نتایج جستجو...
گردشگری می‌تواند ققنوس اقتصادی کشور باشد

گردشگری می‌تواند ققنوس اقتصادی کشور باشد

در چند ماه اخیر با توجه به حوادث سیاسی و اجتماعی تاثیرگذار بر کل کره خاکی از بسیاری از همکاران و فعالین صنعت گردشگری شنیدم که گردشگری ایران برای همیشه کام مرگ رفت. باید پذیرفت تا زمانی که نسل بشر از روی کره خاکی پاک نشده، صنعت گردشگری بر خلاف سایر صنایع به علت ذات خویش همواره در حال حیات، رشد و گاها با برنامه‌ریزی‌های صحیح در حال توسعه می‌باشد. فضای کنونی برای دست اندرکاران بی‌شباهت به دوران ۸ ساله دفاع مقدس نیست و همانطور که پس از اتمام جنگ، شاهد رونق گردشگری ( هرچند با سرعت کم ) در این بازار پر سود جهانی بودیم، باید زمان حال را غنیمت شمرده و از هم‌اکنون با مرور تجربیات و از طریق روش‌های مختلف مختلف مانند نوسازی هتل‌ها، افزودن امکانات رفاهی جدید بر اساس نیاز روز مشتریان، نمادسازی‌های‌ مدرن، طرح جذابیت‌های جدید، توجه بیشتر به گردشگری سلامت و گرشگری سیاه و هزاران روش ابتکاری و نوآورانه دیگر، باعث طرح پکیج‌های متنوع و جذاب گردشگری در کشور شده و تعداد بیشتری از توریست‌های علاقه‌مند از سراسر جهان را جذب کنیم. با علم به آماده نبودن زیرساخت‌های اقتصادی مناسب برای جذب سرمایه‌گذاری در ساخت هتل و سایر صنایع جانبی این حوزه، بی‌خبر بودن سرمایه‌گذاران خارجی از پتانسیل‌های جغرافیایی و فرهنگی موجود در ایران و تبلیغات غیر هدفمند در بازارهای جهانی و همچنین کشمکش‌های سیاسی با بعضی کشورهای غربی و دیگر موانع در مسیر رشد صنعت گردشگری ایران، هنوز هم این صنعت مولد و اشتغال‌زا که به صورت غیرمستقیم ۶.۱ درصد تولید ناخالص ملی و نیم درصد اشتغال را به عهده دارد، می‌تواند با برنامه‌ریزی صحیح کشور را از بحران اقتصادی خارج سازد.  آنچه این امر را میسر می‌کند، توجه جدی حاکمیت به ظرفیت‌های رها نشده و انعطاف‌پذیری گردشگری و صنایع وابسته آن است.   بهره‌وری و استفاده بهینه از ظرفیت‌های گردشگری کشور، سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی‌های راهبردی و کوتاه‌ مدت، میان مدت و بلندمدت جهت افزایش تحرک در تولید و توزیع، ایجاد مشاغل و خدمات گوناگون و کمک به سرعت گردش پول باید در الویت کار برنامه‌ریزان قرار گیرد تا به توسعه پایدار و پویایی اقتصاد کشور کمک کند. اگر گردشگری به یک استراتژی ملی در راستای افزایش درآمد کشور تبدیل شود، موتور محرک توسعه خواهد بود و ضمن اشتغال‌زایی و توزیع ثروت، در تمام نقاط پهنه گسترده کشورمان باعث تقویت بنیان‌های سیاسی و اجتماعی خواهد شد. مهران امیرحسینی - عضو کمیته اطلاع‌رسانی، تبلیغات و روابط بین‌الملل جامعه هتلداران ایران

ایجاد شده: 26/شهریور/1399       آخرین ویرایش: 26/شهریور/1399     مقالات و یادداشت ها
سفر کم شتاب؛ پیشنهادی برای دوران پساکرونا

