نتایج جستجو...
ورود اولین هواپیمای ایرباس با انتشار آلایندگی صفر

ورود اولین هواپیمای ایرباس با انتشار آلایندگی صفر

به گزارش سرویس خارجی هتل نیوز و به نقل از سیمپل فلایینگ، هیدروژن کماکان یک نقطه کانونی در راستای هدف انتشار صفر گازهای آلاینده خواهد بود؛ درحالی‌که انرژی الکتریکی به هواپیماها در سفرهای کوتاه کمک می‌کند، هیدروژن برای موج جدیدی از سفرهای متوسط و طولانی در دهه‌های آینده در نظر گرفته شده است. در نتیجه، سال گذشته، ایرباس از سه محصول مفهومی ‌تجاری خود بر پایه سوخت هیدروژنی ZEROe رونمایی کرد تا بتواند تعهدات خود را پیش از تغییرات اساسی عملی کند. به دنبال اعلام ساخت این پیشرانه هیدروژنی ابتکاری، ایرباس اجرای برنامه‌های خود را در این رابطه آغاز کرد. قابل ذکر است، در ماه ژوئن نیز یک نیروگاه اروپایی اعلام کرد که روی مخازن فلزی برای هیدروژن مایع کار می‌کند. این شرکت پایگاهی با نام مرکز توسعه انتشار صفر ZEDC را در نانت فرانسه و برمن آلمان راه‌اندازی کرده است.  ساختار مناسب با تکیه بر این پروژه، ایرباس به دنبال تولید مخازن برودتی با قیمت مناسب برای حمایت از برنامه ZEROe است. طراحی و ادغام سازه‌های تانک در رقابت برای دستیابی به هواپیماهای هیدروژنی امری حیاتی است. آقای سابین کلاوکه، مدیر فنی ایرباس در اجلاس ایرباس اظهار کرد: من قبلا این شانس را داشتم که از یکی از دو مرکزی که ایجاد کرده بودیم دیدن کنم، مراکز توسعه تولید گازهای گلخانه‌ای صفر که بر مخازن و سیستم تانک در هواپیما تمرکز می‌کنند. ما این مراکز را در نانت و برمن ایجاد کرده‌ایم؛ جایی که دانش گسترده‌ای در این زمینه وجود دارد. این همان فناوری است که ما باید روی آن کار کنیم. از نظر برمن، خصوصیات این هواپیما به بخش دفاع و فضایی ایرباس و گروه ArianeGroup بسیار نزدیک است. بنابراین در اینجا ما واقعا از یک اکوسیستم که نحوه کار با هیدروژن را به خوبی می‌داند سود می‌بریم؛ زیرا در فضا همیشه از آن استفاده می‌کنیم.  اقدامات تکمیلی در کنار ابتکارات نانت و برمن، ایرباس نیز در حال آماده سازی این فناوری در طی یک مسیر گسترده‌تر است. این شرکت با شرکت‌های Air Liquide و VINCI Airports برای استفاده از هیدروژن در فرودگاه‌ها همکاری می‌کند. این پروژه مشارکتی قصد دارد شبکه فرودگاهی اروپا را برای رفع نیازهای آینده تقویت کند. هدف لیون-سنت اگزوپری میزبانی از اولین تاسیسات هیدروژنی تا سال ۲۰۲۳ است. پس از این شرکا به دنبال توسعه این برنامه در حداقل ۴۵ فرودگاه در ۱۲ کشور هستند. در مجموع ایرباس کاملا متعهد به انقلاب هیدروژنی است. با این حال برای اینکه شرکت‌ها و صنایع گسترده‌تر از این رویکرد جدید استفاده کنند، زیرساخت‌های مناسب موردنیاز است. با این وجود، این شرکت نشان داده که هیچ‌گاه منتظر توسعه راه‌حل‌ها توسط دیگران نمی‌ماند. این امر به‌طور فعالانه استاندارد را در دوره جدید تعیین می‌کند.

ایجاد شده: 15/مهر/1400       آخرین ویرایش: 15/مهر/1400     اخبار خارجی
متولی گردشگری باید با فرهنگ و تاریخ ایران آشنا باشد

متولی گردشگری باید با فرهنگ و تاریخ ایران آشنا باشد

به گزارش هتل نیوز و به نقل از دنیای اقتصاد، تا چند هفته دیگر متولی میراث فرهنگی‌، گردشگری و صنایع دستی در دولت منتخب تعیین می‌شود. این در حالی است که گفت‌وگو درباره اینکه چه کسی سکان این وزارتخانه را در اختیار خواهد گرفت همچنان ادامه دارد. " ابراهیم پورفرج " رئیس جامعه تورگردانان چند مولفه و ویژگی را برای سیاستگذار عرصه گردشگری برشمرده است. او می‌گوید: متولی این حوزه باید با فرهنگ و تاریخ ایران آشنا باشد زیرا این آشنایی در تصمیم‌گیری‌های او بسیار موثر خواهد بود. شناخت اقتصاد گردشگری از دیگر مواردی است که رئیس جامعه تورگردانان آن را برای متولی حوزه گردشگری لازم می‌داند و با بیان آن می‌افزاید: صنعت گردشگری یکی از صنایعی است که می‌تواند بالاترین میزان اشتغال را به خود اختصاص دهد و این امر با توجه به تجربه‌های جهانی هم مشخص شده است، بنابراین شناخت مسوولان گردشگری از پتانسیل‌های این صنعت برای چالش‌هایی که ما در حوزه اقتصاد و اشتغال داریم بسیار مهم است. او ادامه می‌دهد: چنانچه متولی حوزه گردشگری با مختصات روابط بین‌المللی آشنا باشد و بداند چطور با مسوولان سایر کشورها ارتباط برقرار کند خواهد توانست حتی در بهبود روابط ایران و سایر کشورها هم به نحو موثری عمل کند.   رئیس جامعه تورگردانان معتقد است سیاستگذار عرصه میراث فرهنگی و گردشگری علاوه بر این ویژگی‌ها باید قدرت رایزنی در داخل کشور با هیات‌ وزیران،‌ نمایندگان مجلس و سایر مسوولان داشته باشد تا بتواند گردشگری و جایگاهش را برای آنها شفاف کند. او می‌گوید: آشنایی مسوولان و متولیان برای آنها جایگاه گردشگری به عنوان یکی از مولفه‌های توسعه پایدار را تشریح خواهد کرد، زیرا در حال حاضر بسیاری از آنها شناخت زیادی از جایگاه گردشگری در اشتغال و درآمدزایی و رفع چالش‌هایی که در حال حاضر با آنها دست به گریبان هستیم، ندارند.  بهره‌گیری از توان بخش‌خصوصی و تعامل منطقی با این بخش از دیگر مواردی است که این کارشناس حوزه گردشگری بر آن تاکید و اضافه می‌کند: نباید بهره‌گیری از پتانسیل‌های بخش‌خصوصی تبدیل به یک شعار شود، زیرا در غیر این صورت مشابه تجربه‌های گذشته‌ای که در اختیار داریم،  این بخش از توریسم کنار گذاشته شده و ما از توان این بخش بی‌بهره می‌مانیم. یکی از راهکارهایی که کشورهای اروپایی در دوره کرونا امتحان کردند توسعه گردشگری داخلی بود، این در حالی است که ما در ایران چندان این موضوع را جدی نگرفتیم و همین امر باعث شد گردشگری داخلی به نقطه کوری بدل شود که چنانچه به آن نپردازیم با آسیب جدی مواجه شود.  پورفرج در این‌باره می‌گوید: تقویت گردشگری داخلی دو اثر مثبت دارد، در این شیوه منابع مالی از یک استان به استان دیگر تزریق می‌شود که در توسعه آنها نقش دارد و دوم اینکه گسترش گردشگری داخلی در نهایت به توسعه توریسم خارجی هم منتهی خواهد شد.  بهبود امکانات و کیفیت هتل‌ها و سایر اقسام اقامتگاه‌ها، بهبود وسایل حمل‌ونقل عمومی و... از مواردی است که این کارشناس حوزه گردشگری به عنوان نتایج توسعه گردشگری داخلی اشاره می‌کند و می‌‌گوید: با بهبود این موارد شرایط برای توریسم ورودی هم بهتر خواهد شد، زیرا گردشگری داخلی زیرساخت‌ها را برای این بخش مهیا کرده است. پورفرج از جمله منتقدان وضعیت گردشگری داخلی در دوران کرونا در ایران است. او در این باره بیان می‌کند: ما بارها سفرهای امن را پیشنهاد دادیم و گفتیم با وجود شرایط پاندمی مردم به سفر نیاز دارند، زیرا در خانه ماندن علاوه بر افسردگی به اختلافات خانوادگی هم دامن می‌زند. بحث ما این بود که با رعایت مجموعه‌ای از پروتکل‌ها،‌ سفرهای داخلی انجام شوند و آژانس‌ها هم بتوانند با رعایت استانداردها مانند تست منفی راهنما،‌ راننده،‌ ضدعفونی کردن وسیله نقلیه و... این نیاز مردم را تامین کنند.  او می افزاید: با فقدان برنامه‌ریزی و متمرکز شدن سفرها در تعطیلات شاهد ترافیک‌های سنگین در جاده‌های شمال و سایر مناطق گردشگرپذیر کشور و... بودیم که همین امر در نهایت به شیوع  بیشترکرونا منجر شد. متاسفانه گاه می‌بینیم متولیان بدون بهره‌گیری از مشاوره کارشناسان و متخصصان این حوزه تصمیم‌گیری می‌کنند که همین موضوع تبعاتی را برای جامعه و صنعت گردشگری به همراه دارد. پورفرج در بخش دیگری از سخنان به مساله بوم‌گردی به عنوان یکی از پتانسیل‌های رو به رشد در صنعت توریسم ایران اشاره کرده و می‌گوید: موضوع اقامت و گردشگری روستایی یکی از اشکال توریسم است که در دنیا سال‌هاست رونق بالایی پیدا کرده و یکی از منابع درآمدی اصلی برای کشورها است.  او می‌افزاید: این شیوه از توریسم قادر است منابع مالی و درآمدی را به مناطق کمتر برخوردار کشانده و باعث یک توسعه همه‌جانبه شود و در عین حال توزیع مکانی سفر را به همراه داشته باشد. بوم‌گردی همچنین قادر به توسعه کشاورزی و درآمدسازی برای کشاورزان‌، روستاییان و عشایر است. رئیس جامعه تورگردانان همچنین معتقد است ایرانی‌ها به این شیوه از گردشگری اقبال خوبی نشان داده‌اند. او می‌افزاید: در بوم‌گردی مردم احساس راحتی و آرامش دارند و همین موضوع باعث شده در سال‌های اخیر اقامتگاه‌ها در اغلب مناطق شکل بگیرند و بتوانند گردشگران را از سایر شهرها و استان‌ها به منطقه خود بکشانند.

