به گزارش هتل نیوز و به نقل از ایرنا، پس از گذشت حدود ۲ سال از آغاز همه گیری کرونا که تاکنون پنج موج را پشت سر گذاشت ، صنعت گردشگری در مسافر خیزترین استان کشور تا مرز ورشکستگی رفت و در این بین فقط آزادسازی های میان موجی همچون تنفسی کوتاه باعث تداوم حیات این صنعت در مازندران بود.
صنعت گردشگری مازندرانی که سالانه میزبان رسمی حدود ۳۰ میلیون مسافر داخلی و خارجی بود از اسفند ماه سال ۹۸ ورود کرونا به کما رفت ، ویروسی که نه تنها بسیاری از سرمایه گذاری های تازه شکوفا شده را متوقف کرد، بلکه بسیاری از فعالان این بخش را نیز از گردونه اقتصاد توریسم استان خارج نمود ، اما اکنون پس از پایان موج پنجم ، گسترش و تسریع در واکسیناسیون عمومی باعث برداشته شدن محدودیت ها و آغاز فصل تازه گردشگری در مازندران شد که آغازش را شهروندان مازندرانی با تعطیلات هفته گذشته شاهد بودند.
بسیاری از شهروندان مازندران بویژه در مناطق مرکزی و غربی طی تعطیلات پایان ماه صفر شاهد حضور انبوهی از مسافران بودند که در نقاط مختلف چادرشان را برپا کردند ؛ گویی به پیک نیک آمده بودند. بسیاری از کارشناسان چادرخوابی را مهم ترین ویروس صنعت گردشگری این استان می دانند ، ویروسی که حالا با کم رنگ شدن کرونا بار دیگر خود را نشان داده است.
نخستین گام عمومی مسافران به مازندران پس از حدود ۲۰ ماه آن هم با چادر خوابی علاوه بر اینکه نشان از بیمار بودن صنعت گردشگری دارد، بلکه اساساً هیچ کمکی نیز به بخش های سرمایه گذاری استان نمی کند.
مشاهدات خبرنگار ایرنا در شهر ساحلی محمودآباد که یکی از گردشگرپذیرترین شهرهای استان مازندران است حاکی از حضور انبوه مسافرانی بود که چادرهایشان را در پیاده روهای خیابان های این شهر برپا کرده بودند. چادرخوابی مسافران چنان فراگیر بود که آه از نهاد شهروندان محمودآبادی برآورد چون در شهر خودشان برای عبور و مرور دچار مشکل بودند.البته چادر خوابی در این شهرستان تنها به پیاده روها ختم نشد و مسافران حتی در ساختمان های نیمه تمام چادر زدند.
شهروندان محمود آبادی بر این اعتقاد بودند که بر پا کردن چادر در پیاده روهای شهرشان گذشته از آسیب های ناشی از مخاطرات طبیعی و قرار گیری در سرقت ، باعث نادیده گرفتن حق و حقوق شهروندیشان شد چرا که عبور و مرورشان را دچار اختلال کرد.
بر اساس قوانین حقوق شهروندی پیاده روها بخشی از حریم عمومی شهری و برای سهولت عبور مرور هستند که نباید به هر دلیل در آنها موانع قرار گیرد.علاوه بر این برخی افراد آسیب پذیر جامعه همچون معلولان و سالمندان به دلیل عدم توانایی عبور از خیابان ها از مهم ترین کاربران پیاده روها هستند که در ایام تعطیلات به لطف اسکان مسافران در پیاده روها حتی از حق رفت و آمد نیز محروم می شوند.
گذشته از این بسیاری از واحدهای صنفی در مجاورت پیاده روها قرار دارند و چادرهای مسافران حتی کسب و کار این افراد را نیز با مشکل مواجه می کند که همگی مصداق بارز نقض حقوق شهروندی است.