سفر کم شتاب؛ پیشنهادی برای دوران پساکرونا

گردشگری ذاتاً تجربه اجتماعی است که معمولاً شامل مسافرت با دوستان و اقوام می‌شود و این روابط اجتماعی هستند که تجربه مصرف را شکل می‌دهند.  در واقع، سفر کم‌ شتاب زمان بیشتری را برای گذراندن در سفر در اختیار قرار می‌دهد تا افراد در آن فرصت، گردهم آیند و به روابط خانوادگی و دوستی‌های خود استحکام بخشند.  در بررسی اصالت روابط و ارتباطات بین فردی می‌توان گفت که خانواده‌ها هنگام دور بودن از خانه، انگار در خانه خود هستند. گردشگران از مکان‌ها استفاده می‌کنند و به این ترتیب نوعی گردهمایی خاص را ایجاد می کنند.  به نظر می‌رسد که گردشگری بیشتر به همراهی دسته‌جمعی گرایش پیدا کرده و سفر به قصد بازدید صرف از ناشناخته‌ها، کمتر صورت می‌گیرد.  سفر کم شتاب بخش متفاوتی از تجسم دوباره گردشگری است که توجه بیشتری به اجتماع دارد و این توانایی را ایجاد می‌کند تا گردشگر با افراد و مکان‌ها درگیر شود. مسافران سفر کم شتاب علاوه بر رفت و آمد با دوستان و اقوام، تمایل دارند با مردمی که در طول سفر با آنها مواجه می‌شوند نیز ارتباط برقرار نمایند.  سفر کم شتاب به معنای لذت بردن از رفتن به مقاصد جدید، کشف فرهنگ‌های هر منطقه، احترام به محیط زیست، همدم شدن با بومیان و استفاده از سفر به صورت بهینه و گاهی به معنای کاهش هزینه‌ها است.  سفر کردن با آهنگ آهسته و برقراری ارتباط با مناطق در طول مسیر سفر امر جدیدی نیست. پیش از استفاده گسترده از خودروها و سفرهای هوایی، بخش عمده‌ای از گردشگری به شکل کم شتاب صورت می گرفته و دلیل آن هم کمبود امکانات حمل و نقل پیشرفته بوده که سفرها را به مسافت‌های کوتاه و در طول یک روز محدود می‌کرده‌اند. به عنوان مثال مسافرت‌ها به صورت پیاده یا با حیوانات ( اسب، شتر، الاغ ) تنها روش‌های سفرهای زمینی بودند.  امروزه سفر کم شتاب البته نه برای همه ولی برای اغلب افراد، سفری متفاوت می‌باشد زیرا پربار بودن تجربه سفر با حضور در محیط‌های بومی و محلی مقصد برای برخی از مهم‌ترین بخش‌های سفر به حساب می‌آید.  سفر کم شتاب، جایگزینی برای سفر هوایی و سفر با خودرو پیشنهاد می‌دهد که در آن گردشگر می‌تواند در طول سفر تجربه کسب کند.  از ماهیت سفر کم شتاب می‌توان به افزایش تجربه کلی مسافران از سفر، اقامت در خانه های تاریخی و محلی، استفاده از این زمان برای شناسایی اماکن نزدیک به آن محل، به دست آوردن اطلاعات بیشتری درباره فرهنگ و شیوه‌های زندگی محلی را نام برد.  در سفر کم شتاب، بیشتر به لذت بردن از سفر هم در طول مسیر و هم در مقصد، اجتناب از پروازهای ارزان‌قیمت و سفرهای کوتاه‌مدت به مکان‌های خیلی دور و گرایش بیشتر به مسافرت‌هایی با قطار، اتوبوس، دوچرخه، قایق و یا پیاده همراه با اقامت شبانه، گشت و گذار با دوچرخه و اقامت در خانه‌های تاریخی و محلی، تاکید می‌شود.  سفر کم شتاب در حال حاضر به بازار بکری تبدیل شده است که قشر متوسط در کشورهای توسعه یافته و گروه‌هایی با موقعیت اجتماعی - اقتصادی پائین‌تر را به خود جلب کرده که امکان کمتری در انتخاب جایگزین‌های این نوع از سفر پیش رو دارند. با این حال، گردشگری کم شتاب نیز جایگاهی مانند گردشگری جایگزین، اکوتوریسم و گردشگری مسئولانه پیدا خواهد کرد.  اولین طرفداران سفر کم شتاب، شرکت های خدمات مسافرتی کوچک، سفرنامه‌نویسان، بلاگرها و کوله‌پشتی‌ها که نظرات خود را عمدتاً از طریق اینترنت، فضاهای مجازی و رسانه‌های مربوط به سفر بیان می‌کردند، هستند. همانطور که در ابتدا گفته شد، سفر و گردشگری کم شتاب یک سبک جدید نیست بلکه مقابله با فرهنگی جدید است که هدف اصلی سفر و گردش را به فراموشی سپرده است. فرهنگی که در آن رسیدن به مقصد‌های متعدد، اهمیت بیشتری از خودِ مقصد و انسان‌های ساکن در آن دارد. فرهنگی که عکس گرفتن از مشاهده، شناخت و حضور در جاذبه‌های گردشگری مهم‌تر است و در آن صرفاً سیر شدن بدون اهمیت به غذایی که خورده می‌شود، ترجیح داده می‌شود.  هرچند نمی‌توان بین سفر کم شتاب و سفر پرشتاب مرزی قائل شد و یکی را بهتر از دیگری معرفی کرد اما مسلم است که هر فردی علاقه دارد بعد از سفر، تکاملی را در خود احساس کند و این هدف، تنها با تعمق و ارتباط حاصل می‌شود.  با توجه به شرایط اپیدمی ویروس کرونا، پیش بینی می‌شود در پساکرونا شاهد استقبال قابل توجهی از گردشگری داخلی باشیم. بنابراین به عنوان یکی از شیوه‌های شناخته شده گردشگری در دنیا، می‌توانیم سفر و گردشگری کم شتاب را به بخشی از افراد جامعه که قصد سفر دارند، پیشنهاد نمائیم. فرزاد زارع - کارشناسی ارشد مدیریت گردشگری

ایجاد شده: 26/شهریور/1399       آخرین ویرایش: 26/شهریور/1399     مقالات و یادداشت ها
پیشنهادی به وزارت گردشگری برای رفع بحران بیکاری