ایجاد شده: 3/مرداد/1400       آخرین ویرایش: 3/مرداد/1400     اخبار داخلی
اختلاف نظر با اعمال نفوذ جهت اثبات نظرات خود، راهی است به ناکجا آباد

اختلاف نظر با اعمال نفوذ جهت اثبات نظرات خود، راهی است به ناکجا آباد

جناب آقای فرخمهر به خوبی آگاهید که شخصاً یکی از ارادتمندان شما هستم و حال اگر در مواردی اختلاف نظری دارم حمل بر جسارت نشود . بیش از 25 سال قبل که پایه های تاسیس این تشکل یعنی جامعه هتلداران ایران به کمک خود شما و سایر عزیزان ریخته و کم ، کم استوار شد براساس ماده و تبصره و یا عطف به نامه های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی وقت نبوده است تا اینک در انتظار مصوبات وزارتخانه میراث فرهنگی ، گردشگری و صنایع دستی باشد ! برای اولین بار تشکل بزرگی از فعالان بخش خصوصی گرد هم آمده و تصمیم گرفتند به صورت متشکل مسائل خودشان را با دست خودشان به سرانجام برسانند ، هرچند زحمات جناب آقای ایرانپور بر هیچکس حداقل برای هیئت موسس اولیه پوشیده نیست و قابل احترام است امّا نه تنها اساسنامه اولیه که کلیات را مطرح کرده بود با نظر خواهی از تمامی تشکل های استانی و در مجامع عمومی به تصویب می رسید بلکه در چندین نوبت بازنگری شد و به تصویب مجمع عمومی رسید و این کمال بی انصافی است که اساسنامه اولیه را منصوب به شخص واحد کنیم و اینک نیز مجدد باید با نگاهی نو آن را بازسازی و به تصویب اکثریت مجمع عمومی برسد . و اینکه فرمودید هیچ اطلاعی از جلسات کارشناسی نداشته اید نماینده جنابعالی جناب آقای وفا در جلسات کارشناسی حضوری فعال داشتند . جناب آقای فرخمهر همیشه اختلاف نظر وجود دارد امّا باید بپذیریم که اگر بخش خصوص قدرتمند باشد و امور با نظر خواهی کارشناسان و اعضاء تشکل به تصویب برسد به یقین موثر و پایدار می ماند یکی از معایب بزرگی که به اتحادیه های تابع قانون نظام صنفی وارد بود ، اینکه رئیس اتحادیه پس از چند دوره متکلم وحده شده و با توان قدرت و قانون از شور و مشورت جدا میشود و خوشبختانه قانون تغییر کرده و روئسا فقط دو دوره متوالی می توانند کرسی ریاست را در اختیار داشته باشند لذا از شما خالصانه می خواهم از این تفکر جدا شوید در حال حاضر مدیران و فعالان بخش خصوصی زیر مجموعه صنعت هتلداری کشور از آنچنان تبحر و قدرتی برخوردار شدند که نه تنها تحصیلات آکادمیک بالا دارند بلکه بازار رقابت داخلی و بین المللی را نیز به خوبی می شناسند و شاید اغراق نباشد که اگر بگوئیم درصد بسیاربالائی از مدیران هتلهای پنج ستاره کشور حداقل کارشناسی ارشد و یا دکتری مرتبط را دارا هستند و امّا در خصوص دخالت بخش دولت در امور بخش خصوصی فقط اشاره کرده و اوراقی از تاریخی نه چندان دور را ورق می زنم ، جهت تدوین پیش نویس اساسنامه تیپ جوامع حرفه ای هتلداران استانها بیش از بیست جلسه کارشناسی با کوشش هیئت مدیره جامعه هتلداران کشور و با نظر خواهی مستقیم ازبسیاری از نمایندگان جوامع استانی تشکیل شد و با حضور جمعی از عزیزان که جناب آقای وفا از طرف اتحادیه هتلداران استان تهران و سرکار خانم شاه ولایتی از طرف اتحادیه هتلداران استان خراسان رضوی نیز حضور داشتند و پس از تهیه پیش نویس در پایان در دفتر جناب آقای تیموری معاونت وقت سازمان با حضور جنابعالی و جناب آقای سزاوار و همچنین جناب آقای حمزه زاده و جناب آقای شیروانی ریاست و نایب رئیس جامعه هتلداران ایران و بنده کمترین جهت تصویب نهائی به بحث نشستیم و ناگهان معاونت گردشگری وقت سازمان اسبق میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری  حاضر شده و دقیقاً فراموش نمی کنم با قلم قرمز خود بدون بررسی بعضی از مواد را خط زدند که خیانتی کردند به قشر عظیمی از فعالان و تازه در نهایت همان مصوبات پذیرفته نشد و وسیله حوزه نظارت سازمان یک دستورالعمل با رنگهای مختلف ابلاغ شد . جناب آقای فرخمهر اختلاف نظر با اعمال نفوذ و استفاده از واژه های نا مناسب و وارونه جلوه دادن فعالیت قشر عظیمی از فعالان و دلسوزان ، جهت اثبات نظرات خود راهی است به ناکجا آباد ، چرا باید از همدلی و همفکری جدا شد و فقط به جستجوی راهی باشیم برای جمع آوری رای دیگران و ایجاد تنش نمائیم به هر حال نزدیک است آن روزی که بخش خصوصی با رعایت کلیه موازین اخلاقی و قانونی خود بر سرنوشت خود حاکم باشد و فقط پذیرای نظارت عالیه از طرف دولت باشد  در خاتمه جامعه بر اساس وظائف قانونی خود می بایست تشکیل مجمع عمومی را آگهی کند و با کسب مجوزهای معمول در تاریخ تعیین شده جلسه خود را برگزار نموده و دستور جلسه اعلامیه را نیز مراعات و عمل نماید و بسیار فرصت مناسبی است که با حضور اعضاء مجمع عمومی جامعه هتلداران ایران هر نماینده نقطه نظرات خود را مطرح نموده و با رای گیری به یک نتیجه عالی و موثر برسد با آرزوی توفیق برای تمامی فعالان صنعت هتلداری کشور . ✍️ سید علی معین‌زاده - فعال و کارشناس صنعت گردشگری و هتلداری 

ایجاد شده: 22/تیر/1400       آخرین ویرایش: 22/تیر/1400     مقالات و یادداشت ها
وزیر آینده صنعت گردشگری باید مورد قبول جامعه گردشگری و هتلداری کشور باشد

وزیر آینده صنعت گردشگری باید مورد قبول جامعه گردشگری و هتلداری کشور باشد

به گزارش هتل نیوز ، " مسعود غلامی " مدرس دانشگاه و فعال حوزه هتلداری در گفتگوی اختصاصی و در پاسخ به این سوال که چه نظری در خصوص سه گزینه پیشنهادی مجمع ملی تشکل گردشگری برای پست وزارت گردشگری به دولت سیزدهم دارید گفت : از نظر بنده شخصی باید به عنوان وزیر انتخاب شود که هم دارای تحصیلات باشد و هم تجربه کار در وزارتخانه و سازمان میراث فرهنگی را داشته باشد، بدنه سازمان را بشناسد و با آن ارتباط برقرار کرده باشد و از همه مهمتر مورد قبول جامعه گردشگری و هتلداری ایران باشد. وی افزود : پس از آن که آقای رئیسی به عنوان رئیس جمهور منتخب انتخاب شدند، بعنوان "مسوول ستاد مردمی فعالان حوزه گردشگری " در جلسات مختلفی که با برخی از اعضای تیم اصلی ایشان داشتم ، نسبت به معرفی آقای " حمزه زاده " اقدام گردید. چرا که ایشان از بدنه سازمان، مدرس گردشگری و از نقاط قوت و ضعف این مجموعه بسیار آگاهی دارند و مورد قبول اغلب بدنه هتلداران ایران هستند. وی ادامه داد : ما باید ارتباط خودمان را در حوزه گردشگری با کشورهای دیگر توسعه دهیم، توجه به زیرساخت‌های صنعت گردشگری اعم از حمل و نقل هتل ها جاده ها و امکانات دیگر. توجه به این عوامل برای کشور می تواند بسیار کمک کننده باشد تا صنعت گردشگری و هتل‌داری به خوبی فعالیت داشته باشند. این کارشناس هتلداری گفت : از نظر بنده جناب آقای حمزه‌زاده فردی بسیار سالم، کارآمد و مفید هستند. امیدواریم که دولت آقای رئیسی خارج از سیاسی بازی به این صنعت توجه خاصی داشته باشند. از ریاست جمهوری تقاضا داریم تا از دکتر حمزه زاده دعوت به عمل آورند تا ایشان نیز نقطه نظرات خود در خصوص این صنعت را اعلام و نسبت به دیگر کاندیده ها مقایسه شوند. غلامی تاکید کرد : در سال های اخیر در حوزه صنعت گردشگری مدیرانی سیاسی سر کار بودند و هیچ تخصصی در زمینه گردشگری نداشتند. مسعود غلامی در پاسخ به این سوال که آیا در برنامه های دولت سیزدهم نشستی همانند نشستی که برای ریاست جمهوری برگزار شد وجود خواهد داشت تا کاندیداها بتوانند حرف ها و نظرات خودشان را اعلام کنند، گفت : بله قطعاً همین طور خواهد بود. کارگروه‌هایی تشکیل شده که در آن کسانی که معرفی و واجد شرایط هستند را بررسی خواهند کرد. غلامی در پایان تاکید کرد : از بدنه گردشگری و هتلداری خواهشی داریم و آن این است که در حال حاضر زمان آن نیست که ما منفعل باشیم باید فعال باشیم و شخص مورد نظر را به دولت معرفی کنیم.

