای توسعه گردشگری وجود دارد باز کند.

ایجاد شده: 28/تیر/1400       آخرین ویرایش: 28/تیر/1400     اخبار داخلی
دکتر حمزه‌زاده را به عنوان وزیر گردشگری پیشنهاد کنید

دکتر حمزه‌زاده را به عنوان وزیر گردشگری پیشنهاد کنید

به گزارش هتل نیوز، جمعی از مدیران و فعالان گردشگری کشور در نامه‌ای به رییس‌جمهور منتخب، خواستار معرفی رییس کنونی جامعه حرفه‌ای هتلداران ایران به عنوان وزیر گردشگری به مجلس شدند. متن کامل این نامه را که به امضای روسای جوامع هتلداران استان‌ها و مناطق آزاد، انجمن صنفی دفاتر خدمات مسافرت هوایی و جهانگردی ایران و ... رسیده است را در ادامه می‌خوانید ؛ بسمه تعالی جناب حضرت آیت­ الله دکتر ابراهیم رئیسی ریاست محترم و محبوب جمهوری اسلامی ایران با سلام و احترام ضمن تبریک و تهنیت فراوان به مناسبت انتخاب شایسته و سزاوار حضرتعالی به سمت ریاست جمهوری اسلامی ایران و آرزوی توفیقات روزافزون درجهت پیشبرد هرچه بهتر و بیشتر اهداف نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران. جناب آقای دکتر رئیسی، همان‌گونه که مستحضر هستید صنعت گردشگری به عنوان یک رسته تخصصی از دیرباز تاکنون نقش بسیار حیاتی در نبض اقتصاد کشور ایفا نموده. صنعتی که ریشه در تار و پود زندگی انسان‌ها دارد. آغاز و پایانی نداشته و همواره در حال پیشرفت بوده و هست؛ تا آنجا که ابعاد گسترده­ای همچون هتلداری، آژانس‌های مسافرتی، سفره ­خانه­ ها، راهنمایان گردشگری، مجتمع­های گردشگری، بوم­گردی­ها و ... را در بر گرفته است؛ لذا طبیعتاً رتق و فتق امور مربوط به این رسته پر اهمیت، تخصص همراه با تجربه در این مسیر را می‌طلبد. تخصصی که با آگاهی از پیچیدگی­های این صنعت، کاستی­ها و قوت‌ها، پتانسیل‌ها و دغدغه­ ها، طی چندین سال کار حاصل گردیده و اکنون این تخصص همچون چراغی فرا راه این صنعت می­باشد. لذا ما جامعه هتلداران کشور و کلیه تشکل‌های مربوط به صنعت گردشگری با تمسک به فرمایش‌های گرانقدر حضرتعالی «در بهره بردن از تیم مجرب و کارآزموده و متخصص در کابینه خود» از محضر حضرتعالی قویا درخواست داریم در صورت صلاحدید و با نظر لطف بزرگوارانه خود با انتخاب جناب آقای دکتر جمشید حمزه ­زاده به عنوان فردی متخصص و آشنا با مشکلات این صنعت و نیز چهره­ای شناخته­شده در این رسته، موافقت فرمایید. چرا که مدیریت یکی از بزرگ‌ترین گروه‌های هتلداری کشور (گروه هتل­های پارس) از ایشان فردی هم جنس این صنعت ساخته؛ مدیری که همچون خون در رگ‌های این صنعت جاری است و فعالیت در حوزه­های مرتبط با گردشگری و هتلداری ایشان را فردی لایق و کارآزموده نموده است. لذا کلیه تشکل‌های صنفی، انجمن­ها و تشکل‌های فعال در حوزه گردشگری و هتلداری کشور، همه و همه بر انتخاب ایشان به عنوان وزیر گردشگری اتفاق نظر داشته و ایشان را به عنوان شخصیتی که علاوه بر تصدی اجرایی در سطح عالی تعامل بسیار نزدیکی با مراکز علمی و دانشگاهی داشته و تدریس در دانشگاه علامه طباطبایی را که در واقع قطب علوم انسانی در سطح خاورمیانه در حوزه­های مرتبط با گردشگری و هتلداری است، در سابقه درخشان خویش دارند؛ همچنین علاوه بر موارد یاد شده از دیگر سوابق اجرایی ایشان می­توان به ریاست ستاد تسهیلات سفرهای کشور و نیز مدیرکل برنامه­ریزی و توسعه گردشگری داخلی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور اشاره داشت. علاوه بر اینها ایشان در سازمان ایرانگردی و جهانگردی، سیر و سیاحت اداره کل ارشاد اسلامی سابقه خدمت دارند و در حال حاضر رئیس جامعه هتلداران ایران هستند و 10 سال تجارب وزین و گرانقدر این تشکل را در کارنامه خود دارند؛ لذا ایشان را به حضور حضرتعالی معرفی می­نمائیم؛ امید که با انتخاب دکتر حمزه‌زاده به عنوان وزیر گردشگری، سکان گردشگری ایران بزرگ به دست افراد شایسته و کارآمد افتاده و ایشان با شایستگی و لیاقتی که دارند، تداوم‌بخش مسیر طی شده جناب آقای دکتر مونسان باشند.

ایجاد شده: 26/تیر/1400       آخرین ویرایش: 26/تیر/1400     اخبار داخلی
رئیس جامعه هتلداران، وزیری دردکشیده، پرتلاش و کاربلد خواهند بود