پیشنهادی به وزارت گردشگری برای رفع بحران بیکاری

ظهور و بروز ویروس کرونا و تاثیر بر صنایع مختلف از جمله صنعت نوپای گردشگری و احتمال بیکاری حداقل ۷۰ درصد نیروهای شاغل در این صنعت، مخاطرات فراوانی را برای فعالین این حوزه به وجود آورده است. برای خروج فعالین بخش گردشگری از این بحران، پیشنهادی به شرح زیر تقدیم وزارت گردشگری و سایر مسئولین محترم می‌گردد.  بر اساس قوانین کار ‌و مقررات حاکم بر آن در صورت بیکاری نیروهای انسانی، آنها می‌توانند بر اساس سوابق خود از بیمه بیکاری استفاده نمایند. آنچه که آشکار و مبرهن است، بار مالی ‌و روانی این موضوع می‌باشد. به طور طبیعی هجوم تعداد کثیری از بیکاران در پایان فروردین به اداره کار و لزوم پرداخت مقرری از طرف بیمه در این شرایط و برای مدت طولانی بسیار سنگین خواهد بود. با فرض مهار این ویروس تا پایان خردادماه، پیشنهاد اینجانب مبنی بر پرداخت حقوق نیروهای بنگاه‌های اقتصادی از طرف تامین اجتماعی بر اساس آخرین لیست بیمه این بنگاه‌ها صورت پذیرد تا کارکنان دچار مشکل اقتصادی در تامین نیازهای اولیه خود نباشند. این پرداختی در اصل به صورت قرض‌الحسنه صورت پذیرد و پس از اتمام این بحران در طول پنج برابر مدت زمان بحران ( ۱۵ ماه ) توسط کارگران به تامین اجتماعی بازپرداخت گردد.  بدیهی است که ضمانت بازپرداخت این وجوه با کارفرمایان خواهد بود و کارفرمایان از حقوق نیروهای انسانی کسر و به بیمه پرداخت خواهند کرد. انجام این کار هم مشکل نیروها را حل خواهد کرد و هم بار مالی برای تامین اجتماعی ایجاد نخواهد کرد. محمد آرا - مدیر هتل بین‌المللی تبریز

ایجاد شده: 25/شهریور/1399       آخرین ویرایش: 25/شهریور/1399     مقالات و یادداشت ها
آموزش مجازی؛ ابزاری برای ایجاد تحول در آموزش گردشگری

آموزش مجازی؛ ابزاری برای ایجاد تحول در آموزش گردشگری

ایجاد انگیزه در فراگیران دوره‌های آموزشی به همراه افزایش سطح کیفی و کاربردی آموزش به عنوان دغدغه‌های اصلی مدیران آموزش در صنعت گردشگری کشور در عصر حاضر، مطرح می‌باشد.  محتوای قدیمی و غیر کاربردی‌، طرح مسائل تکراری، استفاده از روش‌های سنتی تدریس، عدم ایجاد خلاقیت، فقدان نظام تربیت مدرس، عدم بکارگیری متدهای جدید آموزشی و ابزارهای الکترونیکی وابسته به آن، به عنوان مشکلات اساسی نظام آموزش در صنعت گردشگری کشور قلمداد می‌گردند. عناصر اصلی در برنامه‌های آموزشی در هر رشته‌ای شامل اهداف، محتوای آموزشی، استفاده از تکنولوژی، روش‌های تدریس متنوع و ارزشیابی نحوه برگزاری دوره‌های آموزشی، می‌باشند. در تربیت نسل جدید، انتخاب ابزارهای آموزشی و روش‌های خلاقانه تدریس به عنوان چالش اصلی آموزش‌های نوین به حساب می‌آید. نوآوری در روش‌های تدریس و متناسب‌سازی محتوا و شیوه‌های آموزش با پیشرفت‌های علمی و تکنولوژی‌های نوین، ضرورتی انکارناپذیر است‌. پیشرفت‌های تکنولوژی در قرن ۲۱ کلیه جنبه‌های زندگی را تحت‌الشعاع خود قرار داده است. پیشرفت سریع سرعت اینترنت و دسترسی عمومی آن در کنار متحول شدن پلت‌فرم‌های وابسته به آن، ضرورت تغییر در محتوای آموزشی و روش‌های برگزاری دوره‌های آموزشی را بیش از پیش مورد توجه و اهمیت قرار داده است. یادگیری در بستر اینترنت که از آن به عنوان "آموزش مجازی" یاد می‌شود، شامل آموزش و یادگیری در سامانه یادگیری الکترونیک ( LMS ) و آموزش آنلاین بوده که این روش از آموزش، یادگیری فعال و هوشمندی است که ضمن ایجاد انگیزه در فراگیران، زمینه ایجاد همکاری گروهی را در محیط آنلاین و چند رسانه‌ای در مکان و زمان مناسب فراهم می‌سازد. به طور خاص LMS برای مدیریت دوره‌های آنلاین، توزیع مواد آموزشی و همکاری بین فراگیر و مدرس طراحی شده است.  این سامانه‌ها به مدیران و برنامه‌ریزان آموزشی اجازه می‌دهد تا تمام جنبه‌های یک دوره آموزشی را مدیریت کرده و ضمن ثبت نام الکترونیکی فراگیران در دوره‌های آموزشی، امکان برگزاری دوره، ارائه تکالیف و تمرین‌های ارائه شده در دوره‌های آموزشی و همچنین برگزاری آزمون‌هایشان و نظر سنجی‌های نحوه برگزاری آن دوره‌ها را نیز به صورت الکترونیکی برگزار نمایند.  کاهش هزینه‌های آموزشی، افزایش بهره‌وری، افزایش رضایت‌مندی شغلی برای مدیران و کارکنان شاغل به دلیل عدم نیاز به ترک محل کار برای یادگیری، دسترسی همیشگی به منابع آموزشی، امکان طرح بحث و گفتگو در گروه‌های مجازی و اینترنتی، راحتی و آرامش ناشی از عدم الزام به حضور در کلاس‌های فیزیکی در زمان و مکان مشخص، از جمله مزایای بهر‌ه‌مندی از سیستم یادگیری مجازی به حساب می‌آید. اتفاقات ناگواری چون اپیدمی بیماری‌های واگیر مانند کرونا، ضرورت توجه به این واقعیت را بیش از پیش برای ما آشکار ساخته است.  ابزار آموزش مجازی می‌توانست در صورت بسترسازی مناسب در این شرایط که به توصیه پزشکان کلیه فعالیت‌هایی که نیازمند حضور افراد در یک محیط بسته می‌باشد را غدغن کرده به عنوان جایگزینی مناسب برای استفاده بهینه از فرصت موجود و تبدیل تهدید به فرصت را فراهم سازد. امیر کلالی - سرپرست دفتر آموزش گردشگری خراسان رضوی