ایجاد شده: 22/تیر/1400       آخرین ویرایش: 22/تیر/1400     اخبار داخلی
رئیس جامعه هتلداران، وزیری دردکشیده، پرتلاش و کاربلد خواهند بود

رئیس جامعه هتلداران، وزیری دردکشیده، پرتلاش و کاربلد خواهند بود

به گزارش هتل نیوز ، " حسن سیادتان " عضو هیات مدیره جامعه حرفه ای هتلداران کشور گفت : این روزها انتخاب وزیر گردشگری دغدغه همه صنوف و بخش‌های این صنعت است؛ چراکه با توجه به وضعیتی که این صنعت در بیش از دو سال گذشته داشته، بسیار اهمیت دارد که چه کسی سکان وزارتخانه را در دست بگیرد. به نظر لازم است که برگردیم و مروری داشته باشیم به سابقه مدیریت صنعت گردشگری در دولت‌های قبل و بعد از انقلاب. در سال ۱۳۱۴ اداره  داخله وزارت کشور به نام اداره سیاحان خارجی برای تبلیغات تاسیس شد؛ کار این اداره چاپ نشریات بود و کتابچه‌های راهنمای گردشگری ایران. بعدها در سال ۱۳۴۲ هیئت وزیران تاسیس سازمان جلب سیاحان را تصویب کرد درسال ۱۳۵۳ با الحاق آن به وزارت اطلاعات و جهانگردی هر آنچه به نفع صنعت گردشگری ایران بود تدوین و به آن وزارتخانه ملحق شد. در سال ۱۳۵۸ یعنی یک سال بعد از انقلاب این وزارتخانه به وزارت ملی و در سال ۱۳۵۹ به ارشاد اسلامی تبدیل شد. حال پرسش مهم این است که جایگاه گردشگری در این میان کجا بود؟ واقعیت این است که جایگاه گردشگری شامل دو وجه سیاحتی و زیارتی شد؛ یعنی دو معاونت، یکی سیاحتی و دیگری زیارتی تعریف شد و چند سالی به این صورت ادامه پیدا کرد. در سال ۱۳۶۴ به موجب قانون مصوب مجلس و تاییدیه شورای نگهبان، سازمان میراث فرهنگی تاسیس شد که سازمانی بود وابسته به وزارت ارشاد اسلامی (فرهنگ و آموزش عالی). در سال ۱۳۸۲ با تصویب مجلس شورای اسلامی وقت، سازمان میراث فرهنگی و گردشگری شکل گرفت؛ یعنی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی جدا شد و با تمام اختیارات زیر نظر رئیس جمهور قرار گرفت. در سال ۱۳۸۵ هم صنایع دستی به این سازمان اضافه شد و با این ادغام، نام سازمان به سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری تغییر کرد. در سال ۱۳۹۸ پس از پیگیری‌ها و زحمت‌های فراوانی که بخش خصوصی گردشگری متحمل شد، بعد از چهار دهه از پیروزی انقلاب اسلامی، گردشگری باردیگر به یک وزارتخانه تبدیل شد. صنعت گردشگری یک صنعت نامرئی است؛ در تمام کشورهایی که زیرساخت‌های گردشگری را مهیا کرده‌اند و زمینه‌ساز توسعه این صنعت شده‌اند، می‌بینیم که رشد اقتصادی چشمگیر شده. طوری که امروزه می‌توان گفت این صنعت به راحتی می‌تواند با صنعت نفت مقابله کند. گردشگری صنعتی سرشار از ظرفیت‌های اشتغال‌زایی و ارزآوری است؛ به شرطی که زیرساخت‌های مورد نیاز آن فراهم شود. این زیرساخت‌ها مختلف هستند و از فرودگاه‌ها و جاده‌ها و مسیرهای ریلی تا واحدهای اقامتی و هر آن چیزی را که متضمن معنای زیرساخت گردشگری باشد، شامل می‎شود. کسی که می‌خواهد وزیر گردشگری شود به عقیده من خودش باید درد کشیده باشد؛ یعنی درد و رنج‌های این صنعت را بی‌واسطه لمس کرده باشد؛ به جرأت می‌توانم بگویم از سال ۱۳۵۸ تا سال ۱۳۹۸ طی ۴۰ سال، اشخاصی که بر مسند نهادهای متولی گردشگری نشستند، کسانی بودند که از صنعت گردشگری و ظرفیت‌های آن چیزی نمی‌دانستند. عمدتاً کسانی بودند که از نهادها و سازمان‌های دیگر برای مدیریت این سازمان ماموریت داشتند؛ چنین مدیرانی تا بیایند الفبا و بدیهیات کار را یاد بگیرند و مطالعات اولیه را انجام دهند، زمانی قابل‌توجه سپری می‌شود و معمولاً بعد از آن هم عوض می‌شوند؛ این، یکی از بزرگ‌ترین لطماتی بود که به این صنعت و سرمایه گذاران آن وارد می‌شد. مشکل البته در قوانین مرتبط با صنعت گردشگری ریشه داشت و این موضوع مهمی بود. به هر حال پس از پیگیری‌های بخش خصوصی و علیرغم مخالفت‌های دولت بالاخره سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری تبدیل به وزارتخانه شد. آقای مونسان به عنوان اولین وزیر گردشگری کشور از آنجایی که چند سالی در این حوزه کار کرده بودند، برنامه‌هایی داشتند و تا حدی انجام دادند؛ حالا در آستانه معرفی کابینه دولت سیزدهم به مجلس هستیم و به وزیری نیاز داریم که سال‌ها در این صنعت زحمت کشیده باشد و مشکلات و دردهای این صنعت را بشناسد. کسی که بتواند گردشگری را در ایران به صنعتی باشکوه تبدیل کند و زمینه ورود گردشگران را -آن‌طور که در برنامه توسعه پیش‌بینی شده است- فراهم آورد. واقعیت این است که ما از کشورهای همسایه خود در زمینه گردشگری عقب مانده ایم؛ آن‌ها با سرعتی قابل ملاحظه پیش رفتند و حالا به نقطه‌ای رسیده‎اند که گردشگری منبع بزرگ درآمدی آنهاست. بگذریم از اینکه کرونا برای صنعت گردشگری در تمام دنیا مشکل و مانع ایجاد کرده است اما صرف نظر از این موضوع کشورهای همسایه ما خصوصاً ترکیه رشد و پیشرفت چشمگیری در زمینه صنعت گردشگری داشته. چیزی که با توجه به پتانسیل‌ها و ظرفیت‌های گردشگری ایران، ابدا در کشور ما دور از دسترس نیست. حالا مجمع تشکل‌های گردشگری به پیشنهاد رئیس محترم دولت سیزدهم، گزینه‌هایی را به عنوان افراد شایسته برای تصدی وزارت گردشگری معرفی کرده است. به نظر من در این میان آقای دکتر جمشید حمزه‌زاده که انسان پرتلاش و کاربلدی هستند، می‌توانند صنعت گردشگری کشور را در کابینه دولت سیزدهم نمایندگی کنند؛ ایشان با توجه به سوابق علمی و مدیریتی برای اداره وزارت گردشگری شایستگی لازم را دارند. من به عنوان کسی که هم خودم و هم پدر و جدم کارمان گردشگری بوده معتقدم کسی باید وزیر گردشگری شود که درک و فهم و اعتقاد به ضرورت توسعه صنعت گردشگری داشته باشد. چنین مختصاتی را به وضوح در شخصیت آقای دکتر حمزه‌زاده می‌بینیم؛ امیدوارم ایشان وزیر گردشگری شوند تا بتوانیم پتانسیل‌های این صنعت را به بهترین نحو مورد استفاده قرار دهیم. یکی از بزرگترین مشکلات گذشته وزارتخانه و پیش از آن سازمان میراث فرهنگی این بود که اتاق فکری برای بخش خصوصی صنعت گردشگری نداشتند. بنابراین در تصمیم‌گیری‌هایشان نظر بخش خصوصی منعکس نبود. امیدوارم با وزیر شدن آقای دکتر حمزه‌زاده اتاق فکر بخش خصوصی در وزارت گردشگری تعبیه و منشاء خدمات موثر شود. بخش خصوصی یکی از محورهای سرمایه‌گذاری این صنعت است باید حضور پررنگ‌تری در راهبردهای صنعت و ترسیم چشم‌انداز آینده آن داشته باشد. چشم‌اندازی که می‌تواند درخشان و با موفقیت‌های بسیار مهم و موثری همراه باشد.