رئیس جامعه هتلداران، وزیری دردکشیده، پرتلاش و کاربلد خواهند بود

به گزارش هتل نیوز ، " حسن سیادتان " عضو هیات مدیره جامعه حرفه ای هتلداران کشور گفت : این روزها انتخاب وزیر گردشگری دغدغه همه صنوف و بخش‌های این صنعت است؛ چراکه با توجه به وضعیتی که این صنعت در بیش از دو سال گذشته داشته، بسیار اهمیت دارد که چه کسی سکان وزارتخانه را در دست بگیرد. به نظر لازم است که برگردیم و مروری داشته باشیم به سابقه مدیریت صنعت گردشگری در دولت‌های قبل و بعد از انقلاب. در سال ۱۳۱۴ اداره  داخله وزارت کشور به نام اداره سیاحان خارجی برای تبلیغات تاسیس شد؛ کار این اداره چاپ نشریات بود و کتابچه‌های راهنمای گردشگری ایران. بعدها در سال ۱۳۴۲ هیئت وزیران تاسیس سازمان جلب سیاحان را تصویب کرد درسال ۱۳۵۳ با الحاق آن به وزارت اطلاعات و جهانگردی هر آنچه به نفع صنعت گردشگری ایران بود تدوین و به آن وزارتخانه ملحق شد. در سال ۱۳۵۸ یعنی یک سال بعد از انقلاب این وزارتخانه به وزارت ملی و در سال ۱۳۵۹ به ارشاد اسلامی تبدیل شد. حال پرسش مهم این است که جایگاه گردشگری در این میان کجا بود؟ واقعیت این است که جایگاه گردشگری شامل دو وجه سیاحتی و زیارتی شد؛ یعنی دو معاونت، یکی سیاحتی و دیگری زیارتی تعریف شد و چند سالی به این صورت ادامه پیدا کرد. در سال ۱۳۶۴ به موجب قانون مصوب مجلس و تاییدیه شورای نگهبان، سازمان میراث فرهنگی تاسیس شد که سازمانی بود وابسته به وزارت ارشاد اسلامی (فرهنگ و آموزش عالی). در سال ۱۳۸۲ با تصویب مجلس شورای اسلامی وقت، سازمان میراث فرهنگی و گردشگری شکل گرفت؛ یعنی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی جدا شد و با تمام اختیارات زیر نظر رئیس جمهور قرار گرفت. در سال ۱۳۸۵ هم صنایع دستی به این سازمان اضافه شد و با این ادغام، نام سازمان به سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری تغییر کرد. در سال ۱۳۹۸ پس از پیگیری‌ها و زحمت‌های فراوانی که بخش خصوصی گردشگری متحمل شد، بعد از چهار دهه از پیروزی انقلاب اسلامی، گردشگری باردیگر به یک وزارتخانه تبدیل شد. صنعت گردشگری یک صنعت نامرئی است؛ در تمام کشورهایی که زیرساخت‌های گردشگری را مهیا کرده‌اند و زمینه‌ساز توسعه این صنعت شده‌اند، می‌بینیم که رشد اقتصادی چشمگیر شده. طوری که امروزه می‌توان گفت این صنعت به راحتی می‌تواند با صنعت نفت مقابله کند. گردشگری صنعتی سرشار از ظرفیت‌های اشتغال‌زایی و ارزآوری است؛ به شرطی که زیرساخت‌های مورد نیاز آن فراهم شود. این زیرساخت‌ها مختلف هستند و از فرودگاه‌ها و جاده‌ها و مسیرهای ریلی تا واحدهای اقامتی و هر آن چیزی را که متضمن معنای زیرساخت گردشگری باشد، شامل می‎شود. کسی که می‌خواهد وزیر گردشگری شود به عقیده من خودش باید درد کشیده باشد؛ یعنی درد و رنج‌های این صنعت را بی‌واسطه لمس کرده باشد؛ به جرأت می‌توانم بگویم از سال ۱۳۵۸ تا سال ۱۳۹۸ طی ۴۰ سال، اشخاصی که بر مسند نهادهای متولی گردشگری نشستند، کسانی بودند که از صنعت گردشگری و ظرفیت‌های آن چیزی نمی‌دانستند. عمدتاً کسانی بودند که از نهادها و سازمان‌های دیگر برای مدیریت این سازمان ماموریت داشتند؛ چنین مدیرانی تا بیایند الفبا و بدیهیات کار را یاد بگیرند و مطالعات اولیه را انجام دهند، زمانی قابل‌توجه سپری می‌شود و معمولاً بعد از آن هم عوض می‌شوند؛ این، یکی از بزرگ‌ترین لطماتی بود که به این صنعت و سرمایه گذاران آن وارد می‌شد. مشکل البته در قوانین مرتبط با صنعت گردشگری ریشه داشت و این موضوع مهمی بود. به هر حال پس از پیگیری‌های بخش خصوصی و علیرغم مخالفت‌های دولت بالاخره سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری تبدیل به وزارتخانه شد. آقای مونسان به عنوان اولین وزیر گردشگری کشور از آنجایی که چند سالی در این حوزه کار کرده بودند، برنامه‌هایی داشتند و تا حدی انجام دادند؛ حالا در آستانه معرفی کابینه دولت سیزدهم به مجلس هستیم و به وزیری نیاز داریم که سال‌ها در این صنعت زحمت کشیده باشد و مشکلات و دردهای این صنعت را بشناسد. کسی که بتواند گردشگری را در ایران به صنعتی باشکوه تبدیل کند و زمینه ورود گردشگران را -آن‌طور که در برنامه توسعه پیش‌بینی شده است- فراهم آورد. واقعیت این است که ما از کشورهای همسایه خود در زمینه گردشگری عقب مانده ایم؛ آن‌ها با سرعتی قابل ملاحظه پیش رفتند و حالا به نقطه‌ای رسیده‎اند که گردشگری منبع بزرگ درآمدی آنهاست. بگذریم از اینکه کرونا برای صنعت گردشگری در تمام دنیا مشکل و مانع ایجاد کرده است اما صرف نظر از این موضوع کشورهای همسایه ما خصوصاً ترکیه رشد و پیشرفت چشمگیری در زمینه صنعت گردشگری داشته. چیزی که با توجه به پتانسیل‌ها و ظرفیت‌های گردشگری ایران، ابدا در کشور ما دور از دسترس نیست. حالا مجمع تشکل‌های گردشگری به پیشنهاد رئیس محترم دولت سیزدهم، گزینه‌هایی را به عنوان افراد شایسته برای تصدی وزارت گردشگری معرفی کرده است. به نظر من در این میان آقای دکتر جمشید حمزه‌زاده که انسان پرتلاش و کاربلدی هستند، می‌توانند صنعت گردشگری کشور را در کابینه دولت سیزدهم نمایندگی کنند؛ ایشان با توجه به سوابق علمی و مدیریتی برای اداره وزارت گردشگری شایستگی لازم را دارند. من به عنوان کسی که هم خودم و هم پدر و جدم کارمان گردشگری بوده معتقدم کسی باید وزیر گردشگری شود که درک و فهم و اعتقاد به ضرورت توسعه صنعت گردشگری داشته باشد. چنین مختصاتی را به وضوح در شخصیت آقای دکتر حمزه‌زاده می‌بینیم؛ امیدوارم ایشان وزیر گردشگری شوند تا بتوانیم پتانسیل‌های این صنعت را به بهترین نحو مورد استفاده قرار دهیم. یکی از بزرگترین مشکلات گذشته وزارتخانه و پیش از آن سازمان میراث فرهنگی این بود که اتاق فکری برای بخش خصوصی صنعت گردشگری نداشتند. بنابراین در تصمیم‌گیری‌هایشان نظر بخش خصوصی منعکس نبود. امیدوارم با وزیر شدن آقای دکتر حمزه‌زاده اتاق فکر بخش خصوصی در وزارت گردشگری تعبیه و منشاء خدمات موثر شود. بخش خصوصی یکی از محورهای سرمایه‌گذاری این صنعت است باید حضور پررنگ‌تری در راهبردهای صنعت و ترسیم چشم‌انداز آینده آن داشته باشد. چشم‌اندازی که می‌تواند درخشان و با موفقیت‌های بسیار مهم و موثری همراه باشد.

ایجاد شده: 22/تیر/1400       آخرین ویرایش: 22/تیر/1400     اخبار داخلی
وزیر آینده گردشگری چه کسی باشد

وزیر آینده گردشگری چه کسی باشد

جناب آقای رئیسی رئیس جمهور آینده کشور عزیزمان ایران ما فعالان بخش خصوصی صنعت گردشگری ضمن آنکه با آغوش باز از ریاست شما بر کرسی هیئت دولت استقبال کرده و حامی تفکر و اقدامات شما هستیم و ضمن احترام به روسا ی سازمان و وزیرو مدیران اول ادوار گذشته میراث فرهنگی ، گردشگری و صنایع دستی عقیده داریم کارهای مثبتی که تا کنون انجام شده نسبت به اقدامات موثری که می بایست انجام شود به مراتب قلیل و اندک بوده و انتقادات بسیاری بر آن داریم ، چه در دولت های هفتم و هشتم دولت اصلاحات و چه در دولت جناب آقای احمدی نژاد و چه دولت یازدهم و دوازدهم ، دولت تدبیر و امیدِ جناب آقای روحانی و لذا دولت سیزدهم را نقطه عطف دانسته و می خواهیم باور داشته باشیم که هنوز نقطه امیدی وجود دارد ، شما خود  به خوبی بخش خصوصی واقعی را می شناسید و به یقین به آن اهمیت خواهید داد . جناب آقای رئیسی با توجه به اندیشه و تفکر شما و با استناد به شعارهای انتخاباتی و استنباط از سخنرانی ها و تاکید شما بر مردمی بودن اعضاء هیئت دولت و وزرای آینده ، بزرگترین تشکل صنعت گردشگری کشور یعنی مجمع ملی گردشگری ایران پس از نشست و برخاست های بسیار و بحث بررسی در خصوص آینده صنعت گردشگری برای اولین بار با یک اجماع و نظرسنجی و رای گیری ، سه نفر را با گرایش های خاص امّا نزدیک به تفکر شما ، برای پست وزارتخانه مهم صنعت گردشگری برگزیده و معرفی کرده اند با این تصور که ستاد جنابعالی نیز تحقیق و بررسی نمایند و در حد امکان یکی از این سه گزینه به عنوان وزیر آینده معرفی نمائید  و حال روی سخن با فعالان و دلسوزان این صنعت و به نوعی آن قسمت از بخش خصوصی که نمایندگان ومنتخبین خود را بدون پرداختن به گرایش های سیاسی دور یک میز گرد آورده ، به نام مجمع ملی صنعت گردشگری و ماموریت داشتند تا از بین بیش از ده نفر افراد برجسته با نگاهی کارشناسی سه گزینه را انتخاب و معرفی کنند ، ضمن تبریک که توانستند به یک توافق گروهی برسند تقاضا می کنم به نکات زیر توجه مبذول دارید 1- یکی از ارزشمند ترین افراد جناب آقای دشتی نماینده محترم مجلس شورای اسلامی و عضو فراکسیون گردشگری که در همین مدت کوتاه در مجلس اثبات کردند مدافع صنعت گردشگری می باشند امّا آیا انتظار دارید شخص قدرتمند و صاحب رای و دارای تریبون و کرسی در قوه مقننه و مجلس قانونگذاری را که تا کنون کار اجرائی قابل قبولی را نداشته اند آقای رئیسی به عنوان وزیر به مجلس معرفی کنند ؟! به یقین باید بپذیریم چنین نیروی ارزشمندی در مجلس قانونگذاری بسیار مفیدتر برای صنعت گردشگری می باشند تا در پست یک مدیر و رئیس دستگاه اجرائی . 2- جناب آقای شالبافان استاد و مدرس دانشگاه ، قانون شناسی برجسته و به نوعی همکار و پژوهشگری که صنعت گردشگری و وزارت خانه مربوطه به شدت نیازمند ایشان می باشد و این را نیز باید بپذیریم که هر چند ممکن است از بین اساتید و پژوهشگران افراد ذیصلاحی وجود داشته باشند تا بتوان  مدیریت یک دستگاه اجرائی را به آنها سپرد امّا آیا باید به دنبال یک آزمون و خطائی دیگر باشیم و پسندیده تر نیست افراد ی را انتخاب کنیم که مدتها قبل این مراحل را طی کرده باشند ؟! 3- و امّا آخرین گزینه جناب آقای حمزه زاده با پیشنیه و تجربه کار در دستگاه اجرائی سازمان اسبق میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری و اینک نیز با قرار داشتن در مدیرعاملی یکی از بزرگترین گروه هتلهای زنجیره ای کشور و یکی از معروفترین برندهای صنعت هتلداری کشور و ریاست جامعه هتلداران ایران و همچنین عهده دار ریاست مجمع ملی گردشگری کشور ، نمی خواهم به سادگی در تائید و یا نفی این گزینه مطلبی به عرض برسانم امّا اشاره ای می کنم به اینکه از بین این سه فرد که هرکدام شایستگی های بسیار دارند به هر حال باید ارجحیت را برای یک نفر قائل باشیم و این فرد باید کسی باشد که تا حدودی قبلاً مورد آزمایش قرار گرفته باشدو هرچند ممکن است عملکرد هر کدام دارای نقد نیز باشد به جستجوی عملکرد و فعالیت کشورهای پیشرو در صنعت گردشگری نیستم و پرداختن به آن مقالی دیگر را می طلبد فقط از دو کشور نام می برم یکی ترکیه که یک کشور آسیائی و اروپائی است و دیگری یک کشور کاملاً اروپائی مانند اسپانیا که هر دو موفقیت های بزرگی در این صنعت داشتند و یکی از دلائل پیشرفت آنها این است که وزرای گردشگری هر دو کشور از بدنه فعالان این صنعت بوده و خود دارای هتل می باشند و یقین بدانید این گونه افراد هرچند با دولت تعامل دارند امّا خود را آلوده به سیاست بازی نخواهند کرد و همچنین مبارزان خوبی برای جلوگیری کردن از نفوذ رانت دولتی هستند و همچنین با شناخت کافی از رانت بخش خصوصی که به مراتب از رانت دولتی خطرناک تر هستند می توانند حافظ منافع تمامی فعالان صنعت و نماینده خوبی برای بدست آوردن توسعه پایدار و پیشرفت اقتصادی مردم کشور در این حوزه باشند . حال کلاه خود را قاضی کرده و انتخابی اصلح داشته باشید . باز می گردیم به همان مخاطب اول و رئیس جمهور منتخب و آینده کشور ، جناب آقای رئیسی انتخاب شما هر چه باشد چه از بین این افراد و چه فرد اصلح دیگری از نگاه شما امّا یادآوری می کنیم که ما فعالان نظر خود را دادیم و انتظار داریم هر وزیری برای این وزارتخانه مهم انتخاب می فرمائید از نظر خواهی و مشورت با فعالان واقعی بخش خصوصی گریزان نباشید و به هر حال با تعامل و همکاری امور این وزارتخانه انجام خواهد شد امّا اجازه دهید ما خودمان در سرنوشت کاری خودمان بیشتر سهیم باشیم و حداقل شما در این دولت مردمی بخش خصوصی را بیشتر باور کرده و راه رشد و پویایی را برای آنها فراهم نمائید.  با احترام سید علی معین زاده