ایجاد شده: 25/شهریور/1399       آخرین ویرایش: 25/شهریور/1399     مقالات و یادداشت ها
گردشگری در پساکرونا

گردشگری در پساکرونا

اگر امروز کاهش سفر، کنسلی تورها، تعطیلی تأسیسات گردشگری و همه مشکلات ناشی از هراس کرونایی و چالش‌های ناشی از آن، مدیریت نشود در دوران "پساکرونا" مسائل پیش آمده می‌تواند بر صنعت بزرگ گردشگری و مجموع فعالیت‌های آن تأثیر منفی بگذارد.  تأکید می‌شود، وزارت گردشگری نباید تنها بر مسائل و مشکلات حاضر "کرونا" متمرکز شود و بایستی با برنامه‌ریزی لازم در کنار آگاهی‌بخشی، بیان واقعیت‌ها به طور شفاف و صادقانه، امیدآفرینی و کمک به تاب‌آوری در سطوح مختلف در صنعت گردشگری، مردم و کارمندان وزارت با انجام پیش‌بینی های لازم، جامعه را برای دوران پساکرونا آماده کند.  بیشتر فعالان گردشگری معتقدند یکی از علل خسارت‌ها و ضررهای فعلی صنعت گردشگری، نبود ساختارهای قوی حمایتی و از همه مهم‌تر کم‌رنگ بودن بیمه گردشگری برخلاف بیمه سفر و نبود پوشش‌های حمایتی از دلایل سست بودن این صنعت در مقابل بحرانی مانند ویروس کروناست.  آسیب‌شناسی دوران کرونا در صنعت گردشگری و تأکید بر بیمه تأسیسات گردشگری در زمان بحران و تعطیلی به شدت موردن نظر و تأکید است.  امیر ضیائیان رمضان‌زاده - مدیر روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان رضوی

ایجاد شده: 25/شهریور/1399       آخرین ویرایش: 25/شهریور/1399     مقالات و یادداشت ها
کرونا؛ تهدید یا فرصت برای صنعت هتلداری