ایجاد شده: 22/تیر/1400       آخرین ویرایش: 22/تیر/1400     اخبار داخلی
وزیر آینده گردشگری چه کسی باشد

وزیر آینده گردشگری چه کسی باشد

جناب آقای رئیسی رئیس جمهور آینده کشور عزیزمان ایران ما فعالان بخش خصوصی صنعت گردشگری ضمن آنکه با آغوش باز از ریاست شما بر کرسی هیئت دولت استقبال کرده و حامی تفکر و اقدامات شما هستیم و ضمن احترام به روسا ی سازمان و وزیرو مدیران اول ادوار گذشته میراث فرهنگی ، گردشگری و صنایع دستی عقیده داریم کارهای مثبتی که تا کنون انجام شده نسبت به اقدامات موثری که می بایست انجام شود به مراتب قلیل و اندک بوده و انتقادات بسیاری بر آن داریم ، چه در دولت های هفتم و هشتم دولت اصلاحات و چه در دولت جناب آقای احمدی نژاد و چه دولت یازدهم و دوازدهم ، دولت تدبیر و امیدِ جناب آقای روحانی و لذا دولت سیزدهم را نقطه عطف دانسته و می خواهیم باور داشته باشیم که هنوز نقطه امیدی وجود دارد ، شما خود  به خوبی بخش خصوصی واقعی را می شناسید و به یقین به آن اهمیت خواهید داد . جناب آقای رئیسی با توجه به اندیشه و تفکر شما و با استناد به شعارهای انتخاباتی و استنباط از سخنرانی ها و تاکید شما بر مردمی بودن اعضاء هیئت دولت و وزرای آینده ، بزرگترین تشکل صنعت گردشگری کشور یعنی مجمع ملی گردشگری ایران پس از نشست و برخاست های بسیار و بحث بررسی در خصوص آینده صنعت گردشگری برای اولین بار با یک اجماع و نظرسنجی و رای گیری ، سه نفر را با گرایش های خاص امّا نزدیک به تفکر شما ، برای پست وزارتخانه مهم صنعت گردشگری برگزیده و معرفی کرده اند با این تصور که ستاد جنابعالی نیز تحقیق و بررسی نمایند و در حد امکان یکی از این سه گزینه به عنوان وزیر آینده معرفی نمائید  و حال روی سخن با فعالان و دلسوزان این صنعت و به نوعی آن قسمت از بخش خصوصی که نمایندگان ومنتخبین خود را بدون پرداختن به گرایش های سیاسی دور یک میز گرد آورده ، به نام مجمع ملی صنعت گردشگری و ماموریت داشتند تا از بین بیش از ده نفر افراد برجسته با نگاهی کارشناسی سه گزینه را انتخاب و معرفی کنند ، ضمن تبریک که توانستند به یک توافق گروهی برسند تقاضا می کنم به نکات زیر توجه مبذول دارید 1- یکی از ارزشمند ترین افراد جناب آقای دشتی نماینده محترم مجلس شورای اسلامی و عضو فراکسیون گردشگری که در همین مدت کوتاه در مجلس اثبات کردند مدافع صنعت گردشگری می باشند امّا آیا انتظار دارید شخص قدرتمند و صاحب رای و دارای تریبون و کرسی در قوه مقننه و مجلس قانونگذاری را که تا کنون کار اجرائی قابل قبولی را نداشته اند آقای رئیسی به عنوان وزیر به مجلس معرفی کنند ؟! به یقین باید بپذیریم چنین نیروی ارزشمندی در مجلس قانونگذاری بسیار مفیدتر برای صنعت گردشگری می باشند تا در پست یک مدیر و رئیس دستگاه اجرائی . 2- جناب آقای شالبافان استاد و مدرس دانشگاه ، قانون شناسی برجسته و به نوعی همکار و پژوهشگری که صنعت گردشگری و وزارت خانه مربوطه به شدت نیازمند ایشان می باشد و این را نیز باید بپذیریم که هر چند ممکن است از بین اساتید و پژوهشگران افراد ذیصلاحی وجود داشته باشند تا بتوان  مدیریت یک دستگاه اجرائی را به آنها سپرد امّا آیا باید به دنبال یک آزمون و خطائی دیگر باشیم و پسندیده تر نیست افراد ی را انتخاب کنیم که مدتها قبل این مراحل را طی کرده باشند ؟! 3- و امّا آخرین گزینه جناب آقای حمزه زاده با پیشنیه و تجربه کار در دستگاه اجرائی سازمان اسبق میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری و اینک نیز با قرار داشتن در مدیرعاملی یکی از بزرگترین گروه هتلهای زنجیره ای کشور و یکی از معروفترین برندهای صنعت هتلداری کشور و ریاست جامعه هتلداران ایران و همچنین عهده دار ریاست مجمع ملی گردشگری کشور ، نمی خواهم به سادگی در تائید و یا نفی این گزینه مطلبی به عرض برسانم امّا اشاره ای می کنم به اینکه از بین این سه فرد که هرکدام شایستگی های بسیار دارند به هر حال باید ارجحیت را برای یک نفر قائل باشیم و این فرد باید کسی باشد که تا حدودی قبلاً مورد آزمایش قرار گرفته باشدو هرچند ممکن است عملکرد هر کدام دارای نقد نیز باشد به جستجوی عملکرد و فعالیت کشورهای پیشرو در صنعت گردشگری نیستم و پرداختن به آن مقالی دیگر را می طلبد فقط از دو کشور نام می برم یکی ترکیه که یک کشور آسیائی و اروپائی است و دیگری یک کشور کاملاً اروپائی مانند اسپانیا که هر دو موفقیت های بزرگی در این صنعت داشتند و یکی از دلائل پیشرفت آنها این است که وزرای گردشگری هر دو کشور از بدنه فعالان این صنعت بوده و خود دارای هتل می باشند و یقین بدانید این گونه افراد هرچند با دولت تعامل دارند امّا خود را آلوده به سیاست بازی نخواهند کرد و همچنین مبارزان خوبی برای جلوگیری کردن از نفوذ رانت دولتی هستند و همچنین با شناخت کافی از رانت بخش خصوصی که به مراتب از رانت دولتی خطرناک تر هستند می توانند حافظ منافع تمامی فعالان صنعت و نماینده خوبی برای بدست آوردن توسعه پایدار و پیشرفت اقتصادی مردم کشور در این حوزه باشند . حال کلاه خود را قاضی کرده و انتخابی اصلح داشته باشید . باز می گردیم به همان مخاطب اول و رئیس جمهور منتخب و آینده کشور ، جناب آقای رئیسی انتخاب شما هر چه باشد چه از بین این افراد و چه فرد اصلح دیگری از نگاه شما امّا یادآوری می کنیم که ما فعالان نظر خود را دادیم و انتظار داریم هر وزیری برای این وزارتخانه مهم انتخاب می فرمائید از نظر خواهی و مشورت با فعالان واقعی بخش خصوصی گریزان نباشید و به هر حال با تعامل و همکاری امور این وزارتخانه انجام خواهد شد امّا اجازه دهید ما خودمان در سرنوشت کاری خودمان بیشتر سهیم باشیم و حداقل شما در این دولت مردمی بخش خصوصی را بیشتر باور کرده و راه رشد و پویایی را برای آنها فراهم نمائید.  با احترام سید علی معین زاده

ایجاد شده: 14/تیر/1400       آخرین ویرایش: 14/تیر/1400     مقالات و یادداشت ها
پروژه جنجالی سلطان ترکیه