ایجاد شده: 14/تیر/1400       آخرین ویرایش: 14/تیر/1400     مقالات و یادداشت ها
حساب‌های اقماری گردشگری وارد فاز اجرایی شد

حساب‌های اقماری گردشگری وارد فاز اجرایی شد

به گزارش هتل نیوز و به نقل از میراث آریا، اواخر سال گذشته قرارداد استقرار حساب‌های اقماری گردشگری در چارچوب نظام جامع آماری گردشگری بین این وزارتخانه و مرکز آمار ایران به‌منظور ایجاد ابزار بررسی منافع حاصل از صنعت گردشگری، امکان سنجش بهره‌وری صنعت گردشگری، میزان اشتغال‌زایی و محاسبه گردشگری در حساب‌های ملی کشور به امضا رسید و به‌دنبال اقدامات و هماهنگی‌های انجام شده با سازمان جهانی جهان‌گردی، سازمان برنامه ‌و بودجه کشور، مرکز آمار ایران و بانک مرکزی، شرایط لازم به‌منظور پیاده‌سازی و استقرار حساب‌های اقماری گردشگری فراهم شد و این موضوع از امروز وارد فاز اجرایی شد. در همین خصوص در نشستی که امروز با حضور دکتر علی‌اصغر مونسان وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، جواد حسین‌زاده رئیس مرکز آمار ایران و جمعی از مدیران دو دستگاه برگزار شد، بررسی نهایی فاز مطالعاتی و فاز پایلوت حساب‌های اقماری گردشگری بررسی و در خصوص فاز اجرایی این سیستم دستورهای لازم صادر و تصمیم‌گیری نهایی انجام شد. وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی در این نشست با اشاره به اهمیت صنعت گردشگری گفت: «تا قبل از شیوع کرونا، گردشگری داخلی و خارجی در کشور ما رونق فراوانی داشت و روند رو به رشدی را طی می‌کرد. این صنعت در اقتصاد از اهمیت بالایی برخوردار است به گونه‌ای که محرک سایر صنوف است و با رونق حوزه گردشگری شاهد رونق در کسب‌و‌کار سایر صنوف هستیم.» دکتر مونسان افزود: «یکی از موضوعاتی که دنیا به سمت آن رفته است استفاده از هوش مصنوعی است، پیش‌بینی ما این است که در جریان هوشمندسازی فعالیت‌ها در صنوف مختلف، بسیاری از کسب‌وکارها و صنایع دستخوش تغییراتی شوند و برخی از آن‌ها زیان ببینند؛ با این حال صنعت گردشگری تنها صنعتی است که در فرآیند هوشمند‌سازی نیز رونق خود را حفظ می‌کند.» او ادامه داد: «در حال حاضر گردشگری صنعت سوم دنیا است اما پیش‌بینی می‌شود این صنعت به صنعت اول دنیا تبدیل شود.» وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی به نقش گردشگری در تولید ملی ناخالص اشاره کرد و افزود: «در کشور ما تا قبل از شیوع کرونا سهم گردشگری در تولید ملی ناخالص ۱۱,۸ میلیارد دلار بوده است که این سهم باید به خوبی معرفی شود اما از آنجایی که حساب‌های اقماری گردشگری وجود نداشت، این سهم به خوبی دیده نشده است.» دکتر مونسان در بخش دیگری از صحبت‌های خود با قدردانی از تلاش دستگاه‌های مختلف برای اجرایی شدن حساب‌های اقماری گردشگری از جمله مرکز آمار ایران، خاطر‌نشان کرد: «گردشگری یک موضوع ملی است و همه دستگاه‌ها برای رونق هرچه بیشتر این صنعت باید کمک کنند.» تحقق اقتصاد بدون نفت با رونق گردشگری جواد حسین‌زاده رئیس مرکز آمار ایران نیز در این نشست با اشاره به اهمیت تهیه حساب‌های اقماری گردشگری گفت: «خوشبختانه امروز بعد از سال‌ها تلاش شاهد این هستیم که پروژه تهیه حساب‌های اقماری گردشگری وارد فاز اجرایی شده و این موضوع در صنعت گردشگری بسیار با اهمیت است.» او در ادامه به اهمیت صنعت گردشگری اشاره کرد و افزود: «در اقتصاد بدون نفت به طور حتم گردشگری نقش بسیار مهمی را می‌تواند ایفا کند.» رئیس مرکز آمار ایران خاطرنشان کرد: «حساب‌های اقماری گردشگری یک آرزوی ۲۰ ساله بود که خوشبختانه این آرزو امروز به واقعیت تبدیل شده و وارد فاز اجرایی می‌شود.» ولی تیموری معاون گردشگری وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی نیز در این نشست در سخنانی به پیشینه پروژه تهیه حساب‌های اقماری گردشگری و اهمیت آن پرداخت و گفت: «از حدود ۲۰ سال پیش این موضوع مطرح شد و به‌عنوان یک موضوع مهم مورد توجه قرار گرفت. در دو برنامه توسعه پنج‌ساله در کشور نیز به این موضوع پرداخته شده است و خوشبختانه بعد از تلاش‌های فراوان با همکاری دستگاه‌های مختلف از جمله مرکز آمار ایران امروز به نتایج بسیار خوبی در این پروژه رسیدیم و مراحل و فازهای مختلف آن را طی کردیم تا به فاز اجرا رسیدیم.» او خاطرنشان کرد: «این پروژه امروز در مسیر مطمئنی قرار گرفته و با اجرای آن به طور حتم شاهد اتفاقات بسیار خوبی در صنعت گردشگری و معرفی هرچه بیشتر اهمیت و نقش این صنعت خواهیم بود.» سازمان ملل متحد (از طریق کمیسیون آمار)، سازمان آماری اروپا، سازمان جهانی گردشگری و سازمان همکاری‌های اقتصادی و توسعه از جمله سازمان‌های بین‌المللی هستند که مجموعه‌ای از تعاریف و طبقه‌بندی‌ها را تحت عنوان حساب اقماری گردشگری برای این صنعت برقرار کرده‌اند. هدف کلی تهیه حساب اقماری گردشگری، سنجش اثرات اقتصادی گردشگری در کشور به‌صورت سالانه است. حساب‌های اقماری گردشگری، این امکان را فراهم می‌کند که جنبه‌های اقتصادی گردشگری در حساب‌های ملی کشور به‌طور مجزا بررسی و مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرند. با اجرای این طرح و توجه به اهمیت نقش گردشگری زمینه بهتری برای تجزیه و تحلیل اثرات گردشگری در اقتصاد و تصمیم‌گیری‌ها درباره گردشگری فراهم می‌شود.