کرونا؛ تهدید یا فرصت برای صنعت هتلداری

بی‌گمان صنعت گردشگری و هتلداری در دوران کنونی بیشترین توجه را به خود معطوف داشته است و به دلیل ارزآوری و رونق اقتصادی، مورد توجه بخش خصوصی و بخش دولتی قرار گرفته است.  صنعت هتلداری یکی از صنایع پاک به شمار می‌آید. این صنعت باعث اشتغال‌زایی شده و تا حدی به طور مستقیم و غیرمستقیم درصد بیکاری جامعه را پائین آورده و در نتیجه به کاهش ناهنجاری‌های اجتماعی منجر می‌گردد.  همانطور که می‌دانید هر صنعتی ممکن است با چالش‌هایی از جمله کمبود مواد اولیه، تحریم‌ها، نبود نیروی انسانی و کارآمد و غیره ... مواجه شود که نتیجه‌ای جز کُند شدن روند آن صنعت یا حتی به فراموشی سپردن آن نخواهد داشت. مواردی که بیان شد، می‌تواند برای یک صنعت تهدیدهایی محسوب شود. هتلداری نیز مانند سایر صنایع در طول تاریخ دستخوش تغییرات زیادی شده است. این صنعت از دیدِ باز همچون نهالی نوپا در برابر بادها و غرش ابرها، ایستادگی و مقاومت کرده است. از جمله تهدیدهای صنعت هتلداری می‌توان به تحریم‌ها، جنگ‌های داخلی و خارجی، تبلیغات منفی رسانه‌های خارجی، آب و هوا، کمبود خدمات و حتی بلایای طبیعی و بیماری‌های گسترده در هرکشور، اشاره کرد. یکی از همین تهدیدها که چند هفته‌ای است صنعت هتلداری کشور عزیزمان ایران را درگیر خود کرده است، بحث بیماری "کرونا" و شیوع آن در کشور است. هتل‌ها در این چند هفته به شکل عملی تعطیل شده‌اند. کارکنان و پرسنل هتل‌ها به مرخصی اجباری رفته‌اند، چراغ هتل‌ها خاموش شده است و رونق اقتصادی در بازار هتلداری به شدت کاهش یافته است. در نتیجه اینکه افرادی به طور مستقیم و غیرمستقیم بیکار شده‌اند و آینده‌ای روشن در این صنعت دیده یا احساس نمی‌شود.  حال همانطور که بیان شد، هر تهدید بابی است برای تبدیل شدن به فرصت. بعضی از تهدیدها دست خودمان نیست و حتی نمی‌توانیم به راحتی با آن دسته و پنجه نرم کنیم ولی می‌توانیم با نگاه مثبت خود، آن را به فرصت تبدیل کنیم. اگر با چشم مثبت‌اندیشی به تهدید بیماری کرونا نگریسته شود، یک فرصت است.  ما می‌توانیم در این زمینه اطلاعاتی جدید کسب نمائیم، هتل‌ها و مراکز اقامتی را بیش از بیش آماده سازیم، آگاهی خود در مورد موارد ضدعفونی کننده و طرز استفاده از آن در هتل‌ها را بالاتر ببریم، آموزش و آگاهی خود نسبت به بیماری‌های ویروسی و عفونی را بالاتر برده و درنتیجه خدمات بهتری را ارائه نمائیم. خلاصه اینکه دست از فعالیت خود برنداریم و از دیگر همکاران خود پیشی بگیریم.  این تهدید و بیماری بالاخره روزی از کشور ما رخت برمی‌بندد و اثرش تمام می‌شود و به یاری خداوند تبارک و تعال همه چیز به حالت اول بازمی‌گردد‌. در این میان افرادی موفق‌تر هستند که فرصت را بر تهدید ترجیح داده، معلومات خود را افزایش داده و آماده‌تر شده‌اند. بنابراین در این راستا با توجه به حساسیت موضوع باید جدی بود و این مرحله از زندگی را پشت سرگذاشت و با توجه به شعار وزارت بهداشت در این روزها، کرونا را شکست خواهیم داد. مرتضی تکمیلی - مدیریت مجموعه هتل‌های سنتی جاده ابریشم یزد

ایجاد شده: 25/شهریور/1399       آخرین ویرایش: 25/شهریور/1399     مقالات و یادداشت ها
کرونا، گردشگری؛ مقدمه‌ای برای شروعی دوباره