پروژه جنجالی سلطان ترکیه

به گزارش سرویس خارجی هتل نیوز و به نقل از خبرگزاری آناتولی،  رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه، روز شنبه ۵تیر، کلنگ آغاز پروژه بزرگ کانال استانبول را بر زمین زد. این پروژه که به‌موازات تنگه بسفر، دریای مرمره را به دریای سیاه متصل می‌کند، با مخالفت بسیاری، از جمله شهردار استانبول روبه‌رو شده است. مرحله نخست این پروژه عظیم، با احداث پل «ساز‌لی‌دِرِه» آغاز می‌شود. اردوغان درباره اهداف و ضرورت پروژه کانال استانبول گفت: «در دهه۱۹۳۰، سالانه به‌طور متوسط ۳هزار کشتی از تنگه بسفر عبور می‌کرد که این رقم امروز به ۴۵هزار فروند رسیده است. عبور هر ابرکشتی از تنگه بسفر خطر جدیدی برای شهر به شمار می‌رود. در هر دو مسیر شمال-جنوب و شرق-غرب تنگه بسفر، تردد کشتی‌ها از هر کلاس و ظرفیتی ترافیک سنگینی دارند و در صورت تصادف این کشتی‌ها –کشتی‌هایی که از محصولات ارگانیک گرفته تا مواد نفتی را حمل می‌کنند- حیات طبیعی دریاها در معرض خطر قرار می‌گیرند.» هدف از اجرای این پروژه عظیم که اردوغان آن را «دیوانه‌وار» توصیف می‌کند، کاهش حجم تردد در تنگه بسفر و سرریز ترافیک دریایی این آبراهه طبیعی به کانال جدید و جلوگیری از بروز خسارات زیست‌محیطی عنوان شده است. کانال استانبول قرار است به طول ۴۵کیلومتر، عرض ۲۷۳متر و عمق ۲۱متر با بودجه حداقل ۱۵میلیارد دلار ساخته شود. با این حال این پروژه مخالفان جدی دارد. «اکرم امام‌اغلو»، شهردار استانبول و اعضای حزب جمهوری‌خواه خلق معتقدند این پروژه اکوسیستم دریایی فعلی را به خطر می‌اندازد و کلان‌شهر را از منابع آب تازه محروم می‌کند. «تایفون کهرمان» (قهرمان) از اعضای شورای شهر استانبول هم می‌‌گوید: «هدف واقعی کانال استانبول خلق سود نجومی برای بازیگران بخش خصوصی فعال در ساخت و راه‌اندازی این آبراه است؛ بزرگ‌ترین خیانتی که می‌شود در حق استانبول کرد.» با این حال اردوغان در پاسخی تلویحی به منتقدان گفت: «کانال استانبول نه‌تنها در ترکیه، بلکه در جهان عنوان برترین پروژه دوستدار محیط‌زیست را از آن خود خواهد کرد.» رئیس‌جمهور ترکیه با انتشار پیامی در حساب توئیتر خود تاکید کرد: «امروز صفحه جدیدی در تاریخ توسعه و پیشرفت ترکیه گشودیم و مراسم کلنگ‌زنی پل «سازلی‌دره» کانال استانبول را برگزار کردیم.» وی با بیان اینکه پروژه کانال استانبول ۲۷ آوریل سال۲۰۱۱ اعلام عمومی شده است، گفت: «برای تهیه این پروژه در مجموع ۲۰۴کارشناس از جمله ۵۱دانشمند از ۱۱دانشگاه مختلف تحقیق انجام دادند. همچنین در روند مدل‌سازی آن ۳۵۰۰نفر از ۳۵کشور مختلف حضور یافتند.» اردوغان همچنین افزود: «در ۳۰۴نقطه متفاوت این پروژه بیش از ۱۷هزار متر حفاری و ۲۴۸مطالعه ژئوفیزیک صورت گرفت. با توجه به مطالعات علمی، مسیر کنونی به‌عنوان منطقی‌ترین و کارآمدترین خط از بین پنج گزینه مختلف انتخاب شده است.» وی تصریح کرد: «طول کانال ۴۵کیلومتر و سطح مقطع آن ۲۷۵متر است. عمق آن هم بدون احتساب کسورات ۲۱متر تعیین شده است. کانال استانبول در بخش اروپایی و میان دریای سیاه و دریای مرمره احداث خواهد شد. طول این پروژه حدود ۴۵کیلومتر، عرض پایه آن حداقل ۲۷۵متر و عمق آن ۷۵/ ۲۰ متر خواهد بود. روی کانال استانبول همچنین ۶پل ساخته خواهد شد.» رئیس‌جمهور ترکیه همچنین گفت: «با اتمام بخش منطقه باشاک‌شهیر- باغچه‌شهیر- حادیم‌کوی این پروژه، انتشار کربن ۳۲هزار و ۱۲۶تن کاهش خواهد یافت و سالانه از نظر زمان و سوخت در مجموع ۲/ ۷۱۷میلیون لیر صرفه‌جویی خواهد شد.» الجزیره نوشت: «این کانال ضامن ایمنی در زندگی و رفاه شهروندان ساکن اطراف بسفر و حوالی آن است.» اردوغان معتقد است که این کانال «یکی از کانال‌های استثنایی در جهان» خواهد بود. مصطفا ایلچالی، استاد حمل‌و‌نقل و عضو سابق پارلمان، به الجزیره می‌گوید که ترافیک دریایی از سال۲۰۰۵ در بسفر ۷۲درصد افزایش پیدا کرده است. او می‌افزاید: «تانکرها خطر تصادف را در این تنگه باریک به‌دنبال دارند. شناورهای متحرک دریا را آلوده می‌کنند و موجب انتشار آلودگی می‌شوند.»

ایجاد شده: 7/تیر/1400       آخرین ویرایش: 8/تیر/1400     اخبار خارجی
ملزومات توسعه گردشگری شبانه

ملزومات توسعه گردشگری شبانه

به گزارش هتل نیوز، گردشگری شهری یکی از پرجاذبه‌ترین انواع گردشگری است که به درآمدزایی شهر کمک زیادی می‌کند؛ گردش شهروندان و گردشگران در فضاهای شهری و استفاده از جاذبه‌های طبیعی و تاریخی شهر، امروزه در میان مدیران و برنامه ریزان شهری امری جا افتاده است و برنامه‌ها و طرح‌های زیادی برای رونق و توسعه آن در نظر گرفته می‌شود. با این حال گردشگری در هنگام شب چندان در فرهنگ ما پذیرفته شده نیست همین امر موجب شده تا برنامه‌ریزی دقیقی برای آن نشود و تنها نیاز و خواست شهروندان به واسطه شرایط حاکم، موجب رونق این نوع از گردشگری شده است. حضور شهروندان در فضاهای شهری به واسطه پیشرفت فناوری و گسترش ارتباطات تسهیل شده و با وجود این که برنامه و طرح مدونی برای آن وجود ندارد، استقبال مردم از این نوع گردشگری به خصوص در فصول گرم سال در حال گسترش است. البته نبود هماهنگی میان خواست و نیاز شهروندان با قوانین و اقدامات مدیریت شهری، مشکلاتی را ایجاد کرده است. در این زمینه با" فرزاد مؤمنی، کارشناس شهرسازی" گفت‌وگویی انجام داده‌ایم که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید: علت ایجاد و گسترش گردشگری شبانه چیست؟ گردشگری شبانه نشأت گرفته از بلوک غرب است. در برخی از شهرهای توسعه یافته مثل نیویورک عنوانی با نام شب‌های زنده وجود دارد. در واقع کارهای پر مشغله روزانه‌ای که افراد دارند موجب شده تا نزدیک شب درگیر باشند به همین دلیل نیاز دارند تا شب‌ها استراحت و تفریح کنند؛ در این راستا لازم است فضاهای جذاب داخل شهری پاسخگوی این نیاز باشد. شهروندان در شهرهای توسعه یافته مشغله کاری زیادی دارند و وجود چنین فضاهایی در شهر به منظور تفریح و استراحت در هنگام شب نیاز است البته شهروندان در شهرهای جنوبی کشور ما نیز به دلیل شرایط آب و هوایی در طول روز به خصوص در فصول گرم تابستان نمی‌توانند در فضاهای شهری حضور پیدا کنند و مردم این شهرها شب هنگام در فضاهای شهری و مراکز خرید و مراکز تفریحی حضور پیدا می‌کنند. جایگاه گردشگری شبانه در شهرهای ما کجاست؟ رونق و وجود گردشگری شبانه به فرهنگ جوامع نیز مربوط می‌شود به طور مثال در فرهنگ شهرهای کویری مثل اصفهان و یزد چیزی به عنوان گردشگری شبانه تعریف نشده است، اما در شهرهای جنوبی کشور، گردشگری شبانه جزئی از سبک زندگیشان است. جامعه ما یک جامعه سنتی است که به سمت مدرن شدن پیش می‌رود در حالی که گردشگری شبانه در بسیاری از شهرهای توسعه یافته امری عادی و جا افتاده است. مشغله کاری در این کشورها اجازه تفریح و گذران اوقات فراغت در طول روز را نمی‌دهد. در کشور ما نیز بعضاً شهروندان به دلیل فشار زندگی و مشکلات اقتصادی به صورت دو شیفت کار می‌کنند و زمانی را برای تفریح خودش و خانواده‌اش نیاز دارد، در حالی که سبک زندگی شهری به خصوص در شهرهای بزرگ در دست تغییر است، اما هنوز قوانین و طرز تفکرها با سبک زندگی هماهنگ نشده است. توسعه گردشگری شبانه نیازمند چه ملزوماتی است؟ گردشگری به منزله ایجاد فضاهای با نشاط برای شهروندان و افرادی است که نیاز دارند اوقات فراغت خود را در این ساعات بیرون از خانه باشند. گردشگری البته دسته بندی‌های متفاوتی دارد، اما فرض بر این است که گردشگری شبانه ما از نوع گردشگری مراکز خرید و مراکز تفریحی در شهرها است. به منظور رونق گردشگری شبانه باید قوانین اجتماعی و قوانین تجاری به عنوان سیاست‌های بالادستی مورد بازبینی و اصلاح قرار بگیرد به عنوان مثال قانون تعزیرات عملاً اجازه نمی‌دهد که یک مغازه دار از ساعت ۱۲:۳۰ شب به بعد فعالیت داشته باشد و چنانچه بخواهیم گردشگری شبانه را داشته باشیم این قانون عملاً باید اصلاح شود، همچنین نیاز است نحوه سفرهای درون شهری بازبینی شود. تأمین امنیت برای استفاده کنندگان از فضاهای شهری در شب هنگام اهمیت زیادی دارد و در این راستا نیاز است فضاهای شهری، فضاهایی زنده و پویا باشد تا شهروندان از حضور در چنین فضاهایی احساس امنیت کنند. در این راستا اصلاح سیستم روشنایی شهر و حفظ روشنایی فضاهای شهری در طول شب اهمیت زیادی دارد. به منظور تأمین امنیت شهروندان همچنین همکاری سایر سازمان‌های اجتماعی مثل نیروی انتظامی نیاز است، به دلیل شیوع کرونا قانون منع تردد از ساعت ۱۰ شب تا ۳ صبح اجرا شده است در حالی که حتی ساعت ۱۲ شب ترافیک سنگینی در مراکز و فضاهای تفریحی وجود دارد و تعدادی از شهروندان تا پاسی از شب بیرون از منزل هستند. این نشان از آن دارد که مردم خواهان آن هستند شب هنگام به خصوص در فصل‌های گرم‌تر مثل فصل تابستان بیرون از منزل باشند. نبود هماهنگی میان قوانین و خواست و نیاز شهروندان چه تبعاتی برای شهر دارد؟ با توجه به این که این قانون سنخیتی با تفکرات و نیازهای شهروندان ندارد، عملاً نافرمانی مدنی شکل می‌گیرد. اعمال چنین قوانینی بدون در نظر داشتن خواست و نیاز افراد آن جامعه، موجب ایجاد ناهنجاری و شکاف میان مردم و مدیریت شهری می‌شود و مشارکت معنا و مفهوم پیدا نمی‌کند. به عبارت بهتر مردم این قانون را که تأثیری در زندگیشان ندارد، نادیده گرفته و نافرمانی می‌کنند و عملاً نافرمانی را یاد می‌گیرند. تأثیر گذاری سیاست بالادستی بر شهرهای ما در بحث گردشگری و حیات شبانه مشهود است و یکی از مشکلات مدیریتی کشور محسوب می‌شود در حالی که اگر قوانین از سطح خرد یعنی از سمت پایین به بالا بوده و قانون مطلقه نباشد، نظرات شهروندان در پایین دست و مقیاس‌های شهری نیز شنیده شود، فرایندی ایجاد می‌شود و این فرآیند به یک نقطه بهینه می‌رسد. به نظر من در نظر داشتن یک قانون مطلق موجب بروز نافرمانی و ایجاد شکاف می‌شود. زمانی که قانون منع تردد شبانه از ساعت ۱۰ شب تا ۳ صبح وجود دارد این سوال برای شهروندان مطرح می‌شود که کرونا تنها در این ساعات ایجاد خطر می‌کند؟! زمانی که اعمال چنین قانون‌هایی منطبق با واقعیت‌ها و خواست شهروندان نیست، ممکن است برخی از شهروندان نافرمانی کنند. از این قوانین با عنوان قوانین سوپاپی یاد می‌شود و سعی می‌شود با استفاده از این قوانین سایر عوامل دیگر مدیریت شود در حالی که این روزها شهروندان نیاز به حضور در فضاهای شهری و گردشگری شبانه دارند. اعمال این دست قوانین در کشور ما موجب ایجاد شکاف میان مردم و مدیریت شهری و در نهایت اعتماد نداشتن و مشارکت نکردن شهروندان می‌شود. منبع : ایمنا