ایجاد شده: 7/تیر/1400       آخرین ویرایش: 7/تیر/1400     اخبار داخلی
ملزومات توسعه گردشگری شبانه

ملزومات توسعه گردشگری شبانه

به گزارش هتل نیوز، گردشگری شهری یکی از پرجاذبه‌ترین انواع گردشگری است که به درآمدزایی شهر کمک زیادی می‌کند؛ گردش شهروندان و گردشگران در فضاهای شهری و استفاده از جاذبه‌های طبیعی و تاریخی شهر، امروزه در میان مدیران و برنامه ریزان شهری امری جا افتاده است و برنامه‌ها و طرح‌های زیادی برای رونق و توسعه آن در نظر گرفته می‌شود. با این حال گردشگری در هنگام شب چندان در فرهنگ ما پذیرفته شده نیست همین امر موجب شده تا برنامه‌ریزی دقیقی برای آن نشود و تنها نیاز و خواست شهروندان به واسطه شرایط حاکم، موجب رونق این نوع از گردشگری شده است. حضور شهروندان در فضاهای شهری به واسطه پیشرفت فناوری و گسترش ارتباطات تسهیل شده و با وجود این که برنامه و طرح مدونی برای آن وجود ندارد، استقبال مردم از این نوع گردشگری به خصوص در فصول گرم سال در حال گسترش است. البته نبود هماهنگی میان خواست و نیاز شهروندان با قوانین و اقدامات مدیریت شهری، مشکلاتی را ایجاد کرده است. در این زمینه با" فرزاد مؤمنی، کارشناس شهرسازی" گفت‌وگویی انجام داده‌ایم که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید: علت ایجاد و گسترش گردشگری شبانه چیست؟ گردشگری شبانه نشأت گرفته از بلوک غرب است. در برخی از شهرهای توسعه یافته مثل نیویورک عنوانی با نام شب‌های زنده وجود دارد. در واقع کارهای پر مشغله روزانه‌ای که افراد دارند موجب شده تا نزدیک شب درگیر باشند به همین دلیل نیاز دارند تا شب‌ها استراحت و تفریح کنند؛ در این راستا لازم است فضاهای جذاب داخل شهری پاسخگوی این نیاز باشد. شهروندان در شهرهای توسعه یافته مشغله کاری زیادی دارند و وجود چنین فضاهایی در شهر به منظور تفریح و استراحت در هنگام شب نیاز است البته شهروندان در شهرهای جنوبی کشور ما نیز به دلیل شرایط آب و هوایی در طول روز به خصوص در فصول گرم تابستان نمی‌توانند در فضاهای شهری حضور پیدا کنند و مردم این شهرها شب هنگام در فضاهای شهری و مراکز خرید و مراکز تفریحی حضور پیدا می‌کنند. جایگاه گردشگری شبانه در شهرهای ما کجاست؟ رونق و وجود گردشگری شبانه به فرهنگ جوامع نیز مربوط می‌شود به طور مثال در فرهنگ شهرهای کویری مثل اصفهان و یزد چیزی به عنوان گردشگری شبانه تعریف نشده است، اما در شهرهای جنوبی کشور، گردشگری شبانه جزئی از سبک زندگیشان است. جامعه ما یک جامعه سنتی است که به سمت مدرن شدن پیش می‌رود در حالی که گردشگری شبانه در بسیاری از شهرهای توسعه یافته امری عادی و جا افتاده است. مشغله کاری در این کشورها اجازه تفریح و گذران اوقات فراغت در طول روز را نمی‌دهد. در کشور ما نیز بعضاً شهروندان به دلیل فشار زندگی و مشکلات اقتصادی به صورت دو شیفت کار می‌کنند و زمانی را برای تفریح خودش و خانواده‌اش نیاز دارد، در حالی که سبک زندگی شهری به خصوص در شهرهای بزرگ در دست تغییر است، اما هنوز قوانین و طرز تفکرها با سبک زندگی هماهنگ نشده است. توسعه گردشگری شبانه نیازمند چه ملزوماتی است؟ گردشگری به منزله ایجاد فضاهای با نشاط برای شهروندان و افرادی است که نیاز دارند اوقات فراغت خود را در این ساعات بیرون از خانه باشند. گردشگری البته دسته بندی‌های متفاوتی دارد، اما فرض بر این است که گردشگری شبانه ما از نوع گردشگری مراکز خرید و مراکز تفریحی در شهرها است. به منظور رونق گردشگری شبانه باید قوانین اجتماعی و قوانین تجاری به عنوان سیاست‌های بالادستی مورد بازبینی و اصلاح قرار بگیرد به عنوان مثال قانون تعزیرات عملاً اجازه نمی‌دهد که یک مغازه دار از ساعت ۱۲:۳۰ شب به بعد فعالیت داشته باشد و چنانچه بخواهیم گردشگری شبانه را داشته باشیم این قانون عملاً باید اصلاح شود، همچنین نیاز است نحوه سفرهای درون شهری بازبینی شود. تأمین امنیت برای استفاده کنندگان از فضاهای شهری در شب هنگام اهمیت زیادی دارد و در این راستا نیاز است فضاهای شهری، فضاهایی زنده و پویا باشد تا شهروندان از حضور در چنین فضاهایی احساس امنیت کنند. در این راستا اصلاح سیستم روشنایی شهر و حفظ روشنایی فضاهای شهری در طول شب اهمیت زیادی دارد. به منظور تأمین امنیت شهروندان همچنین همکاری سایر سازمان‌های اجتماعی مثل نیروی انتظامی نیاز است، به دلیل شیوع کرونا قانون منع تردد از ساعت ۱۰ شب تا ۳ صبح اجرا شده است در حالی که حتی ساعت ۱۲ شب ترافیک سنگینی در مراکز و فضاهای تفریحی وجود دارد و تعدادی از شهروندان تا پاسی از شب بیرون از منزل هستند. این نشان از آن دارد که مردم خواهان آن هستند شب هنگام به خصوص در فصل‌های گرم‌تر مثل فصل تابستان بیرون از منزل باشند. نبود هماهنگی میان قوانین و خواست و نیاز شهروندان چه تبعاتی برای شهر دارد؟ با توجه به این که این قانون سنخیتی با تفکرات و نیازهای شهروندان ندارد، عملاً نافرمانی مدنی شکل می‌گیرد. اعمال چنین قوانینی بدون در نظر داشتن خواست و نیاز افراد آن جامعه، موجب ایجاد ناهنجاری و شکاف میان مردم و مدیریت شهری می‌شود و مشارکت معنا و مفهوم پیدا نمی‌کند. به عبارت بهتر مردم این قانون را که تأثیری در زندگیشان ندارد، نادیده گرفته و نافرمانی می‌کنند و عملاً نافرمانی را یاد می‌گیرند. تأثیر گذاری سیاست بالادستی بر شهرهای ما در بحث گردشگری و حیات شبانه مشهود است و یکی از مشکلات مدیریتی کشور محسوب می‌شود در حالی که اگر قوانین از سطح خرد یعنی از سمت پایین به بالا بوده و قانون مطلقه نباشد، نظرات شهروندان در پایین دست و مقیاس‌های شهری نیز شنیده شود، فرایندی ایجاد می‌شود و این فرآیند به یک نقطه بهینه می‌رسد. به نظر من در نظر داشتن یک قانون مطلق موجب بروز نافرمانی و ایجاد شکاف می‌شود. زمانی که قانون منع تردد شبانه از ساعت ۱۰ شب تا ۳ صبح وجود دارد این سوال برای شهروندان مطرح می‌شود که کرونا تنها در این ساعات ایجاد خطر می‌کند؟! زمانی که اعمال چنین قانون‌هایی منطبق با واقعیت‌ها و خواست شهروندان نیست، ممکن است برخی از شهروندان نافرمانی کنند. از این قوانین با عنوان قوانین سوپاپی یاد می‌شود و سعی می‌شود با استفاده از این قوانین سایر عوامل دیگر مدیریت شود در حالی که این روزها شهروندان نیاز به حضور در فضاهای شهری و گردشگری شبانه دارند. اعمال این دست قوانین در کشور ما موجب ایجاد شکاف میان مردم و مدیریت شهری و در نهایت اعتماد نداشتن و مشارکت نکردن شهروندان می‌شود. منبع : ایمنا

ایجاد شده: 6/تیر/1400       آخرین ویرایش: 6/تیر/1400     اخبار داخلی
آینده گذرنامه کووید