کرونا، گردشگری؛ مقدمه‌ای برای شروعی دوباره

امروز صنعت گردشگری نه تنها در کشور بلکه در کل دنیا برای اولین بار بعد از جنگ جهانی دوم تحت تاثیر عاملی ناشناخته و به دور از معادلات پیش‌بینی شده، قرار گرفته و از همین رو در حال سپری کردن رکودی بی‌سابقه است. گردشگری به عنوان صنعتی نوپا حداقل برای جمهوری اسلامی ایران که هنوز مُهر تشکیل وزارتخانه گردشگری آن خشک نشده در این گذرگاه تاریخی، روزهای بسیار سخت و ناامید کننده‌ای را پشت سر می‌گذارد. روزهایی که عدم برنامه‌ریزی صحیح در مدیریت بحران موضوع پیش آمده می‌تواند آینده پسابحران را نیز با وضعیتی اسفناک‌تر از وضعیت موجود، روبه‌رو نماید.  کنکاش در پیدا نمودن علت و معلول موضوع و نیز پرداختن به اما و اگرهای قبل بحران نه تنها امروز راه‌گشا نمی‌باشد بلکه آینده را نیز به شدت تهدید می‌نماید و این همان تکرار اشتباهی است که این صنعت را به ورطه نابودی می‌‎کشاند.  صنعت گردشگری در کشور به دلیل نداشتن یک چارچوب کلی به عنوان راهبر، همواره در طول این سال‌ها در معرض خطرهای گوناگون بوده که منتهی به دلیل مبتلا شدن به درد روزمرگی، این تهدیدها به آن صورت قابلیت خودنمایی پیدا ننمودند و بدیهی است که همواره در چنین شرایطی، وقوع بحران و یا هرگونه عامل غیر قابل پیش‌بینی، طی طریق را بسیار دشوار می‌نماید.  به طور کلی می‌توان گفت که نبود پلن‌های جایگزین در امر تصمیم‌گیری و نیز برنامه‌ریزی در بدنه صنعت گردشگری در طول این سال‌ها، مخاطرات فراوانی را متوجه این صنعت نموده است که اوج آن و یا به عبارتی دیگر تیر خلاص آن را در بحران کرونا ویروس شاهد می‌باشیم. ضعف‌های زیرساختی و نپرداختن اصولی به ابعاد گوناگون گردشگری، همواره به عنوان یکی از نقاط ضعف این صنعت در کشور به شمار می‌آمده که به عنوان مثال می‌توان از گردشگری سلامت به عنوان یک پلن جایگزین در این برهه تاریخی نام برد که متاسفانه عدم پرداختن به این موضوع در طول این سال‌ها تنها بارقه امید این صنعت در این شرایط خاص را ناامید ساخته است. گردشگری سلامت با توجه به تعریف و شرح وظایف مشخص شده جهت این نوع گردشگری با اندکی تغییرات جزئی و بازنگری در آن، می‌توانست به حداقل‌های جلوگیری از رکود پیش آمده کمک شایانی نماید و اینگونه نباشد که شاید بیماران قرنطینه جهت سیر مراحل درمان در هتل‌ها استقرار پیدا نمایند. ( نقل قول از معاونت درمان وزارت بهداشت )  این امر شاید جزئی از اهداف و شرح وظایف گردشگری سلامت باشد و در این برهه حساس بتواند به یکی از ابزارهای مهم جهت کنترل این بحران تبدیل شود اما آماده نبودن زیرساخت‌ها و بسترها و از همه آنها مهم‌تر، کمبود نیروی انسانی حوزه گردشگری و متخصص در امر درمان و سلامت می‌تواند  ضمن درگیر نمودن یک جمعیت قابل توجه با این بیماری از لحاظ رویکرد روانی و تاثیرگذاری بر ذهن مخاطب و بازارهای هدف، آینده پسابحران را نیز با مشکلات عدیده‌ای مواجه  نماید و اینجاست که موضوع، مفهوم و نقش آموزش در کنترل بحران‌ها به خوبی نمایان می‌گردد. مدیران ارشد در قسمت‌های گوناگون بدنه صنعت گردشگری کشور می‌بایست در خصوص نپرداختن جدی به موضوع آموزش در طول این سال‌ها جوابگو باشند. اما به طور کلی و جدای از موارد مطروحه و پرداختن به "نبایدها" در این شرایط حساس می‌بایست با عزمی جدی و هدفمند "بایدها" را مورد بررسی قرار داد تا که شاید بتوان بعد از گذر از این بحران، بازگشتی سریع و جدی به شرایط اولیه داشته باشیم که در این خصوص می‌بایست دو بخش عمده را مورد بررسی قرار داد؛ 1 - مردم و گردشگران به عنوان مخاطبین اصلی صنعت گردشگری 2 - مراکز ارائه خدمات صنعت گردشگری . به طور کلی صنعت گردشگری چه در کشور و چه در جهان، توسط مردم و گردشگران شکل می‌گیرد و این بدان معناست که می‌بایست جدای از به روز نمودن خدمات گردشگری ، همواره در زمینه فرهنگ‌سازی در میان گردشگران نیز فعالیت نمود چر اکه کسب سود و کسب لذت، دو کفه ترازوی صنعت گردشگری را تشکیل می‌دهند که توسط دو طیف خدمات‌دهنده و خدمات‌گیرنده کسب می‌گردند. بنابراین با فرهنگ‌سازی مناسب، صحیح و اصولی در این حوزه نه تنها می‌توان موجبات افزایش کسب سود را فراهم نمود بلکه می‌توان کسب لذت، هیجان و خلق خاطرات به یادماندنی توسط گردشگران