ایجاد شده: 6/تیر/1400       آخرین ویرایش: 6/تیر/1400     اخبار داخلی
زمین گیری بیش از 3 هزار فروند هواپیمای مسافربری اروپا

زمین گیری بیش از 3 هزار فروند هواپیمای مسافربری اروپا

به گزارش سریس خارجی هتل نیوز ، به دلیل بحران کرونا همچنان حدود 3400 فروند هواپیمای مسافربری در اروپا روی زمین هستند. بر اساس ارزیابی سازمان هواپیمایی Eurocontrol این تعداد هواپیمای در زمین مانده بیش از دو برابر تابستان قبل از بحران کرونا در سال 2019 است. در نقطه اوج اولین قرنطینه در فصل بهار 2020 به صورت میانگین در هفته تقریبا حدود 720 فروند هواپیما غیر فعال بودند.

ایجاد شده: 2/تیر/1400       آخرین ویرایش: 2/تیر/1400     اخبار خارجی
آینده گذرنامه کووید

آینده گذرنامه کووید

به گزارش سرویس خارجی هتل نیوز و به نقل از گاردین، بسیاری از افراد استدلال می‌کنند که گذرنامه‌های کووید ـ تأییدیه‌هایی که نشان می‌دهد آیا کسی واکسن زده یا نتیجه تست کرونایش منفی بوده یا به کووید ایمنی دارد ـ راهگشا نیست. ما در آخرین گزارشی که در انجمن سلطنتی لندن منتشر کرده‌ایم، نتیجه گرفته‌ایم که این گذرنامه‌ها در بعضی موارد می‌توانند راه‌حل معقولی باشند اما فقط اگر با معیارهای مشخصی منطبق باشند. اصل مطلب این است که این گذرنامه‌ها چطور و کجا به کار روند. در مورد سفرهای بین‌المللی، که زیرساخت‌های تست کووید و سیستم «کارت زرد» در حال حاضر به راه افتاده است، گذرنامه کووید اقدامی منطقی به نظر می‌رسد. دولت بریتانیا نیز گذرنامه کووید را دست‌کم برای گردهمایی‌های بزرگ مثل مسابقات ورزشی در دستور کار قرار داده است. اوایل ماه آوریل امسال، وقتی تیم ورزشی «تگزاس رنجرز» در استادیوم بیس‌بالی که تمام بلیت‌هایش فروخته شده بود بازی می‌کرد، ما نگاهی انداختیم به اینکه وقتی درهای استادیوم‌ها بدون محدودیت باز می‌شود چه اتفاقی می‌افتد: هیچ فاصله‌گیری اجتماعی‌ای انجام نشده بود و تعداد کمی از افراد ماسک زده بودند ـ همه این اتفاقات هم در زمانی رخ می‌داد که ابتلاها اوج گرفته بود و فقط گروه کمی از جمعیت کشور دوز دوم واکسن را دریافت کرده بودند. گذرنامه کووید وقتی می‌تواند در رویدادهای بزرگ به کار بیاید که در کنار سایر اقدامات همچون تهویه هوا و فاصله‌گیری اجتماعی و تست ابتلا و سیستم رهگیری مبتلایان انجام شود. اما در این صورت هم باید معیارهای مشخص ایمنی و ابتلا در مورد آن لحاظ شود. برای اینکه نشان بدهیم آیا کسی به کووید مبتلاست چهار راه وجود دارد: تأییدیه واکسیناسیون یا نتیجه تست PCR، تست تشخیص سریع LFT یا تست آنتی‌بادی است. ما در گزارش‌مان نتیجه گرفتیم که فقط تأییدیه واکسیناسیون یا نتیجه تست PCR می‌تواند معیار مناسبی برای صدور گذرنامه کووید باشد. دلیلش این است که تست‌های آنتی‌بادی معیار معتبری برای ابتلا نیست و تست LFT برای تشخیص ابتلا در افرادی که مبتلا هستند اما میزان کمی از ویروس در بدن‌شان هست مؤثر نیست. این تست دوم به‌خصوص زمانی می‌تواند نامعتبر باشد که توسط یک متخصص گرفته نشده باشد. دولت به‌درستی خط‌قرمزهایی را برای خود در نظر گرفته است. تأییدیه واکسن هیچ‌وقت برای خدمات اساسی مثل سوپرمارکت‌ها و حمل‌ونقل لازم نیست. ولی ورود به درگاه‌های غیرضروری ازجمله رستوران‌ها و کافه‌ها جایی است که این معیار را باید در نظر گرفت. نخست‌وزیر بریتانیا اخیراً گفته است که دیوارهای بین مردم در کسب‌وکارهای برچیده خواهد شد بدون اینکه بگوید کجا گذرنامه‌های سلامتی لازم خواهد بود. اما صاحبان کسب‌وکارها ممکن است احساس کنند حکومت در عوض اینکه دیوارها را بردارد، دارد خودش را به‌جای دیوارها می‌نشاند.   هیئت وزیران ممکن است بخشی از مسئولیت اجرای گذرنامه کووید را بر عهده برخی از کسب‌وکارها بیندازند ولی این کار در مسایل حقوقی و اخلاقی گیر خواهد کرد. برای نمونه، کمیسیون فرصت‌های برابر اشتغال در آمریکا اخیراً به کسب‌وکارها اطلاع داده است که اگر کارمند یا کارگری نتواند به‌علت معلولیت یا عقاید مذهبی واکسن بزند و کسب‌وکار قادر نباشد اقدام بیشتری برای او بکند، از نظر قانونی مجاز است که آن‌ها را از مجموعه نیروهای کار خود کنار بگذارد. این‌ها فقط چند مورد از مواردی است که گذرنامه‌های کووید با آن روبه‌رو خواهند شد. ضروری است اطمینان حاصل شود از اینکه گذرنامه کووید نابرابری را ایجاد نمی‌کند یا آن را وخیم‌تر نمی‌سازد، به‌ویژه در بین کسانی که شاید برای تست‌دادن یا واکسیناسیون تعلل می‌کنند. این گذرنامه‌ها سؤالاتی را نیز از فناوری‌ای که به کار می‌برند و ابعاد داده‌ای که جمع می‌کنند به وجود می‌آورند. آیا این گذرنامه‌ها در امتداد ابزارهای مختلف و اپلیکیشن وزارت بهداشت کار می‌کنند؟ چطور می‌شود از جعل گذرنامه کووید جلوگیری کرد؟ و این گذرنامه‌ها چطور می‌توانند تضمین کنند که داده‌های افراد امن می‌ماند؟ دولت نیز باید روشن سازد که آیا مایل است این گذرنامه‌ها طلیعه تولد نظام بهداشت دیجیتال باشد یا اینکه مثل آنچه در کشورهایی مثل دانمارک اعمال شده، تأییدیه‌های کووید فقط گذرنامه‌هایی است که به‌زودی اطلاعات آن پاک خواهد شد. همه این‌ها سؤالاتی است که به‌روشنی باید به آن‌ها پاسخ داده شود. تأییدیه‌های کووید می‌تواند به اطمینان جوامع از سلامتی مردم بیفزاید اما فقط وقتی که آ‌ن‌ها معیارهای لازم را رعایت کرده باشند. دو نوع گذرنامه واکسیناسیون ویروس کرونا در بریتانیا اولین کمپین ایمن‌سازی دسته‌جمعی در جهان برای محافظت در برابر کووید ـ 19 با استفاده از واکسن‌هایی است که در پاسخ به دنیاگیری کووید-۱۹ در بریتانیا ساخته شده‌است. واکسیناسیون از ۸ دسامبر ۲۰۲۰ آغاز شد. این دو واکسن که در حال حاضر استفاده می‌شود با مشارکت فایزر و بیوان‌تک (واکسن فایزر ـ بیوان‌تک) و دانشگاه آکسفورد و آسترازنکا (واکسن آکسفورد ـ آسترازنکا) ساخته شده ‌است. سومین مورد تأیید شده اما هنوز اجرایی نشده توسط مدرنا (واکسن مدرنا) ساخته شد. تا تاریخ ۷ فوریه ۲۰۲۱، پنج واکسن دیگر کووید ـ 19 به‌سفارش این برنامه در مراحل مختلف توسعه وجود دارد. در این برنامه براساس سن، مرحله یک از عرضه آسیب‌پذیرترین افراد است. دریافت دوزهای دوم به تأخیر انداخته شد تا افراد بیشتری بتوانند اولین دوز خود را دریافت کنند. هدف برای دادن هر دوز به ۱۵ میلیون نفر در چهار گروه اولویت اول تا اواسط فوریه ۲۰۲۱ اعلام شد و در ۱۴ فوریه این امر محقق شد. تا ۱۵ آوریل به پنج گروه بعدی واکسن داده شد، به این معنی که در آن زمان ۳۲ میلیون دوز تجویز شد. محل واکسیناسیون شامل اقدامات پزشک عمومی، خانه‌های مراقبت و داروخانه‌ها و همچنین بیمارستان‌ها است. باید گفت که دولت در بحث درباره اینکه در این همهمه کووید چه چیزی خوب است یا نه، گذرنامه سلامتی یا گذرنامه واکسن را هم در مقام یک راهکار ارایه کرده و بحث درباره آن بالا گرفته است. طبیعی است که مثل هر بحث دیگری، بخشی از مردم با آن موافق‌اند و برخی مخالف‌اند. تأییدیه‌هایی که به مردم اجازه می‌دهد وارد مکان‌های شلوغی شوند که احتمال ابتلای آن‌ها به کووید زیاد است، می‌تواند به دو صورت صادر شود: گذرنامه کووید که نشان می‌دهد نتیجه تست اخیر کرونای فرد چه بوده و گذرنامه واکسن که نشان می‌دهد فرد واکسن زده است. بیاییم روی گدرنامه واکسن متمرکز شویم. اول یک تمایز اساسی را در نظر بگیریم: یک دنیا تفاوت هست بین نیاز به واکسنی که برای فعالیت‌هایی که به‌نظر اساسی نمی‌آیند زده می‌شود و نیاز به واکسنی که برای انجام فعالیت‌های روزمره لازم و اساسی است. در مورد اول، واکسیناسیون یک امر انتخابی است اما در مورد دوم، واکسن زدن یک اقدام به‌شدت واجب است. وقتی افراد می‌بینند که واکسن یک امر ضروری برای انجام فعالیت‌هیا اجتماعی روزمره است (رفتن به کافه، یا حتی رفتن به سر کار) دو پیامد برایشان پیش می‌آید: آن‌هایی که واکسن نمی‌زنند، عملاً از جامعه حذف می‌شوند. آن‌ها این حذف اجباری از جامعه را به این چشم می‌بینند که دارند کنترل می‌شوند و مجبورشان می‌کنند که واکسن بزنند. واکسیناسیون می‌تواند کاری قلمداد شود که توسط مردم و برای مردم انجام می‌شود. در عوض، واکسن می‌تواند چیزی باشد که از یک نهاد خارجی بر مردم تحمیل می‌شود ـ و بنابراین مقامات سیاسی و همچنین بهداشتی با انجام آن و در چشم مردم در نقش یک «دیگری» ظاهر شوند. تمام این مسایل می‌تواند در مردم خشم ایجاد کند و مردم را به این نقطه برساند که با نرفتن زیر بار واکسن دوباره استقلال و خودمختاری‌شان را به دست آورند. این خودش به اندازه کافی بد است ولی وقتی که مثل یک شکاف بین افرادی که واکسن زده‌اند و آن‌هایی که واکسن نزده‌اند رفتار کند، سنگ مشکلات در چاهی می‌افتد که بیرون‌آوردن آن کار بسیار دشواری خواهد بود. این شکاف هم تصادفی نیست: به‌روشنی نمودار شکاف اجتماعی موجود است. در بریتانیا، کسانی که رابطه بدتری با مقامات دارند، نرخ واکسیناسیون کمتری هم دارند. افزایش فقر رابطه محکمی با کاهش واکسیناسیون دارد. اقلیت‌های قومی، به‌خصوص سیاه‌پوستان، نگرانی‌های بیشتری بابت واکسن‌های کووید دارند. آن‌ها تجربه تاریخی دردناکی که داشته‌اند، باید متقاعد شوند که واکسن به‌نفع آن‌ها و برای رفاه و سلامتی آ‌ن‌ها عرضه شده است، نه برای کنترل آ‌ن‌ها. گذرنامه‌های سلامتی می‌تواند اهمیت واکسن را تحت‌الشعاع قرار دهد و نگرانی‌هایی را به وجود بیاورد که اقلیت‌های قومی براساس تجربه تاریخی خود در زدن آن تأمل و تعلل کنند. آن‏ها همچنین روایت افراد هوادار جنبش‌های ضد واکسن را پیش می‌برند، جنبش‌هایی که هواداران‌شان می‌گویند در واکسیناسیون بیش از آنکه سلامتی مطرح باشد، بحث کنترل افراد اهمیت دارد. زدن واکسن توسط اکثریت جامعه یک امر مهم و حیاتی است و برای اینکه بیماری کنترل شود باید بخش اعظمی از مردم آن را زده باشند اما چنین روایت‌هایی از واکسن که تعداد چشمگیری از افراد را بدبین می‌کند و از سیاست‌های رسمی دور می‌کند، باعث می‌شود خیلی از آن‌ها در مقابل واکسن زدن مقاومت یا تعلل کنند و در نتیجه فوریت درمان بیماری با واکسن تحت تأثیر قرار بگیرد. بی‌عدالتی در واکسیناسیون به‌اضافه گذرنامه واکسن به نژادپرستی واکسن تعبیر می‌شود. به همین علت است که ما باید فوراً کیت‌های این گذرنامه‌های واکسن را کنار بگذاریم و در عوض، تجربیات سلامت عمومی که سال‌هاست به آن رسیده‌ایم: سلامت وابسته است به همکاری پایدار جامعه. گذرنامه‌های واکسن هم سلامت فیزیکی و هم سلامت جامعه ما را به خطر می‌اندازد.

ایجاد شده: 29/خرداد/1400       آخرین ویرایش: 29/خرداد/1400     اخبار خارجی
مدیریت ترافیک بدون سرنشین چیست؟