آینده گذرنامه کووید

به گزارش سرویس خارجی هتل نیوز و به نقل از گاردین، بسیاری از افراد استدلال می‌کنند که گذرنامه‌های کووید ـ تأییدیه‌هایی که نشان می‌دهد آیا کسی واکسن زده یا نتیجه تست کرونایش منفی بوده یا به کووید ایمنی دارد ـ راهگشا نیست. ما در آخرین گزارشی که در انجمن سلطنتی لندن منتشر کرده‌ایم، نتیجه گرفته‌ایم که این گذرنامه‌ها در بعضی موارد می‌توانند راه‌حل معقولی باشند اما فقط اگر با معیارهای مشخصی منطبق باشند. اصل مطلب این است که این گذرنامه‌ها چطور و کجا به کار روند. در مورد سفرهای بین‌المللی، که زیرساخت‌های تست کووید و سیستم «کارت زرد» در حال حاضر به راه افتاده است، گذرنامه کووید اقدامی منطقی به نظر می‌رسد. دولت بریتانیا نیز گذرنامه کووید را دست‌کم برای گردهمایی‌های بزرگ مثل مسابقات ورزشی در دستور کار قرار داده است. اوایل ماه آوریل امسال، وقتی تیم ورزشی «تگزاس رنجرز» در استادیوم بیس‌بالی که تمام بلیت‌هایش فروخته شده بود بازی می‌کرد، ما نگاهی انداختیم به اینکه وقتی درهای استادیوم‌ها بدون محدودیت باز می‌شود چه اتفاقی می‌افتد: هیچ فاصله‌گیری اجتماعی‌ای انجام نشده بود و تعداد کمی از افراد ماسک زده بودند ـ همه این اتفاقات هم در زمانی رخ می‌داد که ابتلاها اوج گرفته بود و فقط گروه کمی از جمعیت کشور دوز دوم واکسن را دریافت کرده بودند. گذرنامه کووید وقتی می‌تواند در رویدادهای بزرگ به کار بیاید که در کنار سایر اقدامات همچون تهویه هوا و فاصله‌گیری اجتماعی و تست ابتلا و سیستم رهگیری مبتلایان انجام شود. اما در این صورت هم باید معیارهای مشخص ایمنی و ابتلا در مورد آن لحاظ شود. برای اینکه نشان بدهیم آیا کسی به کووید مبتلاست چهار راه وجود دارد: تأییدیه واکسیناسیون یا نتیجه تست PCR، تست تشخیص سریع LFT یا تست آنتی‌بادی است. ما در گزارش‌مان نتیجه گرفتیم که فقط تأییدیه واکسیناسیون یا نتیجه تست PCR می‌تواند معیار مناسبی برای صدور گذرنامه کووید باشد. دلیلش این است که تست‌های آنتی‌بادی معیار معتبری برای ابتلا نیست و تست LFT برای تشخیص ابتلا در افرادی که مبتلا هستند اما میزان کمی از ویروس در بدن‌شان هست مؤثر نیست. این تست دوم به‌خصوص زمانی می‌تواند نامعتبر باشد که توسط یک متخصص گرفته نشده باشد. دولت به‌درستی خط‌قرمزهایی را برای خود در نظر گرفته است. تأییدیه واکسن هیچ‌وقت برای خدمات اساسی مثل سوپرمارکت‌ها و حمل‌ونقل لازم نیست. ولی ورود به درگاه‌های غیرضروری ازجمله رستوران‌ها و کافه‌ها جایی است که این معیار را باید در نظر گرفت. نخست‌وزیر بریتانیا اخیراً گفته است که دیوارهای بین مردم در کسب‌وکارهای برچیده خواهد شد بدون اینکه بگوید کجا گذرنامه‌های سلامتی لازم خواهد بود. اما صاحبان کسب‌وکارها ممکن است احساس کنند حکومت در عوض اینکه دیوارها را بردارد، دارد خودش را به‌جای دیوارها می‌نشاند.   هیئت وزیران ممکن است بخشی از مسئولیت اجرای گذرنامه کووید را بر عهده برخی از کسب‌وکارها بیندازند ولی این کار در مسایل حقوقی و اخلاقی گیر خواهد کرد. برای نمونه، کمیسیون فرصت‌های برابر اشتغال در آمریکا اخیراً به کسب‌وکارها اطلاع داده است که اگر کارمند یا کارگری نتواند به‌علت معلولیت یا عقاید مذهبی واکسن بزند و کسب‌وکار قادر نباشد اقدام بیشتری برای او بکند، از نظر قانونی مجاز است که آن‌ها را از مجموعه نیروهای کار خود کنار بگذارد. این‌ها فقط چند مورد از مواردی است که گذرنامه‌های کووید با آن روبه‌رو خواهند شد. ضروری است اطمینان حاصل شود از اینکه گذرنامه کووید نابرابری را ایجاد نمی‌کند یا آن را وخیم‌تر نمی‌سازد، به‌ویژه در بین کسانی که شاید برای تست‌دادن یا واکسیناسیون تعلل می‌کنند. این گذرنامه‌ها سؤالاتی را نیز از فناوری‌ای که به کار می‌برند و ابعاد داده‌ای که جمع می‌کنند به وجود می‌آورند. آیا این گذرنامه‌ها در امتداد ابزارهای مختلف و اپلیکیشن وزارت بهداشت کار می‌کنند؟ چطور می‌شود از جعل گذرنامه کووید جلوگیری کرد؟ و این گذرنامه‌ها چطور می‌توانند تضمین کنند که داده‌های افراد امن می‌ماند؟ دولت نیز باید روشن سازد که آیا مایل است این گذرنامه‌ها طلیعه تولد نظام بهداشت دیجیتال باشد یا اینکه مثل آنچه در کشورهایی مثل دانمارک اعمال شده، تأییدیه‌های کووید فقط گذرنامه‌هایی است که به‌زودی اطلاعات آن پاک خواهد شد. همه این‌ها سؤالاتی است که به‌روشنی باید به آن‌ها پاسخ داده شود. تأییدیه‌های کووید می‌تواند به اطمینان جوامع از سلامتی مردم بیفزاید اما فقط وقتی که آ‌ن‌ها معیارهای لازم را رعایت کرده باشند. دو نوع گذرنامه واکسیناسیون ویروس کرونا در بریتانیا اولین کمپین ایمن‌سازی دسته‌جمعی در جهان برای محافظت در برابر کووید ـ 19 با استفاده از واکسن‌هایی است که در پاسخ به دنیاگیری کووید-۱۹ در بریتانیا ساخته شده‌است. واکسیناسیون از ۸ دسامبر ۲۰۲۰ آغاز شد. این دو واکسن که در حال حاضر استفاده می‌شود با مشارکت فایزر و بیوان‌تک (واکسن فایزر ـ بیوان‌تک) و دانشگاه آکسفورد و آسترازنکا (واکسن آکسفورد ـ آسترازنکا) ساخته شده ‌است. سومین مورد تأیید شده اما هنوز اجرایی نشده توسط مدرنا (واکسن مدرنا) ساخته شد. تا تاریخ ۷ فوریه ۲۰۲۱، پنج واکسن دیگر کووید ـ 19 به‌سفارش این برنامه در مراحل مختلف توسعه وجود دارد. در این برنامه براساس سن، مرحله یک از عرضه آسیب‌پذیرترین افراد است. دریافت دوزهای دوم به تأخیر انداخته شد تا افراد بیشتری بتوانند اولین دوز خود را دریافت کنند. هدف برای دادن هر دوز به ۱۵ میلیون نفر در چهار گروه اولویت اول تا اواسط فوریه ۲۰۲۱ اعلام شد و در ۱۴ فوریه این امر محقق شد. تا ۱۵ آوریل به پنج گروه بعدی واکسن داده شد، به این معنی که در آن زمان ۳۲ میلیون دوز تجویز شد. محل واکسیناسیون شامل اقدامات پزشک عمومی، خانه‌های مراقبت و داروخانه‌ها و همچنین بیمارستان‌ها است. باید گفت که دولت در بحث درباره اینکه در این همهمه کووید چه چیزی خوب است یا نه، گذرنامه سلامتی یا گذرنامه واکسن را هم در مقام یک راهکار ارایه کرده و بحث درباره آن بالا گرفته است. طبیعی است که مثل هر بحث دیگری، بخشی از مردم با آن موافق‌اند و برخی مخالف‌اند. تأییدیه‌هایی که به مردم اجازه می‌دهد وارد مکان‌های شلوغی شوند که احتمال ابتلای آن‌ها به کووید زیاد است، می‌تواند به دو صورت صادر شود: گذرنامه کووید که نشان می‌دهد نتیجه تست اخیر کرونای فرد چه بوده و گذرنامه واکسن که نشان می‌دهد فرد واکسن زده است. بیاییم روی گدرنامه واکسن متمرکز شویم. اول یک تمایز اساسی را در نظر بگیریم: یک دنیا تفاوت هست بین نیاز به واکسنی که برای فعالیت‌هایی که به‌نظر اساسی نمی‌آیند زده می‌شود و نیاز به واکسنی که برای انجام فعالیت‌های روزمره لازم و اساسی است. در مورد اول، واکسیناسیون یک امر انتخابی است اما در مورد دوم، واکسن زدن یک اقدام به‌شدت واجب است. وقتی افراد می‌بینند که واکسن یک امر ضروری برای انجام فعالیت‌هیا اجتماعی روزمره است (رفتن به کافه، یا حتی رفتن به سر کار) دو پیامد برایشان پیش می‌آید: آن‌هایی که واکسن نمی‌زنند، عملاً از جامعه حذف می‌شوند. آن‌ها این حذف اجباری از جامعه را به این چشم می‌بینند که دارند کنترل می‌شوند و مجبورشان می‌کنند که واکسن بزنند. واکسیناسیون می‌تواند کاری قلمداد شود که توسط مردم و برای مردم انجام می‌شود. در عوض، واکسن می‌تواند چیزی باشد که از یک نهاد خارجی بر مردم تحمیل می‌شود ـ و بنابراین مقامات سیاسی و همچنین بهداشتی با انجام آن و در چشم مردم در نقش یک «دیگری» ظاهر شوند. تمام این مسایل می‌تواند در مردم خشم ایجاد کند و مردم را به این نقطه برساند که با نرفتن زیر بار واکسن دوباره استقلال و خودمختاری‌شان را به دست آورند. این خودش به اندازه کافی بد است ولی وقتی که مثل یک شکاف بین افرادی که واکسن زده‌اند و آن‌هایی که واکسن نزده‌اند رفتار کند، سنگ مشکلات در چاهی می‌افتد که بیرون‌آوردن آن کار بسیار دشواری خواهد بود. این شکاف هم تصادفی نیست: به‌روشنی نمودار شکاف اجتماعی موجود است. در بریتانیا، کسانی که رابطه بدتری با مقامات دارند، نرخ واکسیناسیون کمتری هم دارند. افزایش فقر رابطه محکمی با کاهش واکسیناسیون دارد. اقلیت‌های قومی، به‌خصوص سیاه‌پوستان، نگرانی‌های بیشتری بابت واکسن‌های کووید دارند. آن‌ها تجربه تاریخی دردناکی که داشته‌اند، باید متقاعد شوند که واکسن به‌نفع آن‌ها و برای رفاه و سلامتی آ‌ن‌ها عرضه شده است، نه برای کنترل آ‌ن‌ها. گذرنامه‌های سلامتی می‌تواند اهمیت واکسن را تحت‌الشعاع قرار دهد و نگرانی‌هایی را به وجود بیاورد که اقلیت‌های قومی براساس تجربه تاریخی خود در زدن آن تأمل و تعلل کنند. آن‏ها همچنین روایت افراد هوادار جنبش‌های ضد واکسن را پیش می‌برند، جنبش‌هایی که هواداران‌شان می‌گویند در واکسیناسیون بیش از آنکه سلامتی مطرح باشد، بحث کنترل افراد اهمیت دارد. زدن واکسن توسط اکثریت جامعه یک امر مهم و حیاتی است و برای اینکه بیماری کنترل شود باید بخش اعظمی از مردم آن را زده باشند اما چنین روایت‌هایی از واکسن که تعداد چشمگیری از افراد را بدبین می‌کند و از سیاست‌های رسمی دور می‌کند، باعث می‌شود خیلی از آن‌ها در مقابل واکسن زدن مقاومت یا تعلل کنند و در نتیجه فوریت درمان بیماری با واکسن تحت تأثیر قرار بگیرد. بی‌عدالتی در واکسیناسیون به‌اضافه گذرنامه واکسن به نژادپرستی واکسن تعبیر می‌شود. به همین علت است که ما باید فوراً کیت‌های این گذرنامه‌های واکسن را کنار بگذاریم و در عوض، تجربیات سلامت عمومی که سال‌هاست به آن رسیده‌ایم: سلامت وابسته است به همکاری پایدار جامعه. گذرنامه‌های واکسن هم سلامت فیزیکی و هم سلامت جامعه ما را به خطر می‌اندازد.