را به بالاترین حد ممکن رساند. با توجه به هم‌زمانی بحران موجود با پیک گردشگری سال و کنسل شدن تمامی مسافرت‌های نوروزی و خانه‌نشین شدن مردم در ایّام نوروز برای اولین بار حداقل در پنجاه سال گذشته، می‌توان از این فرصت استفاده و این تهدید را به فرصت تبدیل نمود و با تدارک برنامه‌های متنوع در حوزه گردشگری ضمن ایجاد نشاط و خلق لحظات شاد و مفرح، فرهنگ گردشگری را نیز در لابه‌لای موضوعات مشابه به مخاطبین انتقال داد. ایجاد یک شبکه اختصاصی توسط رسانه ملی و تلاش در راستای تولید محتوای مربوط در قالب تصویرسازی با رویکرد تعطیلات نوروزی، می‌تواند تا حدودی سهم قابل توجهی در پر نمودن اوقات فراغت مردم را به خود اختصاص دهد. اجرای برنامه‌های زنده از جاذبه‌های گردشگری کشور و حتی برگزاری کنسرت‌ها و نمایش آن به صورت زنده از سیمای ملی می‌تواند ضمن زدودن غم و حالات کسالت‌بار از چهره مردم در ایّام نوروز، لحظات شاد و مفرحی را برای آنان به ارمغان بیاورد. بدون شک تعطیلات نوروزی مهمترین تعطیلات کشور در طول سال می‌باشد که تمامی دستگاه‌های خدماتی در حوزه گردشگری از مدت‌ها قبل در خصوص این تعطیلات برنامه‌ریزی و هزینه‎های قابل توجهی می‌نمایند و لذا هرگونه خلل در رابطه با این تعطیلات، می‌تواند آسیب‌های جدی به بدنه این صنعت وارد آورد. اتفاقی که با ظهور بحران "کرونا" در کشور رخ داده و صنعت گردشگری کشور در حال حاضر با تحمل ضررهای فراوان در بلاتکلیفی کامل به سر می‌برد و شاهد آن هستیم که با توجه به نامعلوم بودن زمان پایان این بحران حتی به صورت احتمالات حداقلی بسیاری از هتل‌ها، رستوران‌ها، آژانس‌های مسافرتی و گردشگری و سیستم حمل نقل زمینی، هوایی،ریلی ... درگیر کنسلی رزرو‌ها و استرداد وجوهات دریافتی می‌باشند که با توجه به هزینه‌کرد بسیاری از این وجوهات در بخش‌های مختلف و خالی ماندن دست بهره‌برداران، روزهای سختی در پیش روی آنان قرار گرفته و تصمیمات شتاب‌زده در خصوص تعطیلی کامل صنعت گردشگری کشور نیز سنگینی این موضوع را دو چندان نموده است. لذا باتوجه به موضوع مطرح شده به نظر می‌رسد که اتخاذ تصمیمات زیر از سوی دولت محترم بسیار ضروری و حیاتی می‌باشد. 1 - بخشودگی‌های مالیاتی و بیمه‌ای بخش گردشگری کشور  2 - کمک به بخش گردشگری در خصوص بازپرداخت تسهیلات بانکی  3 - کمک دولت و سازمان تامین اجتماعی کشور به بخش گردشگری در خصوص حفظ نیروهای انسانی این بخش با توجه به رکود موجود و جلوگیری از فاجعه‌ای دیگر تحت عنوان بیکاری  4 - اطلاع‌رسانی و تبلیغات در خصوص محفوظ ماندن وجوهات رزروی مردم نزد بخش‌های مختلف گردشگری با هدف استفاده از خدمات توسط مردم در ماه‌های آینده به صورت اعتبار سفر همراه با تخفیفات ویژه  5 - فراهم نمودن مقدمات جهت تعطیلات فصلی به مدت یک هفته و حداقل در دو فصل با توجه به زمان پایان بحران مذکور تحت عنوان تعطیلات پاییزی و تعطیلات زمستانی به منظور جبران آسیب‌های تعطیلات نوروز و استفاده از ظرفیت زمان‌های غیر پیک مانند فصل زمستان جهت تقویت مالی بخش‌های گردشگری  6 - کمک دولت و به ویژه رسانه ملی در خصوص انعکاس شرایط عادی و سالم وضعیت بعد از بحران به منظور ترغیب مردم به استفاده از خدمات گردشگری در محیطی امن و بدور از هرگونه استرس به مانند زمان قبل از بحران  7 - کمک دولت در خصوص ترغیب مردم به مسافرت در قالب افزایش سهیمه سوخت بنزین و نیز اعطای بن‌های مخصوص سفر به کارکنان دولت  به طور کلی در جمع‌بندی این نوشتار می‌توان به تاثیرگذاری و نقش مهم بحران مذکور بر صنعت گردشگری کشور اشاره نمود که با توجه به ابعاد جهانی و همه‌گیر بودن بحران در شرایط حاضر می‌بایست از فرصت ایجاد شده استفاده نمود و ضمن برنامه‌ریزی برای آینده‌ای درخشان‌تر از گذشته جهت صنعت گردشگری کشور مقدمات شروعی متفاوت، قدرتمند و برنامه‌محور را فراهم نمود. بی شک در فردای گذار از بحران کرونا ویروس با واژه‌ای جدید در ادبیات گردشگری کشور و حتی دنیا روبه‌رو خواهیم شد تحت عنوان گردشگری قبل و بعد از بحران کرونا ویروس. بنابراین در این برهه تاریخی از همین امروز می‌بایست تجربه نقطه‌های عطف تاریخی را بررسی نمائیم تا که بتوانیم برای شروعی دوباره مقدمه‌ای زیبا بنگاریم. سینا طالب‌زاده - کارشناس و مدرس هتلداری 