مدیریت ترافیک بدون سرنشین چیست؟

به گزارش سرویس خارجی هتل نیوز، ظهور وسایل نقلیه هوایی جدید مانند هواپیماهای بدون سرنشین و تاکسی­‌های پرواز و عملیات هواپیماهای جدید در حال تغییر شیوه پیکربندی و مدیریت آسمان ما است. مدیریت ترافیک بدون سرنشین اکنون یک مولفه مهم برای فعال کردن این وسایل نقلیه هوایی جدید است تا با خیال راحت وارد فضای هوایی ما شوند. فضای هوایی امروز شلوغ تر از همیشه است. بیش از 1.2 میلیون نفر در هر لحظه در سراسر جهان به پرواز در می‌­آیند که این بیشتر از جمعیت سانفرانسیسکو یا استکهلم است! به لطف فناوری­‌های پیشرفته، اکنون انواع جدیدی از وسایل نقلیه هوایی در حال توسعه هستند و با سرعت وارد آسمان می­‌شوند. این وسایل نقلیه اشکال و قابلیت‌­های جدیدی دارند و در ارتفاعات بسیار پایین‌­تری کار می‌­کنند که همه فضای هوایی فعلی برای رسیدگی به آن طراحی نشده است. به عنوان مثال، هواپیماهای بدون سرنشین باری در حال حاضر بسته‌­ها را سریع‌تر و کارآمدتر از کشتی به ساحل منتقل می­‌کنند و وسایل نقلیه عمود برخاست برقی نشان از توانایی انتقال افراد از نقطه A تا B در داخل شهرها به جای ساعت‌­ها در راه بودن دارند. اما چگونه این وسایل نقلیه هوایی جدید که اکثر آن‌ها بدون سرنشین هستند (یعنی بدون خلبان) می‌­توانند با خیال راحت وارد فضای هوایی فعلی شوند؟ و چگونه می‌­توانند با یکدیگر و کاربران فضای هوایی فعلی و همچنین با استفاده‌­های بعدی که هنوز تعریف نشده­‌اند هماهنگ باشند؟ پاسخ به این سؤالات در حال حاضر مورد بررسی قرار می‌­گیرد که دیجیتالی شدن و استقلال نقش مهمی در نوسازی و مدیریت ایمنی فضای هوایی آینده ما دارند. نوسازی مدیریت ترافیک با مدیریت ترافیک بدون سرنشین امروزه، هواپیماها با کنترل ایمنی حمل و نقل هوایی با خلبانان از طریق رادیو، سیستمی هدایت می­‌شوند که به سیستم مدیریت هوایی معروف است. این ارتباط مستقیم، از نقطه به نقطه، بینایی بین یک اپراتور و هواپیما، روش استاندارد صنعت است. اما برآوردها نشان می­‌دهد که رشد ترافیک هوایی تجاری در نهایت از ظرفیت یک سیستم انسانی محور فراتر خواهد رفت و این فقط برای پروازهایی که توسط انسان هدایت می‌شوند، انجام می‌­شود. همانطور که عملیات بدون سرنشین و خلبان همچنان به تکثیر خود ادامه می‌­دهد، سیستم‌­های مدیریت هوایی باید به یک مدل مقیاس پذیرتر تغییر پیدا کنند: یک سیستم دیجیتالی که می‌­تواند بر افزایش فعالیت نظارت و مدیریت کند. به این سیستم مدیریت ترافیک بدون سرنشین یا مجموعه خدمات شبکه‌­ای گفته می‌­شود که براساس قوانین مشترک با یکدیگر ارتباط برقرار میکنند. چارچوب‌­های مدیریت ترافیک بدون سرنشین به جای تکیه بر کنترل متمرکز در سراسر جهان از اصل اختیارات توزیع شده استفاده می‌­کند، که این سیستم برای ارائه دهندگان، خدمات بیشتری می­‌دهد که می توانند با تحول بازار سازگار شوند و نیاز به تغییر دارند. خدمات مدیریت ترافیک بدون سرنشین واقعی در حال حاضر شروع به اجرا شده است. سیستمی که امروز و طی چند سال آینده راه­‌اندازی می‌­شود­، یکی از سیستم‌­های موجود برای دهه‌­های آینده خواهد بود. این بر نسل بعدی افرادی که از سیستم کنترل ترافیک هوایی استفاده می‌­کنند نیز تأثیر می­‌گذارد. در عمل، مدیریت ترافیک بدون سرنشین به این معنی است که هواپیما دیگر نیازی به صحبت با یک موجود واحد مانند یک کنترل کننده ترافیک هوایی اختصاصی ندارد. درعوض، قادر به برقراری ارتباط آزادانه با چندین تأمین کننده خدمات خواهد بود. این تأمین‌­کنندگان مطابق با استانداردهای ایمنی، امنیتی و عملکردی مربوطه برپا می‌­شوند و قادر خواهند بود با بقیه شبکه هماهنگ شوند تا تصمیم­‌گیری‌­های کارآمد را بر اساس اهداف خاص پرواز انجام دهند. این انتقال به صورت تدریجی انجام خواهد شد­، اما موردی است که برای حیات آتی سیستم جهانی حمل و نقل هوایی مهم است. نسل بعدی مدیریت ترافیک هوایی در سراسر جهان، اصول اساسی و رویکردهای مربوط به چارچوب­‌های مدیریت هوایی بدون سرنشین در توسعه بسیار مشابه هستند. در اروپا، سیستمی که توسطU-Space (SESAR) تهیه شده است، انتظار می‌رود در سال 2020 از بین برود و در آمریکا، ناسا در حال توسعه یک مدل خصوصی موسوم به "تهیه‌کنندگان خدمات سیستم­های هواپیمای بدون سرنشین" است که توسط اداره هواپیمایی فدرال (FAA) تأیید شده­ است. مدیریت هوایی بدون سرنشین ایرباس، مسئول توسعه این زیرساخت­‌های مدیریت ترافیک دیجیتال، در حال ساخت راه حل­‌هایی برای کمک به چارچوب‌­های مدیریت هوایی بدون سرنشین است. این ارائه دهنده خدمات، مجوز پرواز در ارتفاع کم و قابلیت پیمایش در هوای ایالات متحده را دارا می‌­باشد، به این معنی که مدیریت هوایی بدون سرنشین ایرباس می‌­تواند مجوزهای FAA را برای پروازهای سیستم هواپیمای بدون سرنشین در نیز ارائه دهد. به گفته جو پولاستر (رئیس مدیریت محصولات هوایی بدون سرنشین ایرباس)، انتقال کامل به یک سیستم مدیریت هوایی بدون سرنشین از طریق مراحل کوچک پیشرفت خواهد کرد. این شامل پیاده‌­سازی برنامه‌های کاربردی کوچک و گرفتن بازخورد در مورد زنده بودن آن‌ها است که این صنعت را قادر می‌­سازد تا در دراز مدت خدمات را افزایش دهد. در انتها، جو می­‌گوید: "خدمات واقعی مدیریت هوایی بدون سرنشین را از قبل شروع به اجرای آن کرده­‌اند. سیستمی که امروز و در چند سال آینده راه‌­اندازی کرده­‌ایم، دستگاهی خواهد بود که برای دهه‌­های بعد در دست است. این بر نسل بعدی افرادی که از سیستم کنترل ترافیک هوایی استفاده می­‌کنند نیز تأثیر می‌گذارد." منبع : کن نیوز

ایجاد شده: 6/خرداد/1400       آخرین ویرایش: 6/خرداد/1400     اخبار خارجی
پیست اسکی«اوجور» گامی برای توسعه گردشگری

پیست اسکی«اوجور» گامی برای توسعه گردشگری

به گزارش هتل نیوز و به نقل از فارس، " اکبر بهنام جو " استاندار اردبیل در آیین افتتاح فاز اول پیست اسکی اوجور، این ظرفیت را در رونق گردشگری و کسب و کار در فصل زمستان بسیار با اهمیت خواند. وی افزود: با اینکه در نیمه اول سال استان اردبیل حدود هفت میلیون مسافر و گردشگر را پذیرا بوده، ولی به‌دلیل عدم استفاده از پتانسیل‌ها در راستای توسعه گردشگری زمستان، در این فصل گردشگری عملا تعطیل می‌شود. استاندار اردبیل با اشاره به وجود ۱۴ الی ۱۵ هزار تخت اقامتی در سرعین، نبود گردشگر در فصل زمستان را نقیصه گردشگری استان عنوان کرد و راه اندازی پیست‌های اسکی را گامی مهم در راستای رونق گردشگری زمستان دانست. بهنام جو به اجرای چندین طرح گردشگری زمستانی و پیست در استان اشاره کرد و از اجرای پیست اسکی در منطقه شابیل و خلخال که سرمایه‌گذاری آن‌ها شروع شده، خبر داد. وی اظهار کرد: اقدام سرمایه‌گذاران گامی برای رونق گردشگری و سوددهی به استان بوده و باید دست سرمایه‌گذاران را بگیریم. استاندار اردبیل افزود: اماکن گردشگری در دراز مدت سودده بوده و بیشترین سود در ابتدای امر از محل ورود مسافران به سایر حوزه‌ها عاید می‌شود. وی با اشاره به رشد سه درصدی صنعتی استان و کسب رتبه اول در صدور پروانه بهره برداری،گفت: سوداوری و اهمیت گردشگری کمتر از صنعت نیست ولی در دراز مدت برای استان سودآوری به دنبال دارد. بهنام جو اظهار کرد: پیست اسکی اوجور از جمله اماکن گردشگری است که ظرفیت خوبی برای استقبال از گردشگران خارجی بوده و لازم است طرح توسعه آن از جمله هتل، مکان آموزشی و رستوران با همکاری دستگاه‌ها و سرمایه گذار اجرایی شود. وی از اجرای جاده دسترسی آسفالته با همکاری راه و شهرسازی خبر داد و گفت: آسفالت جاده دسترسی این پیست شهریور ماه به اتمام می‌رسد و اتصال راه آلوارس به اوجور با اینکه هزینه بالایی دارد، ولی در حال اجرا است. وی بیان کرد: در هیچ جای دنیا پیست اسکی و آبگرم با هم در یک نقطه وجود ندارد و این ظرفیت مختص منطقه بوده که باید از این ظرفیت در راستای توسعه گردشگری استفاده شود تا بتوانیم منطقه را رشد دهیم. بهنام جو تصریح کرد: همزمان با خرداد ماه و زمانی که بیشتر نقاط کشور گرم است، در این نقطه برف وجود دارد و اسکی بازان تا پایان خرداد می‌توانند اسکی کنند.

ایجاد شده: 3/خرداد/1400       آخرین ویرایش: 3/خرداد/1400     اخبار داخلی
جایگاه تبلیغات 1 جایگاه تبلیغات 1
نمایشگاه گردشگری تهران، نقطه آغازی برای هم‌افزایی بیشتر دولت با بخش‌خصوصی
محسنی بندپی تاکید کرد : نقش مهم گردشگری در ارتقای سلامت جامعه
رشد چشمگیر Choice Hotels با توسعه هتل‌های لوکس و اقامت طولانی
تمرکز Accor بر لوکس‌گرایی و بهبود عملکرد در آسیا و خاورمیانه
ضرورت فضاآرایی پر نشاط توسط شهرداری مشهد با محوریت ماه مبارک رمضان و نوروز
هتل Balmoral، تنها هتل پنج‌ستاره اسکاتلند در Forbes 2025
سنت شکنی معاونت گردشگری در ارائه و انتشار گزارش آماری هجدهمین نمایشگاه
سید میکائیل موسوی، سرپرست اداره‌کل میراث‌فرهنگی استان زنجان شد
تامین منابع مالی برای تکمیل ۲۷۰۰ پروژه گردشگری در حال ساخت
اولتیماتوم وزیر راه به ایرلاین‌ها درباره نرخ بلیط هواپیما
صالحی‌امیری : دولت تسهیل‌گر سرمایه‌گذاری در حوزه گردشگری است
سید احمد برآبادی، سرپرست اداره‌کل میراث‌فرهنگی استان خراسان جنوبی شد


کمی منتظر بمانید...