ایجاد شده: 29/خرداد/1400       آخرین ویرایش: 29/خرداد/1400     اخبار خارجی
نقش بوتیک هتل ها در شکل گیری ترندهای جدید میهمان نوازی

نقش بوتیک هتل ها در شکل گیری ترندهای جدید میهمان نوازی

اصطلاح " بوتیک هتل " بیش از چهار دهه است که وارد بخش میهمان نوازی شده است؛ اما با تکامل صنعت گردشگری مفهوم و اهمیت این کلمه نیز تغییر کرده است. آنچه که به عنوان یک ترند بی نظیر آغاز شد، اکنون به یک جریان اصلی تبدیل شده است. سرمایه گذاران و کارآفرینان در ابتدا به بوتیک هتل ها به عنوان فرصتی برای تجارت نگاه می کردند، بدون اینکه مجبور به رقابت در صنعت اقامت باشند. اما بعد از آن شروع به سرمایه گذاری در بوتیک هتل ها به عنوان برندهای فرعی کردند تا سهم بازار را به دست بیاورند؛ زیرا این ترند به آرامی محبوب شد. بوتیک هتل ها که به طور معمول در مناطق شهری یافت می شوند (الزاما نه همیشه) ، امکانات منحصر به فرد و مجللی را برای میهمانان ارائه می دهند.  اکنون ما هتل های بین المللی زنجیره ای زیادی داریم که برندهای بوتیک لوکس را برای به دست آوردن سهم بازار و سرمایه گذاری در رشد ایجاد می کنند. بخش قابل توجهی از این رشد را می توان به مخاطبانی نسبت داد که هتل های سبک زندگی و بوتیک را بر خلاف برندهای بزرگ و زنجیره های عظیم ترجیح می دهند. چرا که آنها به جای استاندارد سازی، برای یک تجربه و شخصی سازی بی نظیر ارزش قائل هستند. مسافر خسته دیگر به دنبال یک اتاق هتل ساده و معمولی نیست. برخی از مفاهیم کلیدی هتل های بوتیک و سبک زندگی که صنعت میهمان نوازی را تحت تأثیر قرار می دهند عبارتند از: مفهوم The "home away from home" "خانه خارج از خانه": ایده ایجاد احساس گرم و دنج، نوازش حواس با دکوراسیون زیبا که همزمان احساس در خانه بودن را ایجاد می کند. این ایده در هتل های گرم و دارای سبک مسکونی جا خوش کرده که با درجه بالایی از خدمات، دارای عملکردی کارآمد هستند. فضاهای اجتماعی: ساعات اجتماعی و تعاملات گاه به گاه بین میهمانان در بسیاری از هتل های بوتیک کاملاً معمول است. این فضا به جای اینکه صرفاً یک فضای کاربردی باشد، بر روند متفکرانه تری از طراحی که شامل لابی به عنوان یک مکان اجتماعی است، تأثیر گذاشته است. نخبگان اجتماعی: این مفهوم ربطی به طبقه و حضور و تعامل یک برند تجاری در شبکه های اجتماعی ندارد. میهمانان باید همانطور که در طول اقامت فیزیکی خود احساس راحتی می کنند، با نام تجاری آنلاین نیز احساس راحتی کنند. محلی سازی: محلی بودن ممکن است یک ضرورت بازاریابی برای هتل های بوتیک باشد؛ زیرا ایجاد پیام تجاری منحصر به فرد برای آنها آسان تر از جنگیدن با نام های بزرگ است. اما این به زودی آگاهی مخاطبان را برای کاوش در سرزمین های جدید، فرهنگ ها، غذاها و موضوعات جدید جلب می کند. بوتیک هتل ها بایستی هویت متمایز خود را حفظ کنند و همچنین بر روی تجربه های فراموش نشدنی و غوطه وری در فرهنگ محلی تمرکز داشته باشند. تجربه طراحی امضا: دیگر دوره ی عدم اصالت و نداشتن تمایز نسبت به رقبا به سر رسیده است. دکوراسیون کلید اصلی است. بنابراین، طرح های جالب و با تأثیر بالا اکنون برای همه هتل ها به ضرورت تبدیل شده است. این مفهوم از آنجا که در طراحی و معماری هتل های آینده بسیار مهم است از اهمیت بیشتری برخوردار می باشد. همانطور که اکنون کارشناسان اشاره کرده اند، طرح های منحصر به فرد دیگر قدرت هتل های بوتیک نیست، به طور معمول یک مضمون شیک و روحیه آمیز به مرحله مفهوم می رود. بسیاری از هتل ها حتی برند های بزرگ، این استراتژی را اتخاذ می کنند تا در میان جمعیتی که تأثیر فزاینده هتل های بوتیک بر صنعت میهمان نوازی را نشان می دهد، برجسته شوند. " الهام محمدی " فعال گردشگری

ایجاد شده: 28/خرداد/1400       آخرین ویرایش: 28/خرداد/1400     مقالات و یادداشت ها
بازتاب هتل‌های خاص ایران در رسانه آمریکایی