ایجاد شده: 29/مرداد/1399       آخرین ویرایش: 29/مرداد/1399     مقالات و یادداشت ها
استعاره خطرناکی به نام سربازان سفیدپوش

استعاره خطرناکی به نام سربازان سفیدپوش

جنگ علیه کرونا، ما کرونا را شکست می‌دهیم، سربازان سفیدپوش در جنگ با ویروس و ... این استعاره‌ها سلحشورانه، هیجان‌آور، گاه زیبا، اغلب موذی و همیشه خطرناک هستند.  چرا؟ چون استعاره در ذات خودش قدرت عجیبی دارد.  از "عبدالقاهر جرجانی" در قرن پنجم تا "نیچه" و "لیکاف" در این خصوص حرف زده‌اند. سر جمع نظر همه‌ آنها این است: استعاره توان بدیهی‌سازی دارد. استعاره در ذات خودش روایت و داستانی دارد که در برخورد اول چنان درست و بدیهی به نظر می‌رسد که به دشواری می‌شود به آن شک کرد. زبان ما پر از استعاره‌هایی است که فهم ما از دنیا و در نتیجه سرنوشت ما را شکل داده‌اند. استعاره‌ "سربازان سفید پوش" خطرناک است. چرا؟ چون روایتی جنگی از بحران بیماری ارائه می‌دهد. در این روایت، بیماری "دشمن" است. باید با آن جنگید.  جنگ نیاز به سرباز دارد. سربازی که باختن سَر ( طبق نامش ) سرنوشت از پیش تعیین شده‌ اوست. وظیفه‌اش فداکاری است. در جنگ در مقابل دشمن باید جان فدا کرد. این بدیهی است. ( کدام جنگ را بی شهید و قربانی دیده‌اید؟ ) باز بدیهی است در جنگ آنکه فدا می‌شود، سرباز است.  این روایت نه تنها با استعاره‌ها برای ما بدیهی سازی می‌شود بلکه فرهنگ ما که فداکاری، شهادت و رنج را ارج می‌گذارد هم با آن هماهنگ است و آن را تقویت می‌کند.  این روایت، کرونا را دشمنی می‌بیند که سربازان باید به جنگش بروند و با از جان گذشتگی، شکستش دهند و از مردمشان در برابر او دفاع کنند.  حالا اگر روایت را تغییر دهیم و "کرونا" را "بحران" بدانیم، داستان از اساس عوض می‌شود.  بحران را باید "مدیریت" کرد. قرار نیست کسی در بحران از خود گذشتگی کند و فدا شود زیرا موقعیت مدیریت شده نیازی به فدا شدن ندارد. مدیریت یعنی رفتاری عاقلانه و بدون هزینه‌های گزاف فدا شدن و سلحشوری. در این روایت کرونا یک موقعیت خطر است و بار مسئولیت بر دوش مدیران و نه سربازان.  در این روایت مردم پشت جبهه، منفعل و منتظر نجات از شر دشمن ننشسته‌اند. وظایفی دارند که باید طبق قوانین بحران به آن عمل کنند و اگر کسی به سبب بحران آسیب دید یا جانش را از دست داد، کشته‌ای به دست دشمن ( اتفاقی ناگزیر در جنگ ) نیست بلکه قربانی مدیریت ناکارآمد است. اشتباه نابخشودنی که مدیران باید پاسخگویش باشند. در این فرض، مدیران، مردم و پزشکان و پرستاران و سیستم نظامی و انتظامی هر کدام وظیفه‌ای مشخص دارد که باید این وظیفه را به خوبی انجام دهد تا بحران بدون هزینه زیاد و تلفات غیرقابل قبول، مدیریت شود. مراقب استعاره‌ها باشیم. آنها ذهن، روایت و در نتیجه سرنوشت ما را تغییر می‌دهند. استفاده از هتل‌ها برای گذراندن دوران نقاهت بیماران کرونایی در آینده ذهنیت خوبی برای میهمانان نخواهد داشت چرا که استعارات زیادی ایجاد خواهد شد و تا مدت‌ها در اذهان خواهد ماند. مرجان علمی - کارشناس ارشد برنامه‌ریزی توریسم و دکترای عالی مدیریت گردشگری و هتلداری

ایجاد شده: 21/مرداد/1399       آخرین ویرایش: 21/مرداد/1399     مقالات و یادداشت ها
پایداری در صنعت هتلداری + فایل PDF

پایداری در صنعت هتلداری + فایل PDF

گروه آموزشی هتل‌نیوز – کتاب پایداری در صنعت هتلداری ( Sustainability in the Hospitality Industry ) مباحث مشخص پیرامون تغییرات آب و هوا، گرم شدن کره زمین، آلودگی هوا و آب، کاهش سطح لایه اُزُن، جنگل‌زدایی، از بین رفتن تنوع زیستی و فقر جهانی را مورد بررسی قرار می‌دهد که برای هر مدیر در صنعت هتلداری ضروری است.  مدیران هتلداری فعلی و آینده باید بدانند که چگونه می‌توانند سیستم‌های مدیریت پایدار را ضمن حفظ خط‌مشی اصلی در مشاغل خود ادغام کنند.  پایداری در صنعت هتلداری به دنبال راه‌های ابتکاری برای مقابله با هزینه‌های فزاینده انرژی و همچنین استدلال‌های اخلاقی، اجتماعی و سیاسی برای اقدام در این زمینه است. این کتاب شامل خلق ایده‌ها، راه‌حل‌ها و استراتژی‌های جدید است که برای همه دانشجویان و اساتید در این رشته ضروری است. جهت دریافت فایل PDF این کتاب از طریق گزینه ثبت سفارش اقدام فرمائید.

ایجاد شده: 11/مرداد/1399       آخرین ویرایش: 11/مرداد/1399     کتابخانه بین المللی
جایگاه تبلیغات 1 جایگاه تبلیغات 1


کمی منتظر بمانید...