بازتاب هتل‌های خاص ایران در رسانه آمریکایی

به گزارش سرویس خارجی هتل نیوز، سی‌ان‌ان به مناسبت انتشار کتابی درباره هتل‌های ایران به زبان انگلیسی توسط یک گردشگر سوئیسی، به جنبه‌های متفاوت و کمتر شنیده‌شده از ایران پرداخته است. برخی از مردم برای تاریخ به ایران سفر می‌کنند؛ ۲۴ مکان میراث جهانی یونسکو برای شروع خوب است. دیگران به دنبال فرهنگ و زندگی مردم هستند؛ غذای عالی و مهمان‌نوازی افسانه‌ای که مسافران عادی از آن لذت می‌برند، اما برای «توماس وگمن» سفر به ایران کمی متفاوت بوده است. سی‌ان‌ان‌ آمریکا در این گزارش نگاهی داشته به تجربه سفرِ ایرانِ «توماس وگمن»، گردشگری که کتابی درباره هتل‌های ایران نوشته است. از نظر او، چشمگیرترین نکته در مورد ایران، هتل‌های آن است. البته نه هتل‌های بزرگ هفت‌ستاره، بلکه هتل بوتیک‌های کوچکی که توسط خانواده‌ها اداره می‌شوند، در حالی که کاملاً مدرن و پیشرفته هستند. او می‌گوید: در ایران یک مشخصه عالی درباره هتل بوتیک‌ها وجود دارد که طراحی معاصر را با میراث ایرانی ترکیب کرده‌اند و این در حال افزایش است. وگمن متخصص بیمه در سوئیس است که اولین سفرش را به ایران در سال ۲۰۱۹ انجام داد و آن‌چنان تحت تأثیر این هتل‌ها قرار گرفت که با وجود این‌که تجربه انتشار کتابی را نداشت، تصمیم گرفت کتابی بنویسد. او می‌گوید: هنگام پرواز از تهران به زوریخ به این فکر کردم آیا کتابی در مورد هتل‌های ایران وجود دارد و فهمیدم حتی یک کتاب هم وجود نداد. این درحالی بود که هنگام سفر از ایران و به‌ویژه هتل‌های آن بسیار متعجب و شگفت‌زده شدم. وگمن پس از سفر به ایران، کتابی درباره ۱۶ هتل، عمدتا هتل بوتیک در شهرهایی از تهران و شیراز تا روستایی در جزیره قشم در جنوب ایران، با عنوان «Persian Nights» نوشته است. سی‌ان‌ان‌ در این گزارش مدعی شده که این نخستین کتاب انگلیسی‌زبان است که به هتل‌های ایران اختصاص یافته است و می‌گوید به کسانی که این کشور را نمی‌شناسند نگاه اجمالی از رونق طراحی، فراتر از اماکن تاریخی می‌دهد. وگمن، نویسنده کتاب «شب‌های پارسی» می‌گوید: به هر کشوری که سفر می‌کنید متوجه می‌شوید که واقعیت‌هایی متفاوت از آن‌چه می‌دانید و شنیده‌اید، وجود دارد و اگر آن کشور کمی بسته‌تر باشد و افراد کمتری به آن‌جا سفر کنند تا عکس‌ها و تجربیات خود را به اشتراک بگذارند، واقعیت‌ها متفاوت‌تر هم خواهد بود. بنابراین احتمالاً تصور غلط بیشتری درباره ایران نسبت به سایر کشورها وجود دارد. کتاب او - که در آن با یک تیم ایرانی کار کرده است ـ ۱۶ هتل ایرانی را به تصویر می‌کشد، اگرچه بیشتر آن‌ها ساختمان‌های نوسازی‌شده میراثی هستند، اما با فروشگاه، گالری و حتی رستوران‌های گیاهخواری پیوند خورده‌اند. او در این کتاب اشاره می‌کند که بسیاری از بخش‌ها توسط زنان اداره می‌شوند. در کتاب شب‌های پارسی به جزئیات یک هتل بوتیک در شهر اصفهان پرداخته شده که ساختمان آن به اواخر دوره قاجار و قرن نوزدهم تعلق دارد، ساختمانی که طراحی مدرنی دارد و عاری از پلاستیک است و از صابون‌های دست‌ساز ارگانیک، غذای گیاهی و حتی دمپایی‌های حصیری ساخت هنرمندان جنوب ایران استفاده کرده است. وگمن می‌گوید: چنین میراث محکمی از گذشته ایران وجود دارد؛ چرا آن‌ها باید بناهای جدید بسازند؟ این (تبدیل ساختمان‌های تاریخی به هتل بوتیک) راهی برای نگهداری آن‌ها است. این گردشگر سوئیسی در کتابش فقط به هتل بوتیک‌ها نپرداخته، سراغ مهمانپذیرهای کوچک (بومگردی‌ها) که به مراتب قیمت پایین‌تری نسبت به هتل بوتیک‌ها دارند هم رفته است. تجربه اقامت در یکی از آن‌ها را که در شهر اصفهان، نزدیک مسجد جامع ـ میراث ثبت‌شده در یونسکو ـ واقع شده شرح داده است؛ خانه‌ای که توسط یک زوج اداره می‌شود و گویی قرار است مدتی با آن‌ها زندگی کنید. این زوج جوان حتی کارگاه چاپ پارچه‌ای را اداره می‌کنند و برای مهمانان دوچرخه دارند.  هر چند به اعتقاد نویسنده کتاب «شب‌های پارسی» هتل‌ها تنها دلیل سفر به ایران نیستند، اما او معتثد است ایران باید در فهرست بازدید همه گردشگران باشد. او می‌گوید: ایران یکی از معدود کشورهایی بود که مدت‌ها بود واقعاً به آن علاقه داشتم؛ ایران، ژاپن و پرو. من کشورهایی را دوست دارم که دارای فرهنگ بسیار قوی و باستانی هستند و از لحاظ تاریخی دارای اهمیت هستند. من با چند ایرانی در اروپا ملاقات کردم و آن‌ها همیشه رفتار بسیار دوستانه‌ای داشته‌اند. او اولین سفرش را پس از جدا شدن از همسرش انجام داد. می‌خواست تنها باشد، به جای سفر با یک گروه، راهنما ـ راننده‌ای را استخدام کرد که هزینه آن در حدود ۱۱۰ دلار در روز بود. وگمن درباره چگونگی پیدا کردن هتل‌های محل اقامتش می گوید: رزرو هتل‌ها آسان بود؛ زیرا همه آن‌ها یکدیگر را می‌شناسند. بسیاری از آن‌ها توصیه‌شده بودند (که همیشه بهترین هستند)، به علاوه من در اینستاگرام و اینترنت تحقیق کردم و کتاب‌های راهنمای ایران را خواندم. فقط هتل‌ها نبودند که وگمن را متعجب کردند، به عنوان کسی که درباره تاریخ ایران تحقیق کرده، جنبه مدرن آن نیز غافلگیرکننده بود. او می‌گوید: من انتظار کشوری سنتی‌تر را داشتم، اما در این هتل‌ها، کافه‌ها و گالری‌هایی شبیه اروپا یا آمریکا بود که متعجب شدم. انتظار نداشتم که یک دستگاه قهوه‌ساز Marzocco ایتالیایی یا یک دستگاه برشته‌کننده قهوه Probat آلمانی ببینم. به نظر می‌رسد خلاقیت قوی وجود دارد. متوجه شدم واقعیت‌های زیادی وجود دارد و من می‌خواستم آن‌چه را که تجربه کردم و لذت بردم نشان دهم. سی‌ان‌ان در گزارشش تاکید دارد وگمن تلاش می‌کند به این نکته اشاره کند کتابی که نوشته درباره هتل‌ها است، نه سیاست. او می‌گوید: مطمئنا واقعیت‌های بسیار متفاوتی درباره ایران وجود دارد، این کشور عربستان سعودی نیست، کره شمالی هم نیست، اما ایالات متحده و انگلیس هم نیست. وگمن به عنوان یک جهانگرد می‌گوید: در سفر به ایران بسیار آزاد بودم. احساس می‌کردم می‌توانم هر زمان که بخواهم به همه جا بروم. من با استفاده از Google Maps دیروقت به اقامتگاه می‌رفتم و همیشه احساس امنیت می‌کردم. او از معماری مساجد و غذاهای ایرانی لذت می‌برد و می‌گوید: آن‌ها خورشت‌های فوق‌العاده می‌پزند و غذاهای گیاهی زیادی دارند، از نظر غذا فرهنگی بسیار غنی دارند. وگمن تحت تاثیر رفتار مردم ایران هم قرار گرفته است و می‌گوید: من یک سال در برزیل زندگی کردم، بنابراین به فرهنگ‌های دوستانه و باز عادت کرده‌ام، فکر می‌کنم ایرانی‌ها دوستانه رفتار می‌کنند. کتاب «شب‌های پارسی» (Persian Nights) پیش از همه‌گیری ویروس کرونا نوشته شده است، وگمن تصمیم دارد با پایان همه‌گیری و روشن شدن اوضاع به ایران برگردد و یک رونمایی از کتابش داشته باشد. منبع : ایسنا

ایجاد شده: 22/خرداد/1400       آخرین ویرایش: 22/خرداد/1400     اخبار داخلی
بوتیک هتل ها عامل انتشار ویروس کووید-19

بوتیک هتل ها عامل انتشار ویروس کووید-19

قبل از این همه گیری، تعداد کمی از افراد در مورد این قضیه حساس بودند: خوابیدن در تختی که صدها نفر دیگر در آن خوابیده بودند، لمس دستگیره های در، شیر آب و ریموت های تلویزیون؛ اما بعد از آن میهمانان نسبت به تمام سطوح موجود در اتاق هتل که میزبان ویروس هستند، بیش از حد آگاه شدند. برای تسکین ترس میهمانان، هتل های مستقل با برنامه های عملیاتی دقیق در مورد چگونگی برنامه ریزی برای استقبال از میهمانان در خانه های خود و چگونگی تلاش آنها برای ایجاد یک محیط امن دست به کار شدند.  و برخی از بوتیک هتل ها برنامه های خود را برای انجام اقدامات نظافتی و ضدعفونی و همچنین تأیید اینکه بازگشت میهمانان بی خطر است، ابلاغ کردند. بنابراین چه چیزی باعث می شود تا میهمانان باور کنند هتلی که انتخاب کرده اند تمیز و ایمن است؟ برای اینکه صنعت میهمان نوازی مجدداً با موفقیت آغاز شود، کلید موفقیت ایجاد اعتماد میهمان به تمیز بودن، ایمن و مطمئن بودن است. این ایده در حال تبدیل شدن به رهنمود است و این رهنمود در نهایت به استانداردهای تجاری تبدیل می شود. انجمن هتل و اقامتگاه های آمریکایی در اواخر آوریل ابتکار عملی را با عنوان "اقامت ایمن" منتشر کرد که به معنای "تغییر هنجارها، رفتارها و استانداردهای صنعت هتلداری است تا اطمینان حاصل شود که هر دو میهمان هتل و کارمندان از تمیزی و نظافت اطمینان دارند. در ایران نیز از سوی وزارت خانه های بهداشت و میراث فرهنگی و گردشگری این مهم اجرایی شده و تعدادی از هتل ها و نیز بوتیک هتل ها با انجام پروتکل ها و دستورالعملهای ارائه شده از طرف آن مراکز عنوان هتل ایمن را دریافت کرده اند.  من معتقدم این روزها شاید تصمیم گیری برای مسافرت و شب ماندن در جایی دشوار باشد، اما بوتیک هتل های مستقل تمام تلاش خود را می کنند اقامت را تا جای ممکن امن کنند. با شیوع ویروس کرونا، هتل ها و استراحتگاه ها آسیب زیادی دیده اند. بسیاری از آنها ماه ها بسته بودند و متحمل خسارات اقتصادی شدند که آنها را مجبور به تعطیلی دائمی کرد. بزرگترین چالشی که اکنون بوتیک هتل ها با آن روبرو هستند یافتن راه هایی برای کاهش ویروس کرونا در محل زندگی آنها است. اما آنها همچنین باید این تلاش ها را با اخلاق میهمان نوازی متعادل کنند؛ اطمینان از اینکه میهمانان احساس امنیت، راحتی و آرامش می کنند. اولین قدم مسافران برای کاهش خطرات، پرهیز از رفتن به مقاصد و جاذبه های گردشگری محبوب است که در آن حفظ فاصله امن اجتماعی دشوارتر خواهد بود. بنابراین آنچه بوتیک هتل ها را شاخص می کند این است که خود به تنهایی بعنوان یک جاذبه عمل می کنند؛ بطوری که میهمان می تواند وقتش را ساعت ها و حتی چند روز در آن فضا سپری کند.   پیشنهاد من به شما این است که مستقیماً با هتل ها تماس بگیرید و در مورد نرخ اشغال آنها سوال کنید. با این کار می توانید میزان شلوغی آنها را متوجه بشوید. (برخی از هتل ها با ظرفیت محدودی مشغول به کار هستند، این بدان معنی است که تراکم میهمانان کمتر خواهد شد). از خاصیت بوتیک هتل ها این است که می توانند اقامتگاه شان را بصورت دربست در اختیار میهمان قرار بدهند. زیرا افراد احتمالاً دوباره شروع به تمرکز بر روی راحتی می کنند، اگر قبلا این کار را نکرده اند. بوتیک هتل ها سابقه ای چندان طولانی ندارند اما اقامتگاه های مهمی هستند که تجربه حضور در محیطی متفاوت توأم با آموزش و فراگیری را برای میهمانان ممکن می سازند. همچنین می توان تجربه زندگی انسان های عصر باستان را به شیوه ای مدرن و در مکان هایی خارج از حریم و محوطه سایت های باستانی برای گردشگران علاقمند فراهم کرد. بررسی سیر رخدادهای حوزه گردشگری حاکی از آن است که باید در آینده ای نزدیک منتظر تحولاتی عظیم در این حوزه باشیم؛ به عنوان مثال تغییر در رویه سفر (عدم تمایل گردشگران از سفر به مقاصد گردشگری اصلی با جمعیت توریست بالا و شهرهای بزرگ)، عدم تمایل گردشگران از سفر به بعضی کشورها و مناطقی که از نظر بهداشتی در معرض خطر هستند، تمایل گردشگران به سفر به مناطق روستایی و اقامت در اقامتگاه های بومگردی و بوتیک هتل ها. در واقع شکلی متفاوت از شیوه قبلی گردشگری روی کار خواهد آمد که همگی جزء آرزوهای دیرینه بشر بوده است. دستیابی به این موفقیت ها در آینده نه تنها غیر ممکن نیست بلکه به برکت گردشگری تجربه محور کاملا قابل حصول است. تمایل گردشگران برای سفر تغییر نمی کند اما رفتارشان چرا! وظیفه مدیران گردشگری روبرو کردن مسافران با تغییرات واقعی و ملموس است. از دیگر ویژگی های این هتل ها ساده کردن هر چیز ممکن به معنای واقعی کلمه می باشد. در بوتیک هتل ها زیبایی شناختی بعنوان یک عامل اساسی و پایدار جلوه گر می شود و تئوری زیبا شناختی مهمترین مسئله ای است که به آن پرداخته می شود. گوناگونی و تفاوت های بوتیک هتل ها که ناشی از مدرنیسم در صنعت هتلداری است، کارآمدی این هتل ها را به چالش می کشد.  نکته آخر اینکه در این شرایط نمی توان اهمیت تجربه مستقیم كه از طریق شبكه های اجتماعی و سایت های بازبینی به اشتراك گذاشته شده را نادیده گرفت. هتل های مستقل می توانند با استفاده از وب سایت ها و کانال های اجتماعی خود این امر را تسهیل کنند تا بطور محسوسی به مصرف کنندگان نشان دهند آنچه را که برای تأمین امنیت آنها انجام می شود. این بار شما قضاوت کنید! با این تفاسیر آیا بوتیک هتل ها عامل انتشار این ویروس مرموز هستند؟  الهام محمدی | فعال گردشگری

ایجاد شده: 17/خرداد/1400       آخرین ویرایش: 17/خرداد/1400     مقالات و یادداشت ها
صنعت گردشگری و مناظره‌های انتخاباتی

صنعت گردشگری و مناظره‌های انتخاباتی

" جمشید حمزه زاده " رئیس جامعه هتلداران ایران ؛ مناظرات تلویزیونی انتخاباتی ریاست جمهوری در حال برگزاری است. اصناف و گروه های مختلف اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی منتظرند ببینند صدای خود را از تریبون کدام‌ یک از کاندیداها می‌شنوند. در این میان بالطبع صنعت گردشگری نیز می‌خواهد شان و جایگاه خود را در برنامه های هر کدام از داوطلبان رصد کند.  در روزهای گذشته نشانی از برنامه‌ای جدی و متمرکز بر روی گردشگری نزد هیچ کاندیدایی دیده نشد. در حالی که کمترین انتظار از کسی که می‌خواهد برای رسیدن به جایگاه ریاست قوه مجریه وارد رقابت شود، توجه ویژه به سند چشم‌انداز توسعه کشور به عنوان سندی بالادستی است. در برنامه توسعه، گردشگری از جایگاهی متفاوت از آنچه قبلا بوده، برخوردار است؛ با توجه به این جایگاه بدیهی است که بخش ویژه‌ای از برنامه‌های هر داوطلب باید به این صنعت و توسعه آن اختصاص پیدا کند. در این روزها تنها یکی، دو کاندیدا در حد اشاره به اهمیت گردشگری حرف‌های گذرایی زدند؛ با این مضمون که گردشگری مهم است و ظرفیت‌های خوبی دارد و باید به آن توجه شود. تکرار این مکررات دردی از این صنعت دوا نمی‌کند و راه به جایی نمی‌برد.  گردشگری به عنوان صنعت پردرآمد در کشوری مانند ایران که جاذبه‌های متنوعی برای توریسم جهانی دارد، شأنش بالاتر از این اشارات جزئی است. ما منتظریم ببینیم داوطلبان محترم انتخابات ریاست جمهوری هر کدام چه اندازه از اتاق فکر خود را به بهره‌برداری کشور و مردم از صنعت گردشگری اختصاص داده‌اند. صنعتی که به جرات می‌توان گفت قادر است اقتصاد کشور را متحول کند، سبب ارتقای سطح معیشت مردم شود و خط فقر را در جامعه پایین بیاورد.

ایجاد شده: 16/خرداد/1400       آخرین ویرایش: 16/خرداد/1400     مقالات و یادداشت ها
جایگاه تبلیغات 1 جایگاه تبلیغات 1
تضمین استانداردهای اخلاقی در گردشگری داوطلبانه
بررسی چالش‌های گردشگری یتیم‌خانه‌ای
برگزاری نشست حفاظت از سفر ECTAA 2025
افزایش ۲۵ درصدی تعرفه‌های نوروزی هتل‌های کرمانشاه
۱۰ ایرلاین برتر جهان در سال ۲۰۲۵ معرفی شدند
پیشگامی اسپانیا در اقامتگاه‌های دسترس‌پذیر برای گردشگران با نیازهای خاص
امروزه بیش از گذشته نقش و اهمیت تاریخی یافته‌های باستان‌شناسی، برای مردم آشکار شده است
پروژه Corinthia Dubai: نماد جدید لوکس در دبی
تأثیر اینفلوئنسرهای سبز بر کاهش آلودگی در صنعت گردشگری
نمایشگاه گردشگری ITB Berlin 2025
برگزاری نشست تخصصی بررسی ظرفیت های گردشگری ایران و ترکیه
تمهیدات ویژه برای ارائه خدمات به گردشگرانی که قصد اقامت ۱۰ روزه در نوروز امسال دارند


کمی منتظر بمانید...